Star Trek: Into Darkness

                 

Κάθε δίκιο θα έχει ο οποιοσδήποτε σκεφτεί “τι μας λέει αυτή τώρα, δεν έχει ιδέα από Star Trek”. Δεν μου αρέσει να είμαι αγενής αλλά εδώ δεν έχω ιδέα από σινεμά αυτό σε πείραξε; Κυρίως τα γράφω για να μην τα ξεχάσω και για να κάνουμε καμιά κουβέντα που και που. Having said that, έχοντας παρακολουθήσει ελάχιστα επεισόδια Star Trek και 0 από τις παλιές, τις δύο αυτές νέες ταινίες τις είδα καθαρά σαν sci fi περιπέτειες. Δεν ξέρω αν στάθηκαν στο ύψος των προσδοκιών των Trekkies, ξέρω μόνο πως πέρασα γαμάτα! Και κυρίως στο σίκουελ..

Διασκεδαστικό από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Αρκετή δράση χωρίς όμως να σε φλομώνει σε εκρήξεις, λάμψεις και CGI. Όχι πως του λείπουν, αλίμονο, μην τυχόν και δούμε old school δράση μπορεί να καούν τα μάτια μας or something, όμως δεν το κουράζει. Έχει και αρκετή man to man δράση και μιλάμε για καθαρόαιμο βρωμόξυλο, με τη μπότα του Benedict Cumberbatch συνήθως να θριαμβεύει. Πραγματικά θα πλήρωνα για να τον βλέπω για δύο ώρες να ρίχνει αυτές τις cool κλοτσιές(η λήψη πάντα από κάτω για περισσότερο feeling).

Και όταν η δράση σταματάει, αρχίζει η ανάπτυξη των χαρακτήρων. Προς θεού μη φανταστείς τίποτα βαθιά πράγματα αλλά τουλάχιστον το bromance των Kirk και Spock το χαίρεσαι. Όσο ο Spock προσπαθεί να κατανοήσει τα συναισθήματα, ο Kirk προσπαθεί να βγάλει άκρη με τη λογική και βρίσκει και χρόνο να τον ειρωνευτεί πανέξυπνα(με αγάπη πάντα). Και γελάς! Γελάς αρκετά και μάλιστα δείχνει αβίαστο. Γιατί και στα Iron Man γελάς αλλά εκεί νιώθεις κάπως υποχρεωμένος να το κάνεις(ή είναι ιδέα μου;). Ο Kirk και ο γιατρούλης κολλητός του είναι ατακαδόροι, ο Spock είναι ξεκαρδιστικά άβολος και ο Scotti...ε είναι ο Simon Pegg.

Και κάπου εδώ νομίζω έφτασε η ώρα να μιλήσουμε γι΄ αυτόν τον άντρα. Αυτόν που με έκανε να πάω σινεμά να δω Star Trek(είναι ο μόνος που τα κατάφερε). Τον Benedict Cumberbatch(δεύτερο πιο cool όνομα ever, μετά το Trent Reznor). Είναι υπέροχος. Και κάνει το εξής καταπληκτικό...δεν κλέβει την παράσταση! Ξέρει πως εκεί βρίσκεται για να εξυπηρετήσει την ανάπτυξη του στόρι, να κάνει τον Kirk και τον Spock να ξεπεράσουν τα όριά τους, να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, ε και με την ευκαιρία να ρίξει και λίγο ξύλο. Όχι ότι παίρνεις τα μάτια σου από πάνω του κάθε φορά που εμφανίζεται. Έχει αυτό το παράξενο πρόσωπο που μπορεί να είναι όμορφο και άσχημο την ίδια στιγμή. Το χρησιμοποιεί υποδειγματικά. Τόσο στις εκφράσεις του όσο και στη μάχη... Που πας ρε καημένε Kirk να ρίξεις μπουνιά στα ζυγωματικά του Benedict, προφανώς και θα χτυπήσεις. Noob! Και κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για ΑΥΤΗ τη φωνή. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος νόμος που να την απαγορεύει;

Μαζεύω τα σάλια κι επανέρχομαι στα της ταινίας. Βγήκα κατευχαριστημένη από την αίθουσα αλλά θα ήθελα να την ξαναδώ γιατί δεν είμαι σίγουρη αν ήταν τόσο απολαυστική ή αν έχουν πέσει τα στάνταρς μου, καθώς οι δύο τελευταίες ταινίες που είδα στο σινεμά ήταν το βαρετό Lone Ranger και το ανεκδιήγητο Superman. Η αλήθεια είναι πως δεν κάνει τίποτα φοβερό. Τίποτα πρωτότυπο. Τίποτα για το οποίο αξίζει να συζητάμε. Όμως δεν βαριέσαι ούτε ένα λεπτό. Τι λεπτό, δευτερόλεπτο. Από την πρώτη σκηνή ως την τελευταία σε κρατάει. Γέλασα, ένιωσα αγωνία και ένταση, συγκινήθηκα. Ένα χορταστικό βράδυ στο σινεμά. Αυτό δεν θέλουμε;  

            

Αγαπημένοι Απέθαντοι

                           

Με αφορμή τη νέα σαιζόν του True Blood που by the way είναι παραπάνω από συμπαθητική είπα να κάνω ένα αφιερωματάκι στα αγαπημένα μου βαμπίρ. Υπέροχα, ερωτικά πλάσματα του φανταστικού που οι δημιουργοί τους είτε εκμεταλλεύονται στο έπακρο, είτε τα λούζουν με γκλιττερ με τα γνωστά βαρετά αποτελέσματα.

 

9. Klaus - The Vampire Diaries

Σε μία σειρά με χλιαρά φλωροβαμπιράκια ήταν προφανές πως θα ξεχώριζε ο κακός με την cool προφορά. Κάτι το sexy ψεύδισμα, λίγο το νερό που βάζει στο κρασί του για τα μάτια της Καρολάιν αλλά κυρίως ότι παρά το προαναφερθέν νερό δε διστάζει να σου βγάλει την καρδιά και να στην ταΐσει αν τον τσαντίσεις. Και δεν λέμε να του κάνεις τίποτα χοντρό, πχ να θέλεις να τον σκοτώσεις, νομίζω το ίδιο θα αντιδρούσε και αν το σκυλάκι σου του κατουρούσε το γκαζόν!

 

8. Angel - Buffy the Vampire Slayer/Angel

Στη λίστα δεν ήθελα να συμπεριλάβω κανένα μελαγχολικό-δενθέλωνατρώωκόσμο- βαμπιράκι αλλά όταν αυτό σκάει με τη μορφή του  David Boreanaz, δερμάτινο μπουφάν και alter ego τον Angelous δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Ο Angel σηκώνει στις πλάτες το βάρος του παρελθόντος και όταν αποφασίσει να βγει από το γραφείο του και να μιζεριάσει outdoors, kicks asses με χαρακτηριστική ευκολία!

 

7. Armand - Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles

Ανάμεσα στον βαρετό Louis και τον εμμονικό Lestat ο μυστηριώδης, γοητευτικός, με υπέροχο μαλλί Armand ξεχωρίζει άνετα. Πριν σε σκοτώσει θα βρει χρόνο να φλερτάρει και να θρέψει το ανυπέρβλητο "εγώ" του, γιατί έτσι κάνει το σωστό το βαμπίρ και κάτι μελαγχολικούλικα ερωτιάρικα αγοράκια που συνηθίζουμε να τρώμε στη μάπα τελευταία, καλά θα κάνουν να μάθουν μπαλίτσα!

6. Richard Gecko - From Dusk Till Dawn

Ναι ξέρω. Είναι τρελός, είναι παιδεραστής και όταν γίνεται βαμπίρ δεν τον λες και πολύ γοητευτικό. Είναι όμως και ο Quentin και αυτό σε έναν τέλειο κόσμο θα έπρεπε να αρκεί!

 

5. Franklin - True Blood

Cool προφορά. Στα όρια της παράνοιας. Ψυχωτικός. What's not to like. Μας άφησε νωρίς ο καημένος και μάλιστα άδικα. Επειδή δηλαδή αυτό το βλαμμένο η Τάρα αποφάσισε να κάνει τη δύσκολη. Ο Franklin εμφανίζεται και στο πρόσφατο Lone Ranger αλλά κι εκεί η χαρά δεν κρατάει πολύ!

 

4. Dracula - Dracula

Είσαι απέθαντο πλάσμα που ζει αιώνες. Έχεις την καστράρα σου και μέσα πανέμορφες βαμπιρέλες εκ των οποίων η μία είναι η Μπελούτσι. Και τα παρατάς όλα για ΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΟΥ KEANU REEVES(ότι κι αν σημαίνει αυτό). Όσο κι αν με την κοινή λογική σε θεωρώ βλάκα, έχεις για πάντα μια θέση στην καρδιά μου. Γιατί αγαπάς!

 

3. Eric Northman - True Blood

Κοίτα τώρα πως θα πέσει το επίπεδο. Από τον Κόπολα στη camp τρασιά του HBO. Αλλά καλός ο ρομαντισμός και οι έρωτες αλλά είναι ο Eric Northman. Και real vampire atittude, και βίκινγκ καταγωγή, και χιούμορ, και ok δεν τον λες και άσχημο. Προσωπικά πάντως ο Alexander Skaasgard σαν άντρας μου αρέσει μόνο σε αυτό το ρόλο, σε αντίθεση με άλλα μέλη της οικογενείας.

 

2. Cassidy - The Preacher

Αν δεν έχετε διαβάσει το Preacher παρακαλώ να το κάνετε. Αν έχετε το τηλέφωνο του Tarantino να τον πάρετε να του πείτε πως θέλω να το γυρίσει σε σειρά για το HBO για να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος(ή δώστε μου το τηλέφωνο και κάτι θα βρω να το κάνω). Ο Cassidy είναι το πιο cool, badass βαμπίρ που έχω δει ποτέ. Έχει χιούμορ, ξέρει να εκτιμά ένα καλό burger, πίνει σαν να μην υπάρχει αύριο και well δεν παίζει καλύτερη παρέα για Σαββατόβραδο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι εύκολο να τον έχεις φίλο. Είναι μαλάκας από τους λίγους, θα σε μπλέξει σίγουρα, θα την πέσει στεγνά στη γκόμενά σου αλλά υποψιάζομαι ότι θα του το συγχωρέσεις γιατί θα θυσιαζόταν για σένα και πάντα θα σε κάνει να φαίνεσαι λίγο πιο γαμάτος απλά και μόνο επειδή περπατάει δίπλα σου. Α και είναι Ιρλανδός!

 

1. Spike - Buffy the Vampire Slayer/Angel

Μ΄αρέσει ένας άντρας που ξέρει να διασκεδάζει. Αλλά ακόμα περισσότερο μου αρέσει αυτός που θα σε ειρωνευτεί χωρίς δεύτερη σκέψη αν γίνεσαι βλακάκος. Και μη σου πω πόσο μου αρέσει όταν αυτό γίνεται με αγγλική προφορά(οκ έχω ένα θέμα με τις προφορές). Και στο τέλος ποιος είναι πιο γαμάτος; Αυτός που τον καταράστηκαν να έχει ψυχή οπότε μπορεί να σε αγαπήσει και ταυτόχρονα να κλαψουρίζει για όσα έκανε όταν δεν είχε ή αυτός που αρχίζει να νιώθει πράγματα για σένα ενώ δεν έχει και αποφασίζει ν΄ αποκτήσει (με ότι συνέπειες έχει αυτό) ακόμη κι όταν ξέρει πως θα φάει χυλόπιτα;