Blogoscars 2012: Best Achievement in Directing

     

10. Woody Allen Midnight in Paris

Γιατί τον αγαπάω τον "τουρίστα" Woody. Γιατί μας χάρισε την πιο γλυκιά και ρομαντική ταινία της χρονιάς που όμως μπορεί να σε πονέσει βαθιά. Γιατί ζωντάνεψε εποχές άλλες και το έκανε αβίαστα και εύκολα. Και στην τελική εκτυλίσσεται στο Παρίσι...

9. Michel Hazanavicius The Artist

Γιατί κατάφερε να κάνει μια ταινία νοσταλγική και ταυτόχρονα φρέσκια. Γιατί δεν σταμάτησα να χαμογελάω σε όλη τη διάρκεια. Γιατί η σκηνή του εφιάλτη είναι από τις πιο ευφυείς σκηνές που είδα φέτος. Και στην τελική έκανε επιτυχία κάτι που έμοιαζε χαμένη υπόθεση...

8. Tarsem Singh Immortals

Γιατί ενώ η ταινία ήταν μια σάχλα μαγεύτηκα από το πρώτο δευτερόλεπτο από τα υπέροχα πλάνα του. Γιατί κάθε εικόνα που πέρναγε από τα μάτια μου ήταν σαν έργο τέχνης. Χρώματα, συμμετρία, κίνηση, μαγεία... Και στην τελική χάρη στον Singh δεν έκλαψα τα λεφτά μου!

7. Steve McQueen Shame

Γιατί η σκηνοθεσία ήταν απόλυτα ταυτισμένη με τον ήρωα. Για τα υπέροχα κάδρα που δεν χωρούσαν τον Brandon. Γιατί με πήρε από το χέρι και με βύθισε στον κόσμο ενός ανθρώπου με τον οποίο ποτέ δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ. Και στην τελική έγδυσε τον Fassbender!

6. Gavin O'Connor Warrior

Γιατί η ταινία είχε φανταστικό ρυθμό. Γιατί δεν βαρέθηκα στιγμή. Γιατί "ξεγύμνωσε" τους ήρωές του(όχι ακριβώς όπως ο αποπάνω) και ταυτόχρονα τον θεατή. Και στην τελική για εκείνη την τελευταία σκηνή στο ρινγκ που μου έκοψε την ανάσα!

  

 

5. Lars von Trier Melancholia

Για εκείνα τα πρώτα απερίγραπτα πλάνα. Κι εκείνα τα τελευταία. Για τον πόνο που μοίρασε σε όλο το πρώτο μισό χωρίς ίχνος λύπησης. Για της δύο ηρωίδες του που δεν ξέρω τι βασανιστήρια τους έκανε αλλά απέσπασε ερμηνειάρες. Και στην τελική για τη Μελαγχολία και για εκείνο το Σαββατοκύριακο που μου χάλασε!

4. Nicolas Winding Refn Drive

Γιατί δεν το "μπούκωσε" όπως θα έκανε κάποιος άλλος στη θέση του. Για τους σωστούς ρυθμούς. Για τις τέλειες σκηνές καταδίωξης. Και στην τελική για το coolness!

3. James Wan Insidious

Γιατί επιτέλους τρόμαξα και παρακαλούσα να τελειώσει. Γιατί μου θύμισε παλιάς κοπής θρίλερ και γούσταρα. Για την απίστευτη χρήση της μουσικής. Για τη σκηνή με τη μάσκα που πολλούς σας ξενέρωσε αλλά εγώ τη βρήκα αριστουργηματική. Και στην τελική γιατί ήταν ήταν ένα σωστό haunted house flick!

2. David Fincher The Girl with the Dragon Tattoo

Γιατί έκανε κάτι τόσο ίδιο αλλά την ίδια στιγμή τόσο διαφορετικό με το πρωτότυπο. Γιατί ουσιαστικά ξαναείδα την ίδια ταινία και τη λάτρεψα ξανά από την αρχή. Για τους ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ τίτλους αρχής. Και στην τελική γιατί ήταν άψογο!

1. Martin Scorsese Hugo

Γιατί απέδειξε πως δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κάνει. Για τον έρωτά του προς το σινεμά που δεν βαριέται να φωνάζει. Γιατί χάθηκα στο παραμύθι του. Γιατί μετά συζητούσαμε την ταινία και όχι το (εκπληκτικό, δεν χωράει κουβέντα) 3D. Και στην τελική ρε φίλε είναι ο Marty, πως θα μπορούσα να έχω άλλον στην πρώτη θέση;