Από τότε που έμαθα για την ταινία αυτή ήμουν ιδιαίτερα ξενερωμένη. Κυρίως επειδή λατρεύω τον Πλανήτη των Πιθήκων(τόσο το πρώτο όσο και αυτό του Burton) και θεωρούσα πως δεν είχε ανάγκη ένα prequel. Η ίδια η ταινία λέει τόσο όμορφα την ιστορία που δεν χρειαζόμασταν περαιτέρω εξηγήσεις. Έλα όμως που τελικά είναι μια χαρά. Τόσο που δεν βαριέσαι στιγμή και που στο τέλος χαίρεσαι που την είδες. Το κακό της είναι πως αν κάποιος δεν έχει δει τον πλανήτη των πιθήκων, αποτελεί πιθανό major spoiler για ένα από τα εκπληκτικότερα φινάλε στον κινηματογράφο. Αν δεν το έχεις δει λοιπόν κάντο πριν πας σινεμά και πριν διαβάσεις περισσότερα!
Ψάχνοντας θεραπεία για το Alzheimer(στα αγγλικά γιατί είμαι και μορφωμένη) και άλλες νοητικές νόσους ο Will Rodman δοκιμάζει σε χιμπατζήδες μία φόρμουλα που θα μπορούσε να σώσει πολλούς ανθρώπους. Αποτέλεσμα των πειραμάτων είναι να γεννηθεί ο Caesar, ένας χιμπατζής εξυπνότερος και με συνεχώς αυξανόμενο IQ. Όταν το αφεντικό του αναγκαστεί να τον αφήσει φυλακισμένο σ΄ένα άσυλο θ΄αναλάβει δράση, θα χορηγήσει το φάρμακο σε μια μεγάλη ομάδα ομοίων του και όλοι μαζί θα εξεγερθούν σε αυτούς που μέχρι τώρα νόμιζαν πως έχουν το πάνω χέρι. Όλοι ξέρουμε που θα οδηγήσει αυτό. Άλλωστε ο βασικός νόμος της φύσης είναι πως επικρατεί ο δυνατότερος. Και όταν παίζεις με τη φύση πρέπει να μην αφήνεις τίποτα στην τύχη, να παίρνεις προφυλάξεις και πάνω απ΄όλα να ερμηνεύεις τα σημάδια νωρίς.
Κάθε δράση έχει αντίδραση. Το ότι μπορείς να εξουσιάσεις, να καταπιέσεις, να εκμεταλλευτείς τώρα σημαίνει απλά πως όταν γυρίσει ο τροχός πρέπει να περιμένεις να σε εξουσιάσουν, να σε καταπιέσουν, να σε εκμεταλλευτούν. Ένα απλό όραμα αν το μοιραστούν πολλοί και αποκτήσουν τη δύναμη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξέγερση και τότε είναι που οι ρόλοι αντιστρέφονται. Και ένα πλάσμα καταπιεσμένο κουβαλάει τόση οργή που μπορεί να γίνει πιο τρομακτικό κι απ΄τους χειρότερους εφιάλτες σου. Και κάπου εκεί είναι που αυτοί οι σκληροί, σαδιστές πίθηκοι που θυμάσαι, δικαιολογούνται στα μάτια σου. Άλλωστε ήταν απλά η ιστορία που επαναλαμβανόταν!
Η ταινία έχει να προσφέρει πολλά. Κυρίως δράση και εφέ. Η σκηνή της γέφυρας είναι απίθανη, με τους πιθήκους να δίνουν ρέστα μέσα στην ομίχλη. Αυτός όμως που κλέβει την παράσταση είναι άνετα ο Caesar του Serkis. Έχω ξαναπεί πόσο μου αρέσει σαν ηθοποιός αλλά εδώ είναι τόσο εκφραστικός που μπορεί να σου κλέψει την καρδιά με ένα μόνο βλέμμα. Πραγματικά εκπληκτικός. Χωρίς να βγάζει μιλιά καταφέρνει να μεταδίδει μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων. Είναι τόσο εκφραστικός που πραγματικά δεν έχεις αμφιβολία για το τι έχει στο μυαλό του ο πίθηκος την κάθε στιγμή.
Υ.Γ.1:
Υ.Γ.2: Προειδοποιώ πως αυτή η εβδομάδα(τελευταία πριν τις διακοπές!!!) θα είναι αρκετά...μαϊμουδένια :)
σου άρεσε το φινάλε της πρώτης ταινίας? δεν το θυμάμαι και τόσο καλά...αλλα νομίζω ότι ήταν λίγο γραφικό και άκυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την εποχή του; Γραφικό και άκυρο; Τι λες τώρα!!! Γαμάτο ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφή