Σήμερα είχα σκοπό να γράψω για το Dead Meat ή το Killer Klowns From Outer Space αλλά είναι ωραιούλια ταινιάκια κι έχω μια όρεξη για κράξιμο. Οπότε πάρε Hunger Games να΄χεις να χαίρεσαι(ή όχι). Που λες λοιπόν εγώ αυτή την ταινία ήθελα να τη δω. Ήθελα πολύ να τη δω αλλά δεν μπορώ με τίποτα α θυμηθώ το λόγο. Σου λέω την περίμενα και δεν ξέρω γιατί... Περίεργα πράγματα. Στο προκείμενο λοιπόν. Την υπόθεση θαρρώ την ξέρεις αλλά ας την ξαναγράψω για να έχουμε έναν μπούσουλα και να φαίνεται μεγάλο κι επιβλητικό το κείμενο: 12 επαρχίες σαν τιμωρία επειδή κάποτε επαναστάτησαν τιμωρούνται στέλνοντας κάθε χρόνο ένα αγόρι κι ένα κορίτσι σε ένα ας το πούμε τηλεπαιχνίδι σε Battle Royale φάση με έναν μόνο επιζώντα νικητή. Όταν η αδερφή της Κάτνις επιλέγεται, αυτή παίρνει εθελοντικά τη θέση και πρέπει τώρα να μετατραπεί σε έναν δημοφιλή John Rambo ώστε και να επιβιώσει αλλά και να κερδίσει τους χορηγούς, πράγμα πολύ σημαντικό σε αυτούς τους αγώνες.
Και αυτή η ταινία είχε όλες τις προοπτικές. Να δώσει θέαμα, δράση, σφαξίδια, cool χαρακτήρες και ταυτόχρονα να περάσει και σχόλια για τα ΜΜΕ και την επιρροή τους, τις σύγχρονες κοινωνίες και χίλια δυο άλλα για τα οποία μας έβαζαν να γράφουμε εκθέσεις στο λύκειο. Μπορούσε επίσης να έχει γαμιστερή μουσική ή σασπένς και να σε αιφνιδιάζει με ανατροπές που δεν θα περίμενες. Δυστυχώς δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά, οπότε όλη η προσπάθεια πάει στο διάολο και δυόμιση ώρες αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να μην έχει λειτουργήσει τίποτα σωστά. Θύμωσα που σε κάθε σκηνή ήξερα τι θα γίνει στις τρεις επόμενες. Και διάολε δεν διαψεύστηκα ούτε μία φορά! Και αυτό προφανώς είναι απίστευτα βαρετό όπως άλλωστε και ο πρόλογος που είναι τραγικά τεράστιος και ταυτόχρονα έχει μηδέν(0) νόημα.
Απαράδεκτο βρήκα το φινάλε και κάθε λεπτομέρεια που έκανε τη ζωή της ηρωίδας εύκολη. Πραγματικά δεν πρέπει να πήρε καμιά δύσκολη απόφαση σε όλη τη διάρκεια των (θεωρητικά life changing)αγώνων. Και πάνω που έλεγες ίσως τώρα σπάσει το καλούπι του mainstream και θα σε εκπλήξει κάνοντας κάτι που θα έχει αντίκτυπο σε όσους παρακολουθούν(για την επανάσταση ρε γαμώτο και τέτοια) τότε ήταν που στρογγυλοκαθόταν στ΄αυγά της κι έκανε αυτό που βόλευε την παρτάρα της. Άσεμας κοπελιά! Και άσεμας κι εσύ τρισάθλια μουσική που όμως με έκανες τουλάχιστον να γελάσω. Κάτι ήταν κι αυτό. Anyway, η κατάσταση λιγουλάκι σώθηκε λόγω Stanley Tucci και Woody Harrelson που όπως και να το κάνεις προσθέτουν coolness!
