The Dark Knight Rises

                                     

Ωραίο πράγμα να μπαίνεις στην αίθουσα με τις προσδοκίες στο θεό και να βγαίνεις απόλυτα ικανοποιημένος. Δεν συμβαίνει και συχνά... Ο Νόλαν λοιπόν μετά τον George Lucas και τον Spielberg έβαλε την υπογραφή του στο blockbuster. Και από εδώ και στο εξής για κάθε ταινία με υπερήρωες θα λέμε "χμμ, καλή αλλά σαν το Dark Knight Rises δεν ήταν". Εκτός αν μιλάμε για το Avengers που συμπληρώνει τούτο εδώ όντας γαμάτο όπου ο Ιππότης υστερεί. Θα τα πούμε αργότερα αυτά όμως... Συναντάμε τον Bruce Wayne 8 χρόνια μετά το θάνατο της Ρέιτσελ. Ο Bruce κλείνεται στον εαυτό του και την έπαυλή του καθώς οι τύψεις δεν του αφήνουν περιθώρια να φορέσει το χαρούμενο-επιτυχημένο του πρόσωπο και να κάνει κάνει κοσμικές εμφανίσεις. Την ίδια στιγμή το alter ego του κουβαλάει τον θάνατο του Harvey Dent, τον οποίο πήρε πάνω του μετατρέποντας τον εαυτό του από ήρωα σε έκπτωτο είδωλο. 

Από την απομόνωση θα τους αναγκάσουν να βγουν η φανταστική Anne Hathaway ως Catwoman(αν και δεν αναφέρεται ποτέ έτσι στην ταινία) και ο νέος εχθρός του Gotham City, ο Bane. Η Selina(το πραγματικό όνομα της Catwoman) είναι διαρρήκτρια που προκαλεί τον Bruce Wayne κλέβοντας του τα δακτυλικά αποτυπώματα(και το μαργαριταρένιο κολιέ της μητέρας του), τον ιντριγκάρει και τον αναγκάζει να ασχοληθεί μαζί της. Η Hathaway δεν είχε κανέναν εύκολο ρόλο. Έπρεπε να αποφύγει τη σύγκριση με την Catwoman της Pfeiffer που με την ατάκα "I am Catwoman. Hear me roar." βάζει κάτω οποιαδήποτε ηθοποιό προσπαθήσει να την ξεπεράσει. Η Hathaway διαλέγει διαφορετική προσέγγιση και νικάει. Η Catwoman της είναι cool, badass και sexy(με έναν λιγότερο επιτηδευμένο τρόπο). Το "γατίσιο" περπάτημα της Pfeiffer δίνει στη θέση στην Hathaway με τη δερμάτινη στολή πάνω στη μηχανή του Batman και κάπου εκεί δικαιώνει την επιλογή. 

Αλλά γι΄αυτό που πρέπει να ευχαριστούμε του υπεύθυνους του καστ είναι για την επιλογή του Hardy! Ερμηνεύει αποκλειστικά με το σώμα και τα μάτια τον ρόλο του Bane και είναι υπέροχος. Τρομακτικός, επιβλητικός, συγκινητικός, δίνει πολύ εύκολα βάθος στο χαρακτήρα του. Φυσιολογικό θα μου πεις καθώς ο Bane είναι ο καλύτερα δουλεμένος χαρακτήρας της ταινίας. Έχοντας αφήσει στα προηγούμενα τις αμφιβολίες του Μπρους για το αν το Gotham αξίζει έναν ήρωα σαν τον Batman(το ξεκαθάρισε όταν σήκωσε το βάρος της δολοφονίας του Harvey Dent) υπάρχει ο χρόνος να ασχοληθούμε με τον villain. Σε αντίθεση με τον Joker του Dark Knight που η χαώδης φύση του αποζητά το μυστήριο της καταγωγής του, εδώ το χτίσιμο του "κακού" γίνεται υποδειγματικά. Η βία, ο θυμός του, η αδιαλλακτικότητα του...όλα δικαιολογούνται.  Ο Bane λοιπόν παίρνει με το ζόρι το λαό με το μέρος του υψώνοντας τη γροθιά του με το ένα χέρι και φωνάζοντας για τις μετρημένες μέρες της αφθονίας των ευνοημένων ενώ στο άλλο κρατάει τη βόμβα που θα καταστρέψει το Gotham City αν κάποιοι διαλέξουν να μην εξεγερθούν. Και πολλοί θα τον ακολουθήσουν οικειοθελώς καθώς στο μπερδεμένο από την καταπίεση και τη φτώχεια μυαλό τους τα διαστρεβλωμένα κίνητρα και οι τρόποι του Bane μοιάζουν σωστοί κι αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε ανοργάνωτα εξαγριωμένα πλήθη και λαϊκά δικαστήρια. Πάντα καλοδεχούμενη μια περισσότερο πολιτική ματιά σε τέτοιες ταινίες!

Από εκεί και πέρα βέβαια την πολιτική απόχρωση τη βρήκα λίγο βεβιασμένη σε σημεία ή καλύτερα κάπως αγχωμένη σε φάση μη μας πουν κι αναρχικούς ή κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα τη σκηνή που ο Ιππότης οδηγεί τους μπάτσους ενάντια στο εξαγριωμένο πλήθος. Χμμ όλα καλά κύριε Νόλαν μου αλλά αν στόχος ήταν να είμαστε με τον Μπάτμαν δεν τον πολυπέτυχες! Βάλε και την απίστευτα κακή(στα όρια της γραφικής) ατάκα του Batman σε αυτό το σημείο("So, you came back to die with your city.""No. I came back to stop you.") και ευχαριστιέσαι κάθε μπουκέτο που τρώει από τον γαμάτο Bane. Επίσης εντελώς παράλογο βρήκα το χαρακτήρα της Cotillard. Νιώθω πως απλά υπηρετούσε την cheasy ανατροπή. Αυτά τα λίγα ενοχλητικά δεν θα τα θυμάμαι καθόλου σε τρεις μέρες, αφού λάτρεψα όλα τα υπόλοιπα. Φοβερή δράση(από την πρώτη κιόλας σκηνή) και ειδικά στο τέλος η αγωνία και η ένταση χτυπάνε κόκκινο κι ας ξέρεις ακριβώς τι θα γίνει. Και όχι, η μεγάλη διάρκεια δεν της φαίνεται καθόλου.

Σαν φινάλε της τριλογίας το βρήκα ιδανικό. Μεγαλειώδες σε όλα τα επίπεδα, γεμάτο(αλλά σε καμιά περίπτωση "μπουκωμένο"), χορταστικό ρε παιδί μου. Ο χαρακτήρας του Bruce κλείνει τον κύκλο του κι επιτέλους καταλαβαίνει πως μπορεί η Gotham να χρειάζεται έναν ήρωα σαν τον Batman όμως ο ίδιος δεν χρειάζεται τη Gotham. Είναι η πόλη την οποία έχτισε ο πατέρας του και η πόλη που στη συνέχεια τον σκότωσε και όσο "βρώμικη" κι αν είναι έχει καλούς ανθρώπους και καλά όλα αυτά, όμως πλέον ήρθε η ώρα να σπάσει τις αλυσίδες που τον κρατάνε εκεί. Το παρελθόν μας μας καθορίζει, είναι μέρος του εαυτού μας αλλά δεν είναι απαραίτητο να μας ελέχγει κι επιτέλους ο Bruce το βλέπει αυτό. 

ΥΓ: Όλο το καστ του Inception ήταν υπέροχο εκτός από τον Di Caprio  που έπαιζε σαν να μην ήταν εκεί(γιατί δεν γίνεται να μην τον παίζουν τον καημένο, σίγουρα κάπου εκεί ήταν).