Immortals

                                           

Ψιτ εσύ σεναριογράφος; Θέλουμε blockbuster τύπου 300 για να βγάλουμε φράγκα. Μέχρι αύριο στις τρεις να έχεις έτοιμο το σενάριο. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο κάτι τέτοιο. Διαλέγουμε random ήρωα από την ελληνική μυθολογία. Η κληρωτίδα έβγαλε τον Θησέα. Κρατάμε μόνο το όνομα και τον Μινώταυρο. Για την ακρίβεια μόνο τα κέρατα και την αγελαδόφατσα και τα φοράμε στους αντίπαλους. Ο ήρωας είναι outsider αλλά τρομερός πολεμιστής με γοητευτικό χαμόγελο(Gerard γεννιέσαι πάντως καλέ μου, δεν γίνεσαι). Ο κακός είναι ο Μίκι Ρουρκ οπότε δεν χρειάζεται κάτι άλλο να τον προσδιορίσει. Ας βρούμε κι ένα λόγο για να πλακωθούν στα μπουνίδια. Ο κακός λοιπόν ψάχνει να βρει το Τόξο της Ηπείρου με το οποίο θα ελευθερώσει τους Τιτάνες. Αυτοί είναι φυλακισμένοι σε ένα αιώνιο υπόγειο ποδοσφαιράκι(που μάλλον επειδή δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί το ποδόσφαιρο, κανείς δεν αξιοποιεί). Στο ενδιάμεσο σκοτώνει τη μάνα του Θησέα. Πετάμε και τη Freida Pinto κάπου εκεί γύρω κι έτοιμη η ταινία...

Όλο αυτό το ποτ πουρί μυθολογίας, χωρίς ίχνος συνοχής ή ενδιαφέροντος υπό άλλες συνθήκες θα οδηγούσε σε ποστ κραξίματος(ή σε μη ποστ). Έλα όμως που βγαίνοντας από την αίθουσα ένιωθα μόνο ευγνωμοσύνη για τους κύριους Parlapanides(στο imdb τους βρήκα, ιδέα δεν έχω τι είναι) και το ανόητο σενάριό τους. Απλά και μόνο που υπήρχε κάτι να σκηνοθετήσει ο Tarsem Singh φτάνει! Οπτικό υπερθέαμα... Και δεν αναφέρομαι σε εφέ κλπ. Απλά μια σειρά από πανέμορφες εικαστικά εικόνες. Σαν πίνακες ζωγραφικής. Απίστευτα χρώματα, συμμετρία, κίνηση... Δυσκολεύομαι και να το περιγράψω. Και απλά αρκεί η πρώτη σκηνή για να σε μαγέψει. Όσο διαρκεί η ταινία δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη και δεν σε ενοχλεί ούτε η έλλειψη σεναρίου, ούτε τα αλλόκοτα αρχαία ελληνικά(;) της Pinto, ούτε ο Ρουρκ που φτύνει αριστερά και δεξιά(κάνε λίγο κράτει βρε αγόρι μου, τα πάντα έφαγες).

Το μόνο πράγμα που σε στιγμές με έβγαζε εκτός κλίματος ήταν η μουσική. Για την οποία όμως είχα σχηματίσει τόσο κακή γνώμη από το trailer που τελικά μέχρι και αυτή ήταν ανώτερη των προσδοκιών μου. Με λίγα λόγια μου άρεσε πραγματικά πολύ και να τη δείτε όλοι. Αρκεί να μη μου έρθετε εδώ μετά και μου κάνετε συγκρίσεις με τους 300 γιατί δαγκώνω... Άλλο πράγμα το ένα, άλλο πράγμα το άλλο. Το κάθε ένα γαμάτο με τον τρόπο του.

       

The Adventures of Tintin: The Secret of The Unicorn

                        

Η αλήθεια είναι πως από τον Τεν Τεν δεν περίμενα σπουδαία πράγματα. Κάτι που τον είχα συνηθίσει χάρτινο, ζωγραφιστό και δισδιάστατο. Κάτι που το κόμικ παρά του ότι σαν παιδί ήταν ίσως το αγαπημένο μου εκ των υστέρων ανακάλυψα ότι κουβαλάει τόσα πολλά στερεότυπα που τελικά ίσως δεν είναι όσο αθώο φαίνεται. Διάφορα τελοσπάντον μου είχαν ξινίσει και μπήκα στην αίθουσα με άπειρες επιφυλάξεις. Οι τίτλοι αρχής ήταν αρκετοί για να τις διαλύσουν!! Θα έλεγα ότι είναι εκπληκτικοί αλλά ίσως είναι λίγο. Από το Buried νομίζω είχα να δω κάτι τόσο καλό(μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια).

Και μετά έρχεται η απίθανη αισθητική του να κλέψει την παράσταση. Αυτό που στο Polar Express έμοιαζε ψυχρό και ελαφρά creepy εδώ ταίριαζε υπέροχα. Και ήταν τόσο αληθοφανές. Σημειώνω πως δεν το είδα 3D αλλά και πάλι υπήρξαν σκηνές που μου φαινόταν σαν να είμαι μέρος τους. Και πόσο αφράτος ήταν ο Μιλού!! Τον θέλω σπίτι μου... Γενικά σαν θέαμα μου άρεσε πάρα πολύ και με κέρδισε και με την παιδικότητά του. Βγαλμένο από άλλες εποχές, διασκεδαστικό και με πολλή δράση (κάτι που δεν περίμενα) σε κάνει να χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Πραγματικά κυλάει σαν νεράκι! Μου θύμισε πάρα πολύ τα συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει και το Super 8.

Αστείο, απίστευτα διασκεδαστικό, πραγματική έκπληξη. Γιατί όταν κάτι το έχεις γνωρίσει παιδί μέσα στο κεφάλι σου μοιάζει τεράστιο και υπέροχο. Τον ενθουσιασμό που ένιωθες τότε που ξεφύλλιζες κάθε νέο τεύχος που έπεφτε στα χέρια σου είναι δύσκολο να τον νικήσει κάτι τώρα που -πως να το κάνουμε- έχεις απαιτήσεις. Για μένα δεν το πέτυχε απόλυτα αλλά εκτιμώ απεριόριστα το ότι με γύρισε πίσω! Αυτός ακριβώς είναι ο Steven Spielberg που μου αρέσει. Δράση Indiana Jones και feeling Ε.Τ., what's not to like about it?

    

Hands

            

Sons of Anarchy: Season 04 Episode 10

Just Let Go

               

Dexter: Season 6 Episode 6

     

Always check your candy...

                           

Αυτή η ανάρτηση προοριζόταν για το ΣΚ αλλά το ρούτερ με πρόδωσε!

Βλακείες σαν τον Άγιο Βαλεντίνο ξέρουμε να κάνουμε εισαγωγή. Cool γιορτές σαν το Halloween δεν μας έκοψε να φέρουμε :( Εμείς δεν μασάμε όμως και τουλάχιστον σχετική ταινιούλα βλέπουμε κάθε χρόνο. Φέτος διαλέξαμε να μην κινηθούμε κλασσικά βλέποντας για χιλιοστή φορά το αριστούργημα του Κάρπεντερ αλλά να κάνουμε τη διαφορά με κάτι πιο καινούριο. Και το Trick R Treat αποδείχτηκε ιδανική περίπτωση ταινίας. Πρόκειται για διαφορετικές ιστορίες που συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μεταξύ του. "Περίεργα" περιστατικά που συμβαίνουν στην ίδια πόλη την ίδια νύχτα, τη νύχτα του Halloween...

Δεν πρόκειται για κάποιο σούπερ τρομακτικό θρίλερ. Όμως έχει εκπληκτική ατμόσφαιρα. Σε βάζει τόσο πολύ στο κλίμα αυτής της υπέροχης γιορτής. Αν ήξερα πως μυρίζουν οι κολοκύθες θα τις μύριζα στον αέρα όσο έβλεπα την ταινία. Γενικά λοιπόν μου άφησε όμορφη αίσθηση. Είναι βέβαια από τις ταινίες που θέλει παρέα. Είτε για να κανιβαλίσετε όλοι μαζί, είτε για να τρομάξετε ο ένας τον άλλο. Είχα καιρό να δω τόσο καλό "παρεϊστικο" θρίλερ. Έχει σκηνές πραγματικά καλογυρισμένες. Αν δεν είσαι πολύ τραγί σαν εμένα ίσως και να τρομάξεις σε κάποια σημεία. Έχει όμως και κάποιες γραφικές στιγμές που δεν μπορείς να ξεπεράσεις εύκολα. Τα όρια ανάμεσα στο camp και το κιτς είναι δυσδιάκριτα και δεν ξέρω πως τυχαίνει τον τελευταίο καιρό αλλά πάνω τους στρογγυλοκάθεται η Anna Paquin.

Πάντως το ότι έχει ανακατέψει φαντάσματα, serial killers, βαμπίρ, λυκάνθρωπους, τους θρύλους του Halloween και παρ΄όλα αυτά δεν βγαίνει μπουκωμένο είναι αξιοσημείωτο. Και τελικά μιλάμε για ένα καλό θρίλερ που συστήνω ανεπιφύλακτα. Εξάλλου όπως ολόσωστα σημειώνεται σε ένα από τα πόστερ της ταινίας "Η καλύτερη Halloween movie τα τελευταία 30 χρόνια". Α! Και μην ξεχνάμε το κωλόπαιδο τον Σαμ που σε κάνει να τρομάζεις απλά με την ύπαρξή του.