Breaking Bad

                                       

Το Breaking Bad ήταν σπουδαία σειρά. Από αυτές που δεν μπορείς να βρεις σοβαρό ψεγάδι, που θα μείνει στις λίστες με τις καλύτερες σειρές, της χρονιάς, τις δεκαετίας, ever. Θα την έχουμε πάντα σαν μέτρο σύγκρισης, μαζί με το Wire, το Shield, το Six Feet Under, τους Sopranos... Στιβαρό δράμα με ευφυές χιούμορ(μαύρο όσο δεν παίρνει), άρωμα western και ήρωες καλογραμμένους και πολυεπίπεδους.

Δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω να το δεις. Σίγουρα το έχει κάνει κάποιος άλλος. Απλά θα σου πω δυο λόγια για τον Walter White που ως χημικός, όταν μαθαίνει ότι πεθαίνει από καρκίνο και δεν θα μπορέσει να αφήσει την οικογένειά του εξασφαλισμένη, καταφεύγει, μετά από μια σειρά συμπτώσεων, στη λύση του να "μαγειρεύει" μεθαμφεταμίνη. Και κάπως έτσι, παίρνει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Ξαφνικά αποκτά δύναμη, κύρος, σεβασμό. Είναι πραγματικά καλός σε κάτι. Όχι απλά καλός. Ο καλύτερος. "He knows the chemistry" και μετά από υπέροχα μοντάζ "μαγειρέματος", οι δρόμοι γεμίζουν με τους μαγικούς του μπλε κρυστάλλους, τα νέα μαθαίνονται και ο Χάιζενμπεργκ γεννιέται.

Ο Χάιζενμπεργκ είναι το alter ego του. Ο Mr Hyde στον Dr Jekyll του, που σιγά σιγά τον κατασπαράζει, ώστε στο τέλος να μην έχει μείνει τίποτα που να τον θυμίζει. Ας θυμηθούμε τον φοβισμένο, πελαγωμένο Walter White με το σωβρακάκι της πρώτης σαιζόν, σε σχέση με τον "one who knocks" Χάιζενμπεργκ και ας υποκλιθούμε σε αυτό το ταλέντο που λέγεται Bryan Cranston! Ας βολευτεί εκεί ψηλά με τον Vic Mackey του Chiklis και τον Tony Soprano του Gandolfini(και τον Hank Dolworth του Donal Logue προφανώς) κι εμείς ας ελπίσουμε να είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να δούμε κι άλλες τέτοιες ερμηνείες.

Με αυτό το τέρας που ονομάζεται Χάιζενμπεργκ και που από πολύ νωρίς ευχόμουν να πάθει τα χειρότερα, πρέπει να τα βγάλει πέρα ο συνεργάτης(και πρώην μαθητής του) Jesse. Αυτό που έχουν κάνει εδώ οι δημιουργοί είναι εκπληκτικό. Είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται το μέγεθος του κινδύνου. Είναι ο μόνος που βλέπει κάθε ηθικό φραγμό του Walter να διαλύεται και που μπορεί να διακρίνει τα πραγματικά του κίνητρα. Και στο τέλος είναι ο μοναδικός για τον οποίο μπορώ να νοιαστώ. Έχει κάνει κι αυτός τα λάθη του αλλά είναι και ο μόνος που βγήκε καλύτερος από όλο αυτό αφού πρώτα πήρε πολύ χειρότερα από αυτά που του άξιζαν. Jesse, είσαι ωραίος τύπος, bitch!

Για το φινάλε δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Δεν ήταν ανατριχιαστικό όπως αυτό του Shield ή συγκινητικό σαν εκείνο του Six Feet Under. Δεν ήταν καν controversial σαν το φινάλε του Sopranos(φανταστικό, αν με ρωτάς). Ωστόσο ήταν ολόσωστο! Πραγματικά δίκαιο ως προς τους ήρωές του. Κάθε ένας θέρισε ότι έσπειρε(πλην του Jesse, τα είπαμε αυτά), όλα τα θέματα έκλεισαν, θυμηθήκαμε πραγματάκια από όλες τις σαιζόν, είδαμε τον Walt να χρησιμοποιεί την επιστήμη προς όφελός του μια τελευταία φορά... Κούμπωσαν όλα όμορφα κι έκλεισε όπως έπρεπε να κλείσει. Τίμιο ως το τέλος!