Να τα πούμε (μετά από άπειρο καιρό) λίγο για το Evil Dead. Το ριμέικ ξέρεις αυτό λέγαμε πως είναι αχρείαστο αλλά από την άλλη σαν κάτι να ετοιμάζει ο Sam Raimi(από την καρέκλα του παραγωγού αυτή τη φορά) οπότε το περιμέναμε κιόλας. Και τελικά μπορεί να μην είναι κάτι αξιοσημείωτο αλλά τουλάχιστον είναι τίμιο. Υπόσχεται τρόμο, υπόσχεται αίμα και αυτό δίνει. Και όσο χάνει στον τρόμο στο ανταποδίδει σε αίμα. Πολύ gore. Δεν τσιγκουνεύτηκαν σε τίποτα. Εύγε, μπράβο και τέτοια. Το καταχάρηκα!
Από εκεί και πέρα όμως έχουμε να κάνουμε με ένα κλασσικό "cabin in the woods" φιλμ. Από αυτά που έχουμε δει ένα εκατομμύριο φορές και που όταν δεν αποφεύγεις τα κλισέ πρέπει να κάνεις κάτι παραπάνω. Κάτι που θα σε κάνει να ξεχωρίζεις. Ή έστω οφείλεις να έχεις χιούμορ. Ειδικά αυτό μου έλειψε πολύ. Περίμενα να γελάσω αλλά το μόνο αστείο είναι η ερμηνεία του τύπου με τα γυαλιά. Ο οποίος εκτός από ανύπαρκτος ηθοποιός έχει και το ρόλο του ηλιθιότερου των ηλιθίων! Δηλαδή σοβάρα, κρατείστε το πρωτότυπο σκηνικό της ηχογράφησης. Αλλά όοοοχι βρίσκουν το βιβλίο, είναι τυλιγμένο με σύρματα ξέρω γω, ο τύπος τα κόβει το ανοίγει, βλέπει παντού προειδοποιήσεις "μην το διαβάσεις" κι αρχίζει να μουρμουράει λατινικά. Μετά ουπς ξέρεις ξύπνησα κάτι from downstairs και τώρα μπήκε στην αδερφή σου και θα μας πάρει όλους ο διάολος. Τι του λες;
Και ξυπνάει λοιπόν το σατανικό πνεύμα κι αρχίζει το πανηγύρι. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά creepy και μια δυο τρομάρες τις χαρίζει. Αν ήταν και λιιιγο πιο φωτεινές οι σκηνές να βλέπουμε τι στα κομμάτια γίνεται θα ήταν ίσως πιο τρομακτικό. Γιατί οκ fear of the dark και τέτοια αλλά αν δεν βλέπω τι γίνεται με τι θα τρομάξω; Από την άλλη με τα αιχμηρά αντικείμενα η ταινία τα πάει πολύ καλά. Ακρωτηριασμοί με μαχαίρια, πριόνια(ε καλά αυτό επιβάλλονταν), ηλεκτρικά μαχαίρια. Ειλικρινά ότι μπορούσε να κοπεί κόπηκε ή σχεδόν τελοσπάντον. Τους ακρωτηριασμούς συνοδεύουν συντριβάνια αίματος όπως αρμόζει σε κάθε φιλμ του είδους που σέβεται τον εαυτό του και γενικά fun!
Στο σπλάτερ λοιπόν είναι που νικάει η ταινία. Είναι το μοναδικό που έχει να προσφέρει και αν μέχρι ένα σημείο σε κάνει να βαριέσαι ή να τη βρίσκεις αχρείαστη, έρχεται το φινάλε και της δίνει λόγο ύπαρξης. Εκείνο το τελευταίο τέταρτο όπου γίνεται Ο χαμός! Σαν κάποιος να μπήκε στο πλατό και να είπε "guys ξεσκίστε τα πάντα, ριμάξτε τα σκηνικά, χαλάστε ότι καβάτζα σε fake blood έχουμε, σε ποιον έχουν μείνει πόδια; χέρια; κόφτε τα!". Καθαρή απόλαυση...
Τζα!
