Θα γράψω ελάχιστα πράγματα γι΄αυτή την ταινία καθώς με άφησε ψιλοαδιάφορη. O Harvey Weinstein είναι μανούλα στο να μαζεύει υποψηφιότητες και διακρίσεις προκαλώντας συζητήσεις για εβραϊκά χολιγουντιανά λόμπι και θεωρίες συνωμοσίας. Ο χοντρούλης σίγουρα τα απολαμβάνει όλα αυτά κρυφογελώντας σε μια μεγάλη αναπαυτική πολυθρόνα. Ξέρει το παιχνίδι και το ξέρει καλά και ακόμη κι όταν δεν μετατρέπονται οι υποψηφιότητες σε βραβεία τον παρηγορούν τα ζεστά δολαριάκια που φουσκώνουν τις τσέπες του. Από μένα κακό λόγο δεν θα ακούσεις πάντως όσο συνεργάζεται με τον Άντρα και δεν επεμβαίνει στη δουλειά του!
Έτσι λοιπόν στο Λόγο του Βασιλιά επιστρατεύτηκαν όλα τα υλικά της οσκαρικής συνταγή και σιγοβράζουν ως τις 27 Φεβρουαρίου. Εκπληκτική παραγωγή με μια φωτογραφία που με εντυπωσίασε από το πρώτο πλάνο, σαν φυτουκλάκι στο πρώτο θρανίο κερδίζει με την επιμέλειά του τη συμπάθεια της Ακαδημίας κι ας μην είναι πραγματικά ο καλύτερος μαθητής. Δύο φοβεροί ηθοποιοί στηρίζουν όσο μπορούν τη φιλόδοξη αυτή δουλειά. Απ΄τη μία ο Colin Firth τραυλίζει χαριτωμένα, σε πείθει, θέλεις να βγάλεις εσύ λόγο και να τον βγάλεις από τη δύσκολη θέση και απ΄την άλλη ο Geoffrey Rush με μια απίστευτη γκάμα από εκφράσεις και κινήσεις δεν σε αφήνουν προς το παρόν να χασμουρηθείς!
Από εκεί και πέρα όμως μιλάμε για την ιστορία ενός τραυλού βασιλιά. Προσωπικά θα με ενδιέφερε περισσότερο η επίδραση της αύξησης της θερμοκρασία στην ψυχοσύνθεση της πεσκανδρίτσας. Μετά την πρώτη ώρα μου ήταν τόσο δύσκολο να το παρακολουθήσω όσο και στον Colin Firth να πει "φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα". Πριν με πάρεις απ΄τα μούτρα να σου πω ότι βαρέθηκα λιγότερο απ΄όσο περίμενα. Όμως στην τελική, αν είναι να δούμε μια ταινία όπου ο ήρωας ξεπερνάει τον εαυτό του και θριαμβεύει με τη βοήθεια αντισυμβατικού, εκκεντρικού μέντορα, υπάρχει πάντα το Καράτε Κιντ. Wax on, wax off. Wax on, wax off!
πσσσσσ αδιαφοροοοοοοοο. έχω να βαρεθώ έτσι σε ταινία χρονια! ούτε στις ταινίες του ivory τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δυνάτο δράμα με εύστοχες κωμικές πινελιές. Το σενάριο σφιχτοδεμένο με βρετανικό φλέγμα και οι ερμηνείες των Firth και Rush ειναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ (ειδικά του τελευταίου). Άψογη η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, τα σκηνικά και τα κοστούμια. Πολύ όμορφο και το soundtrack.
ΑπάντησηΔιαγραφή4,5/5
Ο,τι καλύτερο είδα το 2010 μαζί με το "Black Swan" και το "L'illusionniste".
Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν σίγουρος ότι ο Φίντσερ θα πάρει το όσκαρ σκηνοθεσίας όμως τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουν αρχίσει και με ζώνουν τα φίδια και ο λόγος δεν είναι άλλος από τις τελευταίες βραβεύσεις του "The King's Speech" έναντι του "The Social Network" και κυρίως από τα σωματεία των Παραγωγών και των Σκηνοθετών. Για ταινίας δεν με νοιάζει αν το πάρει αλλά αν πάρει και σκηνοθεσίας θα την μισήσω!!!
A, και αφού πιάσαμε τα οσκαρικά θα έλεγα πως αξίζει στον "Βασιλιά" το Καλύτερης Ταινίας, τα α' και β' ανδρικού ρόλου, του πρωτότυπου σεναρίου και των κοστουμιών. Σκηνοθεσίας θα ήθελα να το πάρει ο Aronofsky.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και λατρεύω την Carter, εδώ τη βρήκα χλιαρή και αδιάφορη. Μου άρεσε, πάντως, που διάλεξε εναν διαφορετικό ρόλο. Την είχαμε συνηθίσει ως διεστραμμένη κακιά (βλ. Sweeney Todd)!
Η μάχη παίζεται μεταξύ Weinstein και Sony Pictures. Σε 26 μέρες θα μάθουμε ποιος νίκησε στον "πόλεμο της τέχνης". Γι'αυτό και υποστηρίζω "black swan". Και σε ταινία και σε σκηνοθεσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά μετά από λίγη σκέψη κι εγώ Κύκνο νομίζω θέλω. Ή Toy Story. Σκηνοθεσία ο Φίντσερ δεν θα με ενοχλήσει αν και προτιμώ αυτή του Black Swan. Β΄αντρικό Russ ή Bale δεν με νοιάζει ιδιαίτερα, μου άρεσαν πολύ και οι δύο. Ελάχιστα προτιμώ τον Bale! H Carter όντως ψιλοαδιάφορη αλλά την αγαπάμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆ αντρικό ας πάρει όποιος θέλει, ο Leonardo το έχει σηκώσει από το Μάρτιο στην καρδιά μου!
Έθιγε ενδιαφέροντα θέματα (κόντρα 2 αλληλο-απαραίτητων χαρακτήρων, μοναξιά του βασιλικού αξιώματος, επίδραση των τηλεπικοινωνιών στον σύγχρονο κόσμο) όσο καλύτερα μπορούσε για βιογραφία- δεν είναι και Φίντσερ ο Χόπερ. Θεός ο Ρας, καλός και ο Φέρθ (όπως λέει και η Άννι, ο Ντικάπριο το έχει πάρει στην καρδιά μου) και είχε και ΓΑΜΩ τις φωτογραφίες. Παράμένει όμως, όπως και να το κάνουμε, η ιστορία ενός τραυλού βασιλιά. Α, και υπέροχο βρετανικό χιούμορ. Αυτά!! 7-8/10
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον κύκνο αύριο θα τον δω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τον θεό, θα χαρώ πιο πολύ αν πάρει το Όσκαρ Ταινίας το Toy Story από το αν το πάρει ο Κυνόδοντας. Κάτι που φυσικά είναι αδύνατον να γίνει(για το Τόι στόρι μιλάω....).
Καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήAnnie... Νομίζω πως θα είχα ακριβώς τις ίδιες εντυπώσεις με σένα, αν βγαίνοντας από την αίθουσα είχα την αίσθηση πως είχα παρακολουθήσει μια ταινία για έναν τραυλό βασιλιά... (Για μένα η σχέση των δύο είναι η σχέση ενός σκηνοθέτη κι ενός ηθοποιού, με τον 1ο να καλείται να απελευθερώσει τον ηθοποιό και να εκμαιεύσει την πιο Πειστική ερμηνεία)
Ευτυχώς δε μου συνέβη, και την απόλαυσα...
Καταλαβαίνω όσα λες, στο μόνο που διαφωνώ είναι η οσκαρική συνταγή που λες. Γιατί φωτογραφικά παίρνει κάποια ρίσκο, και μάλιστα με συνειδητή εγκράτεια(αυτό τα κάνει πιο επιτυχή).. Όπως π.χ ο ευρυγώνιος στον 1ο "λόγο" που απευθύνει ως βασιλιάς ο Firth.. Κι έπειτα, υπάρχει ένας σκηνοθέτης εδώ, που την 4η δεκαετία του 20ου αιώνα, με ότι αυτό σημαίνει ιστορικά, αψηφά το περιβάλλον(χωρίς να το διαγράφει, το περιλαμβάνει και με πολύ κεντητό τρόπο) για να ασχοληθεί (φαινομενικά) μ' ένα βασιλιά και τον τραυλισμό του..
ΚαλησπέρΑ!
Wax what?
:)
Εγώ πάλι βαρέθηκα. Οκ, το πιάσαμε το σχόλιο για το πόσο διακοσμητικοί είναι κάποιοι ρόλοι στην πολιτική, το πιάσαμε το ψυχαναλυτικό, φοβερές και οι ερμηνείες. Αλλά ξέρεις τι; Αυτά περίμεναμε να δούμε κι αυτά τελικά είδαμε, έχοντας μάλιστα μια - α λα Ατένμπορο - ακαδημαϊκή αφήγηση που κοιμίζει και άνθρωπο σε υπερβολική δόση κρακ. Κάποιοι ευρυγώνιοι φακοί και κάτι πλάνα απομόνωσης δεν αρκούν, για μένα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩπ kioy δεν σε είχα δει :( Μπορώ να καταλάβω που είδες τη σχέση σκηνοθέτη ηθοποιού αλλά δεν με πείθει για κάτι τέτοιο. Όπως κι ο Αχιλλέας...βαρέθηκα. Αλλά ξαναλέω πως περίμενα να είναι πιο βαρετό. Όμως το πρώτο μισό με κράτησε. Μετά άρχισαν να βαραίνουν τα βλέφαρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς παππούς με ενθουσίασε και θα μου άρεσε να έβλεπα αυτό να κερδίζει φέτος παρά το πόνημα του Φίντσερ (συγγνώμη Άννι :( ). Αλλά ένα πράγμα θα πω: Ακόμη και όσοι βαρέθηκαν (και ήταν πολλοί, και το καταλαβαίνω και το συμμερίζομαι απόλυτα) δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι είχε αδιάφορη σκηνοθεσία. Αυτό κι ελπίζω να μην τρόλαρα πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν τρολλάρεις εσύ! Μου είχαν λείψει τα σχόλιά σου :) Αδιάφορη δεν ήταν η σκηνοθεσία αλλά δεν είναι και για να σου μείνει. Οι ερμηνείες κλέβουν εύκολα την παράσταση αλλά ακόμη ευκολότερα την κλέβει η βαρεμάρα :/
ΑπάντησηΔιαγραφή