Νύχτες Πρεμιέρας 2012

    

    
Updated: 03/10/2012

     
Teddy Bear

Η ταινία ακολουθεί τον Dennis στο δρόμο προς μια καθυστερημένη ενηλικίωση(όπως περιγράφεται στην υπόθεση της ταινίας) αν και προσωπικά κρατάω τις επιφυλάξεις μου για το κατά πόσο στο τέλος φτάνει εκεί. Νιώθω πως το φιλμ έπρεπε να κρατήσει λίγο παραπάνω καθώς ο χαρακτήρας της Toi χρειαζόταν περισσότερο χρόνο. Από εκεί και πέρα ο Kim Kold είναι εκπληκτικός σε μια εσωτερική, συγκρατημένη, υπέροχη ερμηνεία. Η ταινία μπορεί να έχει αρκετά προβλήματα αλλά σε γενικλές γραμμές είναι γλυκιά και με έναν αξιοσημείωτο πρωταγωνιστή.

 
Eden

Έντονη ταινία πάνω στην ανθρώπινη φύση και το πόσο δισδιάκριτα γίνονται τα όρια ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο όταν αυτό που διακυβεύεται είναι η ίδια η επιβίωση. Κάποιες φορές ίσως η μόνη επιλογή για να βγεις από το σκοτάδι είναι να γίνεις μέρος του κι αν όχι να το αγκαλιάσεις, σίγουρα να μάθεις να το διαχειρίζεσαι. Δεν πέφτει στην παγίδα του εύκολου σοκ και αυτό το εκτίμησα. Δυνατή ερμηνεία από την Jamie Chung, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ένταση που χτίζεται μεθοδικά από την Megan Griffiths.

Δημοκρατία: Ο δρόμος του Σταυρού

Για το ντοκιμαντέρ αυτό είχα βγάλει εισιτήριο καταλάθος(μη ρωτάς, γίνεται) και πήγα με κάπως βαριά καρδιά. Τελικά όμως είχε πολύ ενδιαφέρον. Βγάζει γέλιο, όπως άλλωστε συνηθίζει να κάνει η ελληνική πολιτική σκηνή, βγάζει θλίψη και οργή και σε κρατάει από την αρχή ως το τέλος. Η επιλογή των υποψηφίων βουλευτών δεν ξέρω αν ήταν η ιδανική καθώς του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ελαφρά βαρετοί. Στη Ν.Δ. όμως χτύπησαν κωμική φλέβα. Ο κύριος μια και δεν εκλέχτηκε μπορεί να κάνει καριέρα ως καρτούν.

 
Cosmopolis

Ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε ή όχι. Είχε καλές στιγμές, ένα δυνατότερο δεύτερο μέρος(μου άρεσε πολύ η σκηνή στον κουρέα) και έναν απροσδόκητα μη κακό Pattinson. Από εκεί και πέρα αν δεν έδινε τόσο μασημένα αυτά που ήθελε να πει όλα θα ήταν καλύτερα. Τη σκέφτομαι από εχθές την ταινία αλλά νομίζω θέλει κι άλλο χρόνο. Ξέρω με βεβαιότητα όμως πως δεν θα άντεχα δεύτερη προβολή σύντομα καθώς για τον ολονύκτιο πονοκέφαλο κατηγορώ αποκλειστικά τον Cronenberg και τον Pattinson που δεν έλεγε να το βουλώσει...

   
Grabbers

Είναι τρελοί αυτοί οι Ιρλανδοί! Τρελά διασκεδαστική ταινία... Θυμάμαι σκηνές και γελάω μόνη μου σαν χαζό. Ξεκαρδιστικά σκηνικά, οι χαρακτήρες είναι θεούληδες ένας προς έναν, τα εξωγήινα πλάσματα αρκούντως επιβλητικά(ή χαριτωμένα -ανάλογα το μέγεθος-) και το κλισέ ρομάντζο δεν τρώει πολύτιμο χρόνο. Αλλά σκέψου το λίγο: Εξωγήινοι που τους σκοτώνει το αλκοόλ!!! Αν δεν ξαμολύσεις τώρα μεθυσμένους Ιρλανδούς πότε θα το κάνεις; Καλά βλακείες λέω, πάντα είναι χρήσιμο να έχεις πρόχειρο έναν μεθυσμένο Ιρλανδό.   

De Rouille et d'Os

Αρκετά δυνατό δράμα με θέμα που μπορεί να οδηγήσει σε εκβιαστικό μελόδραμα, κάτι που ευτυχώς στο μεγαλύτερο βαθμό δεν συνέβη. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αντάξιο του Προφήτη, ωστόσο έχει να πει πράγματα. Μία ταινία περισσότερο για τη μοναξιά και λιγότερο για τον έρωτα. Για τις σχέσεις εκείνες που δεν ξεκίνησαν με την πρώτη ενθουσιασμένη ματιά αλλά επειδή πολύ απλά ήταν και οι δύο εκεί μια δεδομένη στιγμή. Η Cotillard και ο Schoenaerts είναι αμφότεροι εκπληκτικοί όπως και η μεταξύ τους χημεία. Δεν ήταν η συγκλονιστική ταινία που περίμενα, όμως δεν βγήκα από την αίθουσα ξενερωμένη.

Attractive Illusion

Την περίμενα αυτή την ταινία από τότε που είχα πέσει πάνω σε ένα άρθρο γι΄αυτήν. Τελικά έφυγα από το σινεμά απογοητευμένη. Δεν ξέρω κατά πόσο στο τέλος οδηγεί σε σωστά συμπεράσματα ή σε αυτό που ήθελε να πει. Το μεταναστευτικό είναι δύσκολο, ευαίσθητο θέμα και θέλει προσοχή. Ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε, που το μίσος και ο ρατσισμός είναι πλέον τόσο εύκολα που έχουν γίνει συνήθεια, χρειαζόταν περισσότερη φροντίδα το φιλμ, ώστε να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.

Room 237

Τρελά ενδισαφέρον ντοκιμαντέρ κυρίως γιατί δεν είχα ιδέα... Είχα νομίζω πέσει πάνω στη θεωρία για τη σχέση Λάμψης και Ινδιάνων αλλά μέχρι εκεί. Απίστευτο mindfuck. Θες να ξαναδείς τη Λάμψη είτε για να επιβεβαιώσεις όσα είδες, είτε για να βγάλεις τη δική σου κουλή θεωρία σχετικά με το τι ήθελε να πει ο Κιούμπρικ. Η φάση είναι λίγο Dan Brown. Κάθετι, την ώρα που λέγεται μοιάζει τόσο διαολεμένα λογικό(οκ υπάρχουν και μερικά σούπερ τραβηγμένα), μέχρι να μιλήσει ο επόμενος Shining maniac και να φαίνεται διαολεμένα λογικότερος.

The Pact

Άλλη μια ταινία με στοιχειωμένο σπίτι, με προβληματική πρωταγωνίστρια, με μυστικά του παρελθόντος και ας το πούμε ανατροπές. Το έχουμε δει και κυρίως το έχουμε δει καλύτερα. Έχει μια δυο καλές στιγμές αλλά δεν τη βρήκα τρομακτική. Κανείς δεν φαίνεται να προσπάθησε πραγματικά πολύ, ωστόσο περνάει ευχάριστα η ώρα, ανά σημεία φτιάχνει ατμόσφαιρα και η ιστορία έχει κάποιο ενδιαφέρον. Τελικά, δεν μετανοιώνεις που την είδες αλλά δεν νομίζω να τη θυμάσαι σε τρεις μέρες.

38 Temoins

Όμορφο σχόλιο πάνω στην αποξένωση των πόλεων και την αβουλία του σύγχρονου ανθρώπου που κλείνει τα μάτια και τα αυτιά του σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Για τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει η απραξία και που κάποιος τις καταλαβαίνει μόνο όταν παραδεχτεί δυνατά ότι δεν έδρασε. Μέχρι ένα σημείο φαινόταν υπερβολικό το σενάριο μέχρι τις τελευταίες σκηνές όπου γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της αδιαφορίας και η πραγματικότητα των γεγονότων.

Amour

Απλά σοκ. Για όσες από τις παραπάνω ταινίες έγραψα ότι ήταν δυνατές...μπούρδες έλεγα. Απίστευτα έντονη εμπειρία. Τη ζεις με όλες σου τις αισθήσεις. Η αγάπη εκφράζεται στην πιο δυνατή της μορφή, δεν ζητάει ανταλλάγματα και πονάει βαθιά. Ο Haneke αργά σε βυθίζει σε μια πνιγηρή ατμόσφαιρα και δεν σε αφήνει να ξεφύγεις. Συγκλονιστική ταινία, γλυκιά, συγκινητική. Τη νιώθεις σε κάθε κύτταρό σου και στο τέλος βγαίνεις από την αίθουσα μουδιασμένος. Αφήστε λοιπόν τις βλακείες και αγαπηθείτε, μόνο αυτό μας μένει στο φινάλε...

Rubberneck

Ψιλομαλακιούλα ήταν αυτό. Εξελίσσεται σχεδόν ok όμως στο τέλος αποφασίζει να εξηγήσει συμπεριφορές και το κάνει άτσαλα και βεβιασμένα και με κλισέ τρόπο. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται γι κακή ταινία απλά τη βρήκα αδιάφορη και ανούσια. Και στο κάτω κάτω ρε φίλε, ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος που τρώει χυλόπιτα. Deal with it.

Barbara

Ανάμεσα στη φυγή προς τη Δύση και τις επισκέψεις κατ΄οίκον από τη ΣΤΑΖΙ βρίσκεται ο άκρως ερωτεύσιμος Ronald Zehrfeld. Λογικό να μπερδεύεται η Barbara. Συμπαθητικό φιλμ, με δυνατούς πρωταγωνιστές με υπέροχα μαλλιά. Τα άγρια τοπία της Γερμανικής εξοχής και ο δυνατός αέρας που δεν λέει να κοπάσει φτιάχνουν μια απειλητική γύρω από τη Barbara. Ο κλοιός στενεύει κι εκείνη πρέπει να πάρει μια απόφαση για το υπόλοιπο της ζωής της.

Una Noche

Κι εδώ η φυγή προς το δυτικό πολιτισμό ονειρευόταν τρεις φίλοι. Για την ακρίβεια ο ένας τον ονειρεύεται αλλά τον ακολουθεί ο κολλητός που είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί του και αυτόν τον ακολουθεί η αδερφή του που δεν είναι διατεθειμένη να τον αποχωριστεί. Η εθελοτυφλία απέναντι στη σοβαρότητα της κατάσταση θα οδηγήσει σε οδυνηρές (όσο και προδιαγεγραμμένες) συνέπειες. Σεναριακά τίποτα σπουδαίο, όμως ξεχωρίζει η πολύ ωραία φωτογραφία και οι τρεις πρωταγωνιστές.

Faith, Love and Whiskey

Άσε μας ρε κοπελιά. Η τύπισσα έχει μπλέξει με δύο τραγικούς γκόμενους και δυσκολεύεται ν΄αποφασίσει. Ο ένας είναι σοβαρός, φλώρος που θα την πάρει στην Αμερική και ο άλλος ένας άπλυτος που υποτίθεται ξέρει να διασκεδάζει. Η ηρωίδα είναι αντιπαθέστατη, οι δύο αντίζηλοι επίσης και το όλο θέμα εκπληκτικά αδιάφορο. Καμία ανάπτυξη στους χαρακτήρες, τίποτα δεν προδίδει τι μπορεί να νιώθουν ή να σκέφτονται κι εμείς απλά τους παρακολουθούμε να περιφέρονται. Το ουίσκι του τίτλου πιθανότατα να κάνει την παρακολούθηση ευκολότερη...

Monsieur Lazhar

Τρομερά γλυκειά ταινία. Ένα σοκαριστικό συμβάν και στη συνέχει ο πραγματικά συμπαθέστατος Philippe Falardeau μας παραδίδει στους υπέροχους μαθητές του κυρίου Lazhar. Αυθόρμητα αστεία και συγκινητική ματιά πάνω στον μοναδικό τρόπο που έχουν να παιδιά να σε κάνουν να ανοίγεσαι και να..."ξεκλειδώνεις" και στην απίθανη αφοπλιστηκότητά τους. Με ενθουσίασε το πόσο ευχάριστη ήταν και το πόσο αβίαστα κυλάει. Ακόμη χαμογελάω!

Bully

Ενδιαφέρον και σοκαριστικό ντοκιμαντέρ. Δεν είχα ιδέα πόσο βλαμμένα μπορεί να είναι τα πιτσιρίκια! Ή τα πράγματα αγρίεψαν τα τελευταία χρόνια ή εδώ είναι πιο χαλαρά απ΄ότι στις ΗΠΑ. Πάντως είναι δύσκολο κι ενοχλητικό θέμα. Και περισσότερο δεν σε νευριάζει η άνεση των πιτσιρικιών που τραμπουκίζουν όσο η ηλιθιότητα των καθηγητών και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την κατάσταση. Λεπτή και δύσκολη η θέση τους δεν λέω αλλά δεν θα ήταν κακό να σκέφτονται λίγο πριν μιλήσουν.

Hors le Murs

Συμπαθητικό ως ένα σημείο φιλμ. Έχει χιούμορ και ειδικά το πρώτο μισό κυλάει πολύ ευχάριστα. Από εκεί και πέρα, τίποτα που δεν έχεις ξαναδεί. Η ιστορία μιας σχέσης με όλα τα κλισέ της, που μετά από λίγο δεν θα θυμάσαι. Ο ένας από τους πρωταγωνιστές είναι ωραιούλης ενώ ο άλλος μοιάζει ενοχλητικά σε έναν πανάσχημο συνδυασμό Jude Law και Ewan McGregor. Δεν θα μετανιώσεις που την είδες, αλλά ως εκεί.

Neil Young Journeys

Χμ ήταν λίγο απάτη αυτό ε; Περίμενα κι εγώ να μάθω τίποτα για τον Neil Young αλλά η μόνη πληροφορία που πήρα ήταν που κοιμόταν με τη σκηνή του για να είναι κοντά στις κότες του. Από εκεί και πέρα το ντοκιμαντέρ αναλώθηκε σε εκτελέσεις τραγουδιών που όσο τέλεια κι αγαπημένα και να είναι, δεν ήταν ούτε αυτό που περίμενα ούτε αυτό που ήθελα να δω. Ίσως βέβαια αν είχα δει τα δύο προηγούμενα ντοκιμαντέρ Jonathan Demme για τον Young , αυτό εδώ να μου είχε φανεί σωστό κλείσιμο.

On the Road

Μου άρεσα αρκετά! Ήδη μπαίνω με θετική προδιάθεση σε μια αίθουσα όταν πρόκειται για road movie. Και τούτη εδώ βλεπόταν διαολεμένα ευχάριστα. Είχε χιούμορ, είχε ξέγνοιαστους, γοητευτικούς ήρωες και είχε και μια αφήγηση που λάτρεψα. Σε κάνει να θες να στείλεις στο διάολο όσους εμφανίζονται όταν έχουν ανάγκη και να ταξιδέψεις. Είχε βέβαια προβλήματα, κυρίως στην ανάπτυξη των χαρακτήρων ο βασικός στόχος της ταινίας ήταν να πει μια ιστορία. Και αυτό το κάνει με τον καλύτερο τρόπο.

Zarafa

Τα "awww" όλου του κόσμου δεν φτάνουν για να περιγράψουν αυτή την ταινία. Ειναι γλυκιά, οι πρωταγωνιστές φουλ συμπαθητικοί όλοι, έχει γέλιο. Αρκετά παιδική βέβαια αλλά ποιος νοιάζεται; Ο Μάκι υποσχέθηκε στη μαμά της Ζαράφα πως θα την φέρει πίσω. Και είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να κρατήσει την υπόσχεσή του. Έχει μια δυο σκληρές σκηνές αλλά τα πιτσιρίκια που έχουν/με περάσει το major test του Lion King είναι ok.

Beasts of the Southern Wild

Υπέροχο, πανέμορφο, μαγευτικό! Θα συγκινηθείς, θα γελάσεις, θα ενθουσιαστείς και σίγουρα η μικρή  Quvenzhané Wallis θα σου πάρει το μυαλό. Το πιο υπέροχο πλάσμα που είδα τελευταία. Η δύσκολη σχέση(με πολλή όμως αγάπη) ανάμεσα σε αυτή και στον πατέρα της δοκιμάζεται εν μέσω καταστροφικών πλημμυρών και φρεσκοξυπνημένων τεράτων. Μια ιστορία τόσο ζεστή, μέσα από τα μάτια της ευφυέστατης μικρής πρωταγωνίστριας. Τώρα οι επιστήμονες του μέλλοντος θα ξέρουν πως κάποτε η Hushpuppy έζησε με τον μπαμπά της στο "Bathtub".