She's Not There

     

True Blood: Season 4 Episode 1

It's their night to come alive...

                                                                   
Πέρασε καιρός ε; Είναι που περνάω καλά!!! Είχα πολύ καιρό βρει αυτή την ταινία η οποία για κάποιο λόγο νόμιζα πως είναι και σοβαρή αλλά δεν την είχα δει. Ένα καμένο μεσημέρι λοιπόν από τα πολλά αυτού του μήνα είπαμε να τη δούμε. Δεν ξέρω αν κάναμε καλά ή κακά. Δεν ξέρω αν μου άρεσε ή όχι. Ξέρω όμως ότι γέλασα πολύ. Και πως είναι μια κακή ταινία... Αλλά ξέρεις μωρέ, κάπου τα όρια ανάμεσα σε κακή ταινία και "καλή" κακή ταινία είναι δυσδιάκριτα. Και μερικές φορές περνάς τόσο καλά που δυσκολεύεσαι να παραδεχτείς ότι δεν βλέπεται. Μία τέτοια ταινία είναι λοιπόν το Dance of the Dead.

Το prom πλησιάζει και όλοι ψάχνουν συνοδό. Όμως τα σχέδια χαλάνε οι νεκροί που διάλεξαν τη στιγμή να βγουν από τους τάφους. Εδώ και καιρό που και που ξεμύτιζε κανένας αλλά ο νεκροθάφτης φρόντιζε να το κρύβει. Αντί ας πούμε να ειδοποιήσει κάποιον... Θα φοβόταν μην τον κατηγορήσουν ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του και οι δυσαρεστημένοι πελάτες...σηκώνονται και φεύγουν. Τη μέρα θα σώσει μια (τι άλλο) αλλοπρόσαλλη ομάδα. Εχθροί θα συμφιλιωθούν, τα φλωράκια θα γίνουν άντρες και θα χτυπήσουν τις καλύτερες γκόμενες και φυσικά για όλα ευθύνεται ένα πυρηνικό εργοστάσιο! Ευτυχώς από θέμα σεναρίου δεν προσπαθεί να πρωτοτυπήσει.

Αν με ρωτάς νομίζω πως τελικά την βρίσκω κακή. Κυρίως για ένα λόγο. Πρόκειται για μια συνειδητά κακή ταινία. Και όταν γίνεται αυτό θέλει τσαχπινιές, να κλείνει το μάτι στον θεατή, να μπορεί να κάνει τους φανς του Ρομέρο να χαμογελούν. Εδώ όμως απλά τους έλειπαν λεφτά και ταλέντο και είπαν "δεν βαριέσαι b-movie είναι σιγά μην κουραστούμε". Ε αυτό είναι απαράδεκτο.  Θα γελάσω με τις γραφικότητες του σεναρίου, τις τραγικές ερμηνείες και τα εφέ της πλάκας και θα περάσω καλά αλλά και πάλι για πέταμα θα την έχω την ταινία. Γιατί άλλο να είναι μια ταινία τόσο κακή που είναι καλή καταλάθος(ο σκηνοθέτης έχει την εντύπωση ότι πρόκειται για το Νονό των zombie movies) και άλλο κάτι σαν αυτό εδώ που γεννήθηκε ζητώντας κράξιμο.

Πρωτοτυπία: 0/10 Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο που να μην σου θυμίζει κάτι!
Γέλιο: 7/10 Όταν θέλει να σε κάνει να γελάσεις δεν το καταφέρνει. Όταν δεν θέλει όμως...τότε είναι που κλαις από τα γέλια!
Αίμα: 7/10 Το πάλεψαν αρκετά ας μην τους αδικήσω!
Καλτίλα: 2/10 Θα θελε αλλά μπαααα!

New Series 2011(part 2)

                                              

The Killing

Να πω την αλήθεια άργησα να το συμπαθήσω. Σιγά σιγά με κέρδισε όμως. Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, η ιστορία δεν χάνει το ενδιαφέρον της, οι ανατροπές εξυπηρετούν το σενάριο και όχι το σοκ, χαρακτήρες που έχουν να δώσουν πράγματα... Από εκεί και πέρα προσωπικά δεν βρίσκω ότι αναπτύσσονται όσο θα μπορούσαν αλλά πρόκειται για καλή αστυνομική σειρά!

Body of Proof

Κλασσική procedural σειρούλα που απευθύνεται μόνο στους φανς του είδους. Οι χαρακτήρες έχουν τη φάση τους αλλά κακά τα ψέμματα, δεν είναι ούτε CSI(το παλιό, το καλό), ούτε Bones, πόσο μάλλον Criminal Minds... Πάντως όσοι βλέπουμε τέτοιες σειρές συνηθίζουμε να τις βλέπουμε όλες και να τις απολαμβάνουμε!

Game of Thrones

Το HBO το έκανε πάλι το θαύμα του. Δυνατή σειρά, εντυπωσιακή. Εξαιρετικό σενάριο, ίντριγκες, χαρακτήρες με ενδιαφέρον, λύκοι, πολεμιστές... Γενικά είναι διασκεδαστική σειρά και με κόλλησε και μένα που τα επικά δεν τα πολυγουστάρω. Ωραίοι άντρες και γυναίκες. Σκηνικά, κουστούμια...ναι ok...HBO είπαμε! Το μόνο αρνητικό για μένα είναι τα cliffhanger στο τέλος των επεισοδίων. Νιώθω πως δεν απευθύνεται σε ηλίθιους τηλεθεατές για να έχει ανάγκη να πετάει καρότα. Σε κερδίζει ούτως ή άλλως!

The Chicago Code

Σπουδαία σειρά που δυστυχώς κόπηκε. Δεν έχει το βάρος του Shield αλλά κόπηκε και νωρίς για να γίνει τέτοια σύγκριση. Ήρωες με βάθος, που οι ιστορίες τους γίνονται γρήγορα δικές σου και παρά τα λίγα επεισόδια καταφέρνουν να σε κερδίσουν. Το στόρι χτίζεται σταθερά, κάνοντας κάθε επεισόδιο πιο συναρπαστικό. Στα συν το Σικάγο το οποίο είναι τα θεμέλια και το οξυγόνο της σειράς και όχι απλά κι αόριστα η πόλη στην οποία διαδραματίζεται η σειρά!

                 

Megan Is Missing

                                                  

Στο τρομερά καλό κι ενδιαφέρον blog Horror Club διάβασα review για μια πολλά υποσχόμενη ταινία και αποφάσισα να την ψάξω. Πρόκειται για την ιστορία μιας έφηβης που εξαφανίζεται. Το πρωτότυπο είναι πως η ταινία αποτελείται αποκλειστικά από (υποτίθεται αληθινά) βίντεο καταγεγραμμένα από την ίδια, τη καλύτερη φίλη της, τους γνωστούς της και τα κανάλια. Η Megan είναι ξεκάθαρα κάπως...προχωρημένη για την ηλικία της(για να το πω ευγενικά) και κάπως ηλίθια. Έτσι δεν διστάζει να κλείσει ραντεβού μέσω ίντερνετ με έναν άγνωστο, έχοντας ενημερώσει μόνο την κολλητή της. Way to go girl!!!

Μια σειρά από βίντεο παρελαύνουν μπροστά σου. Βίντεο τόσο αληθινά και ταυτόχρονα τόσο εξωφρενικά που απλά απορείς "what's wrong with these kids". Ορκίζομαι η δική μας γενιά δεν ήταν έτσι... Τι στα κομμάτια έγινε στο ενδιάμεσο; Είναι σχεδόν εκνευριστικό να παρακολουθείς το πόσο αφελείς και θρασείς μπορούν να είναι οι σημερινοί έφηβοι. Θέλεις απλά να βγεις από το σπίτι και να χαστουκίσεις τον πρώτο δεκατριάχρονο που θα δεις! Ουσιαστικά λοιπόν η ταινία είναι ένα είδος mockumentary που μέχρι κάποιο σημείο μπορεί να περάσει αληθινό. Μετά γίνεται τόσο σκληρό και ωμό που ευτυχώς γίνεται ξεκάθαρο πως πρόκειται για ταινία!

Περιέχει πραγματικά δύσκολες σκηνές που αρκετοί θα βρουν ενοχλητικές. Όπως γράφουν και στο Horror Club "If this movie doesn't make you feel dirty enough to live in a shower for 3 days after watching it, you're probably a serial killer". Αν λοιπόν δεν νιώσεις άσχημα βλέποντάς το ίσως χρειαστεί να το ψάξεις το ζήτημα. Από την άλλη, όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται και στο review μπορεί να μην πρόκειται για καμιά σπουδαία ταινία, και μπορεί να γίνεται πραγματικά σκληρή...όμως θα έπρεπε να τη δείχνουν σε όλα τα δεκατριάχρονα κοριτσάκια. Πραγματικά περνάει μηνύματα που ίσως έκαναν καλό σε μικρότερες ηλικίες, οπότε γι΄αυτό και μόνο αξίζει.

                

If you always want what you can't have, what do you want when you can have anything?

                                                           

Υπάρχουν κάποιες ταινίες που είναι φτιαγμένες για να κάνουν το μυαλό σου να πονάει! Και αν μπορούσαμε να πούμε πως μια ταινία είναι ο βασιλιάς τους, αυτή είναι το Primer που κατάφερε να μπερδέψει ακόμη και μένα(που είμαι τρομερά έξυπνη κλπ). Θυμάμαι την πρώτη φορά που το είχα δει... Απλά άκουγα ένα μπιζζζζζζζζζζ μέσα στο κεφάλι μου! Από τότε την είδα κι άλλες φορές και γενικά μου αρέσει πολύ αλλά ακόμη μπερδεύομαι! Τι να κάνεις όμως, όλοι αυτοί οι φυσικομαθηματικοί όροι σε εμάς τους άσχετους μας πέφτουν κάπως σαν πέτρα στο στομάχι.

Για όσους δεν ξέρουν, παρακολουθούμε κάποιους νεαρούς επιστήμονες που πειραματίζονται με ένα περίεργο κουτί και τελικά καταλήγουν να κόβουν βόλτες στο χρόνο! Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με χαβαλέ, ταξίδια μπρος και πίσω αλλά με τρομερά ακριβείς φυσικομαθηματικές υποθέσεις. Ουσιαστικά αλλάζουν την ταχύτητα που κινείται ο χρόνος οπότε ο εαυτός τους που βρίσκεται έξω από το κουτί συλλέγει πληροφορίες για την κίνηση των μετοχών τις οποίες εκμεταλλεύεται ο εαυτός τους που είναι μέσα στο κουτί και δημιουργεί ένα εναλλακτικό μέλλον στο οποίο μπορεί να πλουτίσει και να είναι ευτυχισμένος όσο ο πραγματικό του εαυτός αναλώνεται σε μια λούπα χωρίς τέλος! Κι επειδή κανείς μας δεν κατάλαβε τίποτα, πάρτε και σχεδιάγραμμα:

Και τώρα που έγραψα την παραπάνω παράγραφο πόνεσε λίγο το μυαλό μου. Κι έχω δει πολλά διαγράμματα και timelines της ταινίας αλλά και πάλι μου φαίνεται δύσκολο! Είναι πραγματικά μπροστά και έχουν προβλέψει τα πάντα. Φυσικά και θα γίνουν λάθη που θα οδηγήσουν σε χρονικά παράδοξα αλλά δεν θα τα χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν τεράστια δράματα. Εξάλλου νομίζω πως ο θεατής ποτέ δεν δένεται πραγματικά με τους χαρακτήρες. Κυρίως από το άγχος μη χάσει κάτι και μετά δεν καταλαβαίνει το παραμικρό. Και αυτό θεωρητικά είναι μειονέκτημα αλλά προσωπικά γι΄αυτό γουστάρω την ταινία. Γιατί απευθύνεται σε πολύ ειδικό κοινό και το σέβεται. Σπάνια σπαταλάει χρόνο να σου εξηγήσει έννοιες και θεωρίες. Αν δεν πιάνεις δυο τρία πράγματα δεν είναι για σένα. Πάτα stop και δες κάτι άλλο. Ούτε κυνηγάει θεατές, ούτε υπόσχεται κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει. Τίμια πράγματα!

Ε και προφανώς το μεγάλο προσόν της ταινίας είναι το πόσο καλομελετημένη είναι επιστημονικά. Πιστευτή, χωρίς εντυπωσιασμούς και το κυριότερο χωρίς λάθη(ή τουλάχιστον εγώ δεν παρατήρησα κάτι). Οι χαρακτήρες μου είναι πολύ συμπαθείς και τους βρήκα και τρομερά ενδιαφέροντες. Για τη σκηνοθεσία δεν είναι να λέμε πολλά πράγματα καθώς την παράσταση έκλεψε από πολύ νωρίς το σενάριο. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορούσα να προσέξω τίποτα άλλο πέρα από αυτό! Όσοι την έχετε δει πάρτε και το πιο γνωστό διάγραμμα που επεξηγεί την ταινία και ανοίξτε την πόρτα στον πονοκέφαλο: