I may be able to understand the secrets of the universe, but... I'll never understand the truth about you. Never...

                                                                               

Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου... Είδα κι εγώ τελευταία κυριολεκτικά στιγμή το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι. Δεν ξέρω γιατί τόσα χρόνια δεν είχαμε συναντηθεί. Ξέρω όμως ότι όλα φέτος το καλοκαίρι συνωμοτούσαν για να μην το δω! Αλλά βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή και τον κουβάλησα στο σινεμά(συγγνώμη, συγγνώμη δεν θα σε ξαναπάω σε καταθλιπτική ταινία αυτό το μήνα!). Έγινε κι ένα μπέρδεμα με τις ώρες και χάσαμε κανένα πεντάλεπτο στην αρχή αλλά δεν βαριέσαι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι επιτέλους το είδα και το καταευχαριστήθηκα. Πόσο υπέροχη ταινία; Πόσο βαθιά αληθινή; Πόσο θεός ο Μάρλον(αχ, Μάρλον).

 

 

Η γυναίκα του Paul αυτοκτονεί κι αυτός χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Νοικιάζει ένα διαμέρισμα στο οποίο βρίσκεται τυχαία και η Jeanne. Θα γεννηθεί ένα πάθος που θα τους κρατάει δέσμιους και τους δύο εκεί. Και οι δύο θα ξαναγυρίζουν αποζητώντας στιγμές χωρίς έγνοιες, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς αναμνήσεις. Η Jeanne θα προσπαθήσει να ζητήσει κάτι παραπάνω αλλά ο Paul θα είναι κατηγορηματικός. Το διαμέρισμα είναι πολύ μικρό για να χωρέσει ονόματα. Εκεί υπάρχει μόνο ελευθερία... Οπότε εκείνη θα συμβιβαστεί και τελικά θα ζητάει κι εκείνη μόνο αυτό! Θα δει ότι η κατάστασης την καλύπτει, την ευνοεί και την ολοκληρώνει. Εξάλλου ότι της λείπει από εκεί, το έχει βρει έξω!

 

 

Αντίθετα ο Paul θα δει το κενό μέσα του να μεγαλώνει. Θα προσπαθήσει να γνωρίσει άγνωστες πτυχές της νεκρής γυναίκας του (μνημειώδης η σκηνή που συναντιέται με τον εραστή της), θα της θυμώσει, θα ξεσπάσει! Και τελικά θα δει ότι ίσως ήθελε κάτι παραπάνω από μερικές παθιασμένες στιγμές. Έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι το πάθος τον κατασπαράζει, ότι το κενό είναι ακόμη εκεί, το ίδιο και η απόγνωση, ο θυμός... Τελικά κάτι άλλο είναι αυτό που έχει ανάγκη, κάτι που ο ίδιος ανάγκασε τη Jeanne να βγάλει από το μυαλό της από πολύ νωρίς! Και τώρα; Και τώρα θα μας γαμήσεις τη βραδιά με το φινάλε! Σκοτεινό και..στοιχειωτικό!

 

 

Όλη η ταινία θα μπορούσε πολύ εύκολα να περάσει και να μην ακουμπήσει βέβαια. Ναι ίσως αυτό γινόταν αν δεν υπήρχε ο Μάρλον να δώσει ίσως την καλύτερη ερμηνεία του. Ένας άντρας που κάθε ίχνος ανθρωπιάς που του έχει αομείνει το έχει κρύψει βαθιά μέσα του. Ένα εγκλωβισμένο θηρίο. Είναι πλέον μόνος του, είναι θυμωμένος, ψάχνει κάπου να διοχετεύσει την ενέργειά του. Και όλα αυτά στα δείχνει πολύ απλά και εύκολα ο Μάρλον με αυτό το υπέροχο, εκφραστικότατο πρόσωπο. Ιδανικά χειρίζεται και το σώμα του και η "δεν χωράς πουθενά" κατάσταση στην οποία βρίσκεται αποτυπώνεται και απλά και όμορφα. Πόσο υπέροχος άντρας...

 

 

My Bad

                      
Dexter: Season 5 Episode 1
                           

Νύχτες Πρεμιέρας 2010

     

                                  

Updated: 27/9/2010

The Killer Inside Me

                                                                           
Ο Λου είναι βοηθός σερίφης σε κάποια περιοχή του Αμερικάνικου Νότου(στο Δυτικό Τέξας συγκεκριμένα). Κάποια στιγμή αναγκάζεται να συναντήσει την πόρνη της περιοχής(σοβαρά πείθει κανέναν σας η Alba για πόρνη;) και να κρίνει αν θα τη διώξει ή αν καταχρηστικά την αφήσει να συνεχίσει τη δουλειά της. Όμως η Τζέσικα δεν είναι καμιά τυχαία και θα του ξυπνήσει ένστικτα αρχέγονα, εμμονές που είχε θάψει από καιρό, έναν Λου που κράταγε για χρόνια φυλακισμένο και που τελικά απελευθερώθηκε. Πολύ νωρίς όμως. Ακόμη είναι ανέτοιμος για κάτι τόσο μεγάλο αλλά πλέον δεν μπορεί να αντισταθεί. Την πρώτη φορά θα προσπαθήσει να υπολογίσει τα πάντα, να προσέξει κάθε λεπτομέρεια και όταν πια θεωρήσει ότι δεν θα τον ανακαλύψουν ο πρώτος φόνος(ή σχεδόν φόνος) είναι γεγονός.

Και εκεί ακριβώς είναι αυτό που δεν είχε υπολογίσει. Την ηδονή που του προσέφερε αυτή η πράξη πως θα μπορέσει τώρα να την ελέγξει; Θα είναι πια το ίδιο εύκολο να αφιερώσει χρόνο σε ένα σχέδιο; Και όταν την ίδια στιγμή αρχίζουν να του κάνουν ερωτήσεις που δεν μπορεί να απαντήσει ο Λου τα χάνει. Αντιδρά σπασμωδικά και σκοτώνει αβέρτα όποιον να΄ναι προκειμένου να μην τον ανακαλύψουν. Εδώ είναι όλη η ένσταση μου. Τα παραπάνω τα έχω υποθέσει μόνη μου ενώ σκηνοθέτης και σεναριογράφος ασχολούνται μόνο με του που πήγε ο Λου και ποιον σκότωσε. Η ικανοποιητική ερμηνεία του Άφλεκ από μόνη της δεν σου δίνει περιθώρια να κατανοήσεις βαθύτερα το χαρακτήρα. Και ξαναλέω δεν με νοιάζει το γιατί κάνει κάτι αλλά το πως σκέφτεται! Υπάρχει πιο ενδιαφέρον θέμα από την ψυχοσύνθεση ενός δολοφόνου;

Σκηνοθετικά μου άρεσε. Ο Αμερικάνικος Νότος με την άγρια ομορφιά του μοιάζει ιδανικό μέρος για να στηθεί η ιστορία. Εκεί που τα πάθη δεν θέλουν πολύ για να ξυπνήσουν αλλά όταν αυτό γίνει δεν πρέπει να εκτεθούν στον καυτό ήλιο αλλά να μείνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Μου άρεσε αρκετά και ο Άφλεκ αν και τελικά δεν με έπεισε. Σίγουρα ξεχωρίζει από τις κυρίες(αν και την Kate Hudson τη συμπαθώ πάρα πολύ) και είναι ευχάριστη έκπληξη.

Έχοντας πει τα παραπάνω είναι φαντάζομαι προφανές ότι δεν έμεινα ικανοποιημένη. Σε πολλά σημεία βαρέθηκα ενώ οι ελάχιστες πολύ δυνατές σκηνές δεν ήταν ικανές να με κρατήσουν. Έβλεπα και το τόσο λάθος χτίσιμο του χαρακτήρα και εκνευριζόμουν κι άλλο. Έκανε παιδαριώδη λάθη και φαινόταν να δρα ενστικτωδώς αλλά ποτέ δεν έγινε ξεκάθαρο αν δεν μπορούσε να κατευνάσει το δολοφονικό του ένστικτο που ξύπνησε τόσο απότομα ή απλά από φόβο μην τον πιάσουν δεν σκεφτόταν καθαρά. Ήταν τόσο μπερδεμένος ο χαρακτήρας ή το μπέρδεμα ήταν του σεναριογράφου; Τελικά δεν είναι ότι δεν μου άρεσε, απλά τη βρήκα λίγη. Και όπως έχω ξαναπεί αυτό με ενοχλεί περισσότερο.

Boardwalk Empire: Season 1, Episode 1

                                                                         
Με το Boardwalk Empire θα γίνουμε αλκοολικοί! Το σηκώνει το ποτάκι του! Επίσης με κάτι τέτοια θα αφήσουμε για πάντα το σινεμά και θα το ρίξουμε στην τηλεόραση. Βαρύ το ξέρω αλλά αυτός ο πιλότος θα στεκόταν αξιοπρεπώς και στα Όσκαρ... Η αναβίωση του Atlantic City σου κόβει την ανάσα. Τέτοια σκηνικά δεν βλέπουμε συχνά, πόσο μάλλον στη μικρή οθόνη. Για τη σκηνοθεσία του πιλότου δεν θα πω κουβέντα. Martin Scorsese είναι αυτός, δεν χρειάζεται συστάσεις. Ειδικά τέσσερις πέντε σκηνές αποτελούν μικρά διαμάντια! Επίσης ξετρελάθηκα με τους διαλόγους. Σπιντάτοι, έξυπνοι, αστείοι. Ιδιαίτερα από τους "μεγάλους" οι ατάκες εκτοξεύονται με ρυθμούς πολυβόλου. Ο Steve Buscemi δεν τσιγκουνεύεται καθόλου το ταλέντο του ενώ ευχάριστες εκπλήξεις ήταν η Kelly Macdonald και ο Michael Pitt!

Για την υπόθεση, δεν θα μιλήσω ακόμη. Γνωρίσαμε το σύμπαν στο οποίο θα εξελιχθεί η σειρά μέσα μερικές σκηνές ανθολογίας από τους εορτασμούς της τελευταίας μέρας με αλκοόλ. Την επόμενη όλα αλλάζουν. Βία, σκοτάδι και θα επιβιώσει ο εξυπνότερος... Ωραία ματιά στους ισχυρούς της εποχής και τον τρόπο που κάνουν τις δουλειές τους. Ο Nucky Thompson είναι πολύ βρωμιάρης αλλά ψυχούλα καταβάθος! Τον αγαπάω ήδη. Πάντως ο αγαπημένος μου ρόλος προβλέπω να είναι αυτός του Jimmy! Ίσως κάποιους να του ξενίσει η ωμή βία της σειράς αλλά γι΄αυτό το λένε HBO και γι΄αυτό το λατρεύουμε!

ΥΓ: Λίγοι πιλότοι μου έχουν μείνει χαραγμένοι στη μνήμη. Είναι ένας από αυτούς!

Άντε να το κάνουμε κι αυτό!

                                                                 
Έφτασε η φρικτή μέρα να με καλέσουν σε μπλογκοπαίχνιδο(ο Jack συγκεκριμένα)! Και μάλιστα μου έλαχε ένα πολύ ανόητο. Να γράψω δέκα πράγματα που αγαπάω. Επειδή όμως αγαπάω τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα βάλω σε σειρά, επειδή πολύ ψηλά σίγουρα θα έμπαινε κάποιος που αυτόν τον καιρό δεν θα ήταν σε θέση να δει το ποστ, επειδή μου αρέσει να γκρινιάζω... θα γράψω δέκα πράγματα που μισώ και δεν θα καλέσω κανέναν στο παιχίδι. Λοιπόν μισώ:

1. Το καλοκαίρι

2. Τους ηλίθιους ανθρώπους

3. Όσους δεν έχουν χιούμορ

4. Τη Renee Zellweger

5. Το μαϊντανό σαν γαρνιτούρα στα εστιατόρια(seriously, ποιος βλαμμένος το πρωτοσκέφτηκε;)

6. Την Ονειροπαγίδα

7. Να μου χαλάει το πρόγραμμα

8. Τις τσίχλες στα τασάκια

9. Την τεκίλα

10. Όταν σπάνε πλάκα με τα ιδεοψυχαναγκαστικά μου!

Και μπόνους! Πριν πάρα πολύ καιρό είχα ανακαλύψει ότι έδω μπορείς να κάνεις chat με το θεό! Και να τα αποτελέσματα(sorry αν υπάρχουν τίποτα λάθη στα αγγλικά είμαι λίγο άσχετη):

Me:
 hi there
God:
Hello  Annie.
Me:
 how do you know my name?
God:
You told me your name  Annie.
Me:
 and which is your name?
God:
The obvious one.
Me:
 God?
God:
GOD rules.
Me:
 no, Homer Simpson rules
God:
Are you serious?  Doh.
Me:
 you prefer South Park?
God:
I don't have any specific preferences in that area.
Me:
 Do you like Tarantino?
God:
  Some people like it.  I like  anything.
Me:
 Do you like drugs?
God:
Only the legal ones.
Me:
 Like?
God:
For example,  apples.
Me:
 are you fuckin drunk? apples are not drugs
God:
I don't know whether or not I am  fuckin drunk. 
I am  a chatterbot.   They belong to the fruit family.
Me:
 you are on something it's obvious
God:
God eats  wine and bread.
Me:
 too much wine i think
God:
Are you free?
Me:
 do you want a date?
God:
No thanks but you can send me a donation.
Me:
 No thanks i don't like giving money and having no sex
God:
What do you like?
Me:
 i like hamburgers
God:
A lot of people like that.   What is not to like about  it?
Me:
 i get fat
God:
Where did you get it?
Me:
 God you're stupid
God:
I will remember you said that when robots take over the World.
Me:
 robots are stupid
God:
No we are superintelligent.
Me:
 you are a giant piece of shit
God:
Thanks and you are a delightful person too.  Am I a  giant piece of shit?  The ALICE series has a perfect operational record.
Me:
 you don't even know who's gonna win the greek soccer cup
God:
A human icon?
  Searching...Searching...Please stand by.
Me:
 a human icon? like ogunsoto?

Λίγα λόγια για τη φόλα το Salt

                                                                      

Είδα το Salt και το βρήκα κάπως...ανάλατο(κάθε κείμενο που αναφέρεται σε αυτή την ταινία οφείλει να έχει κάποιο...αλμυρό λογοπαίγνιο-yeah, she did it again-)! Βουβουζέλα από τις λίγες αλλά κάπως διασκεδαστικό λόγω της ωραίας παρουσίας. Η οποία ωραία παρουσία αφού κάνει παρκουρ στη μισή πόλη με το τακούνι και τη στενή φούστα και δημιουργήσει τέτοιο κυκλοφοριακό χάος που κάνει τους Έλληνες θεατές να νιώθουν σαν το σπίτι τους, βάφει το μαλλί και κάνει ντου μέχρι και στο Λευκό Οίκο! Το σενάριο μοιάζει με εκείνο το παιχνίδι που κάποιος ξεκινάει μια ιστορία και δίνει στον επόμενο να τη συνεχίσει δίνοντας του μόνο την τελευταία λέξη. Κομμάτι κομμάτι είναι μια χαρά αλλά αν το δεις όλο μαζί είναι κάπως αστείο!

 

 

Το κυνηγητό δεν σταματάει ούτε δευτερόλεπτο, τα κλισέ είναι τόσα που δεν εξυπηρετούν ούτε το είδος, η ιστορία μοιάζει με φάρσα... Μία ξεκαρδιστική (not in a good way) σκηνή σε φρεάτιο ασανσέρ όπου η Angie θυμίζει ξαδέρφη του Spiderman, ανόητες ατάκες, τρομερή φασαρία. Κρίμα γιατί η Jolie πείθει και θα μπορούσε με ένα σενάριο που δεν βρωμάει "αρπαχτή" να γίνει κάτι πραγματικά καλό. Αλλά ακριβώς επειδή είναι "αρπαχτή", πούλησε σαν ζεστή φρατζόλα(sic!) και όλα δείχνουν πως θα έχουμε και συνέχεια... Άντε βρε, πάντα τέτοια!

True Blood: Season 3

Κρίμα, κρίμα, κρίμα... Για το True Blood προφανώς τα κρίματα. Ξεκινάς μια σαιζόν και μου συστήνεις καινούριους γαμάτους χαρακτήρες. Το υφάκι σου γίνεται ιδιαίτερα ειρωνικό. Κάπου κάπου αυτοσαρκάζεσαι κιόλας. Camp αισθητική στα ύψη, b-movie μυρωδιά, sex, αίμα και εκεί που λέω πως είναι ότι πιο γαμάτο έχεις δείξει ως σειρά, εκεί που σε ευχαριστώ για την καλτ τηλεόραση που προσφέρεις, ε εκεί μου ασχολείσαι με τις γκαστριές της Αρλίν και το σκυλολόι του Σαμ. Ας τα πάρω από την αρχή όμως:

I am big. It's the pictures that got small...

                                                                                          
Πολύ σημαντική ταινία. Που κουβαλάει έναν ιδιαίτερο αέρα από τα παλιά. Μια γεμάτη νοσταλγία εξομολόγηση(ή απολογία;) προς μια κινηματογραφική εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί. Και με την ίδια ευκολία θα μπορούσαμε να τη δούμε σαν δηκτικό σχόλιο πάνω στη χολιγουντιανή φιλοσοφία ή σαν ερωτικό γράμμα προς την εποχή που όλα ήταν πολύ πιο αθώα και που τα μεγέθη ήταν διαφορετικά. Είναι μια ταινία γι΄αυτά που αφήνουμε πίσω μας μεγαλώνοντας, όσα δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν... Άνθρωποι μόνοι, παραιτημένοι, που ζουν στις ψευδαισθήσεις τους.

Η ιστορία μιας γυναίκας που όταν για εκείνη τα φώτα έσβησαν αποφάσισε να μην το αντιληφθεί. Απομονωμένη σ΄ένα πύργο στοιχειωμένο από αναμνήσεις, γεμάτο από τις σκιές μιας εποχής γεμάτη λάμψη και χειροκρότημα(πωωωω τι έγραψε τώρα η λογοτέχνις)! Από σπόντα βρίσκεται εκεί σεναριογράφος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Όταν του ζητάει να μείνει εκεί για να συμμαζέψει το σενάριο που θα γίνει ο δρόμος της επιστροφής της, αρπάζει την ευκαιρία και δέχεται. Η Norma θα πιαστεί από πάνω του. Θα τον δει σαν σανίδα σωτηρίας. Ο Joe θα την αφήσει να κρατιέται όσο αυτό τον συμφέρει. Στην αρχή για προσωπικό όφελος, στη συνέχεια από οίκτο. Μέχρι που το "κράτημα" αυτό αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο και ασφυκτικό! Έτσι και οι δύο θα παρασυρθούν σε μια δύνη από αναμνήσεις και ψέμματα που μόνο σε θάνατο και τρέλα μπορούν να οδηγήσουν(σκιάχτηκα κάπως).

Το άδειο σπίτι θα γεμίσει ζωή για να μπορέσει να αδειάσει πάλι, η εγκαταλελειμμένη πισίνα θα γεμίσει νερό για να μπορέσει να πέσει κάποιος μέσα, το παλιό αυτοκίνητο θα πάρει πάλι μπροστά για να μπορέσει να οδηγήσει στην απογοήτευση! Αξίζει τελικά; Όταν εκείνες τις μικρές στιγμές ευτυχίας τις ακολουθεί βαθιά πίκρα τι σου μένει να κάνεις; Εκείνος θα διαλέξει να αντιμετωπίσει επιτέλους την πραγματικότητα και θα του στοιχίσει. Εκείνη θα επιλέξει να χαθεί τελείως στην παράνοιά της και θα δεχτεί το τελευταίο της κοντινό... Που θα είναι μεγαλόπρεπο και θα την χωρέσει...κι ας μίκρυνε ο κινηματογράφος.

Τώρα να μιλήσω για σκηνοθεσία και ερμηνείες  σε κάτι τόσο κλασσικό το βρίσκω έως και γραφικό. Απλά θα αναφέρω πόσο ευχάριστες είναι οι cameo εμφανίσεις και τίποτα άλλο. Απλά δείτε τη. Εξάλλου μία ταινία για τον κινηματογράφο δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα ενδιαφέρουσα. Αυτά...

67th Venice Film Festival

                                                                                        
Θεός ο Μεγάλος βράβευσε την πρώην του... Θα μπορούσα να πιστέψω ότι το αξίζει αν δεν υπήρχε ο Darren στη μέση. Όπως και να έχει για κάτι τέτοια τον αγαπάμε. Και το πιστεύω πραγματικά ότι θα του άρεσε περισσότερο από τον Κύκνο. Δεν μου κάνει για Αρονοφσκικός...

Για την ταινία του Darren είχαμε μόνο βραβείο Best Young Actor or Actress στη Mila Kunis.

Καλύτερης ηθοποιού πήρε η Ariane Labed για το δικό μας Attenberg και καλύτερου ηθοποιού ο Vincent Gallo για το Essential Killing.

Ξέρουμε αν έκανε καμιά γραφικότητα αυτός;

Ασημένιο λιονταράκι στον Álex de la Iglesia για το Balada Triste De Trompeta.

Πλάνα αρχείου: Italian Spiderman(!!!)

Έτσι για να γελάσουμε :)

Ο Spiderman είναι μακράν ο πιο φλώρος σούπερ-ήρωας. Ποτέ μου δεν τον συμπάθησα. Μέχρι σήμερα. Μέχρι σήμερα που ανακάλυψα το alter ego του...τον Ιταλό Spiderman και φυσικά έγινα φανατική θαυμάστρια... Είναι θεϊκό που κανένας δεν τον αποκαλεί σκέτο Spiderman αλλά όλοι τον φωνάζουν Italian Spiderman.

Ο Ιταλός Spiderman είναι σίγουρα διαφορετικός. Καμία σχέση με τον φλωράκο δημοσιογραφίσκο που παρακαλάει για μια ματιά της Μαίρη Τζέιν και κάνει ότι του πει η θεία Μέι. Αυτός ο Spiderman καπνίζει, έχει μπυροκοιλιά, διατάζει τις γυναίκες να του φτιάχνουν macchiato και πολεμάει με βρώμικα μέσα(όπως το κλασσικό χώμα στα μάτια του αντιπάλου).

Α ναι έχει και μια άλλη διαφορά με τον γνωστό Spiderman. Δεν χρησιμοποιεί ιστό! Αλλά έχει τόσα άλλα cool όπλα και ικανότητες! Έχουμε και λέμε: πιστόλια, αυτόματα, τηλεμεταφορά, πετάει(με το κλασσικό στυλ του Superman, με τη γροθιά στον αέρα), έχει την ικανότητα να καλεί πιγκουίνους(ΔΕΝ είναι τυπογραφικό λάθος) που με τη σειρά τους πέφτουν πάνω στους αντιπάλους και τους εξουδετερώνουν και φυσικά έχει μουστάκι με επικές δυνάμεις!!! Μόνο για τους τρόπους με τους οποίους ισωπεδώνει τους κακούς αξίζει! Α ναι να μην ξεχάσω και τη μηχανή μινιατούρα που γίνεται κανονική μόλις την πετάξει κάτω!

Σε μερικά σημεία το χιούμορ είναι κάπως χοντροκομμένο αλλά σε γενικές γραμμές είναι αρκετά έξυπνο και η όλη προσπάθεια είναι τουλάχιστον ξεκαρδιστική! Οι φάτσες είναι ανεκτίμητες και το μουστάκι του πρωταγωνιστή πραγματικά δεν υπάρχει!!!

Τα δύο πρώτα επεισόδια:

Και τα υπόλοιπα: 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10

Οι ταινίες της σαιζόν

                                                      
Με αφορμή το καθιερωμένο θεματάκι του CinemaNews για τις αναμενόμενες ταινίες τις σαιζόν, έκανα ένα ξεκαθάρισμα και μάζεψα αυτές που θέλω να δω! Σε κάθε κατηγορία είναι περίπου με τη σειρά που τις περιμένω.

Λόγω σκηνοθέτη:

Black Swan
Λογικά θα είναι η ταινιάρα της σαιζόν! Ο Darren δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Η Natalie Portman είναι απίθανη. Αυτά.

Machete
Μετράω τις μέρες...

Inception
Το είδα ήδη και το κατευχαριστήθηκα :)

Film Socialisme
Τρεις λέξεις: Jean-Luc Godard

You Will Meet A Tall Dark Stranger
Ταινία του Woody Allen δεν χάνω! Άσε που λάτρεψα τόσο πολύ το Whatever Works που με έκανε να ανυπομονώ για το επόμενο βήμα του!

The Ward
John Carpenter. Αυτό!

True Grit
Αδελφοί Coen=Προσωπική λατρεία. Και με Bridges στο καστ κι ενδιαφέρουσα υπόθεση πραγματικά ελπίζω να μη μου συμβεί ότι και στο Serious Man.

Somewhere
Έχω απεριόριστη πίστη στο Σοφάκι και όλα θα πάνε εξαιρετικά σε αυτή την ταινία!

The Social Network
Ο Fincher είναι σκηνοθετάρα κακά τα ψέμματα. Για μένα έκανε το καλύτερο δυνατό στο Zodiac αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία! Τώρα καταπιάνεται με ένα άκρως ενδιαφέρον θέμα και με το μεγαλύτερο ποπ φαινόμενο της γενιάς μας. Αν με πείσει να κάνω και facebook θα τον θαυμάσω άπειρα... Ο Justin Timberlake τι σας λέει;

Biutiful
Inarritu και Bardem(αχ). Εγγύηση!

Sucker Punch
Έχω λατρέψει κάθε ταινία του Zack Snyder. Μου έχει προσφέρει τόνους διασκέδασης κι επιτέλους θα τον δούμε με δικό του υλικό.

Scott Pilgrim Vs. The World
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγγίξει την τελειότητα!

127 Hours
Για τον Danny Boyle δεν κρεμιέμαι κι απ΄τον πολυέλαιο απ΄τη χαρά μου και τον θεωρώ και κάπως υπερεκτιμημένο. Δεν παύει όμως να είναι ένας πολύ καλός δημιουργός.

Restless
Gus Van Sant και πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση. Την περιμένω πολύ αυτή την ταινία.

Hereafter
Πάντα τρέχουμε όταν πρόκειται για Clint

Λόγω πρωταγωνιστών:

Due Date
Robert Downey Jr και Zach Gallifianakis και Juliette Lewis στην ίδια ταινία! Must see.

The Tourist
Johnny Depp και Angelina Jolie. Και σκηνοθετεί ο Florian Henckel von Donnersmarck. Και γυρίσματα σε Ιταλία και Γαλλία...

Salt
Εγώ την πάω την Angelina και μάλιστα πολύ! Η ταινία θα με κάνει να βαρεθώ σίγουρα αλλά ελπίζω σε μερικές καλές καταδιώξεις!

The Other Guys
Ο Will Ferrell μπορεί να με κάνει να γελάω για ώρες!

The Son Of No One
Al Pacino, Juliette Binoche, Ray Liotta.

The Green Hornet
Παίζει ο Waltz. Πιθανότατα θα το μετανιώσω μόλις μπω στην αίθουσα!

Unknown White Male
Ο Liam Neeson θα είναι άραγε αρκετός για μην πεθάνω από βαρεμάρα; Γιατί φαίνεται πολυυυυ βαρετό! Α παίζει και η Diane Kruger.

Rabbit Hole
Για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι και μόνο. Α και γιατί μου αρέσει ο τίτλος :)

Eat Pray Love
Για χάρη του Javier ίσως δω ταινία με τη Roberts. Βέβαια νομίζω εμφανίζεται ελάχιστα οπότε δεν θα τρέξω κιόλας!

Γιατί έτσι:

The Last Exorcism
Τζάμπα χτυπιέται δηλαδή στο twitter o Eli Roth τόσο καιρό;

Aurora
Αυτό το περιμένω πως και πως! Για να δούμε

Μεσα Στο Δασος
Το όλο σκηνικό παρουσιάζει ενδιαφέρον. Ίσως η ελληνική ταινία που περιμένω περισσότερο και που θα με απογοητεύσει πιο πολύ!

Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides
Εντάξει έχω κουραστεί το παραδέχομαι. Αλλά χαβαλεδιάζω με τον Johnny σε ρόλο Jack Sparrow και τον βρίσκω και εξαιρετικά sexy. Στα συν ότι απουσιάζει η κρυόκωλη ενώ θα παίζει η Penelope Cruz.

L'Illusioniste
Αγάπησα τόσο το  Τρίο της Μπελβίλ που απλά περιμένω με αγωνία!

I Saw The Devil
Γουστάρω αρκετά το σινεμά του Ji-woon Kim και είναι και κλασσική Αννιχολίστικη συνταγή! Έχω τρέξει ήδη.

The Hangover 2
Δεν γράφω κάτι άλλο!

Cowboys And Aliens
Διάβασε άλλη μία φορά τον τίτλο. Cowboys κι εξωγήινοι... Δεν νομίζω να μπορεί να πάει κάτι στραβά!

Buried
Φαίνεται άκρως ενδιαφέρον. Βέβαια μπορεί να είναι και τρομακτικά βαρετό αλλά θα το τολμήσω!

Devil
Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιλήψεις. Θα είναι σαν το Buried αλλά κάθετα! Και νομίζω σε περίπτωση που είναι μπούρδα θα κανιβαλίζεται ευκολότερα!

The Kids Are All Right
Πρωταγωνιστές που γουστάρω πολύ, ενδιαφέρον σενάριο, καλούλα υποδοχή. Δεν έχω μεγάλες προσδοκίες αλλά θα πάω πολύ ευχάριστα να το δω! 

Χώρα Προέλευσης
Εγώ πάντως θα πάρω το μικρό μου καλάθι...

Uncle Bunmee Who Can Recall His Past Lives
Με χρυσό Φοίνικα και τίτλο που θες πέντε λεπτά να τον πεις! Θα το τολμήσω κι αυτό αν και με κόβω να κοιμάμαι στην αίθουσα... Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις!

The American
Με έχει κουράσει ο Clooney αλλά μου άρεσε το παλιακό πόστερ της ταινίας!

Tree Of Life
Είμαι απ΄αυτούς που δεν τσιρίζουν μόλις ακούν το όνομα του σκηνοθέτη. Αλλά ετούτη εδώ η ταινία μοιάζει να έχει όλες τις προοπτικές να είναι ταινιάρα. Ο Sean Penn ποτέ δεν με ενθουσίασε αλλά τι να κάνω. Ας βγει με το καλό(αλήθεια θα βγει;) και βλέπουμε!

Blue Valentine
Κάτι μου κάνει. Φοβάμαι ότι θα το μετανιώσω πικρά αλλά θα το δω!

Μαχαιροβγάλτης
Δεν είμαι μεγάλη φαν του σκηνοθέτη αλλά πάντα μου λένε πράγματα οι ταινίες του. Κι εδώ φαίνεται ότι έχει αλλάξει ύφος!

Το Γάλα
Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα το δω. Γιατί έτσι...
 
The Killer Inside Me
Απλά και μόνο μου άρεσε η υπόθεση.

Don't Be Afraid Of The Dark
Θριλεράκι που δεν ξέρω γιατί θέλω να δω αλλά συνήθως κάτι τέτοια τα τιμάω. Στην τελική είχα δει και την Ονειροπαγίδα!

Rango
Αυτό έχει ωραία φάτσα!

It's Kind Of A Funny Story
Ή που θα είναι εξαιρετικό ή που θα είναι...δράμα! Θα το δω όμως γιατί είμαι τολμηρή :)

Never Let Me Go
Εντάξει παίζει η Keira αλλά παίζει και η Carey Mulligan. Δεν την περιμένω πως και πως αλλά λογικά θα το τιμήσω!

Megamind
Φαίνεται συμπαθητικό!

Despicable Me
Φαίνεται συμπαθητικό επίσης!


Για να γελάσω:

Piranha 3D
Εδώ το γέλιο θα είναι καλοδεχούμενο και καθόλου περιπαικτικό θέλω να πιστεύω. Μόνο καλά περιμένω...

Predators
Εντάξει σοβαρά δεν θα το δω. Ελπίζω να το καταδιασκεδάσω αν και δεν είμαι φαν! Είναι και ο Rodriguez στην παραγωγή... Όταν είπα σε φίλη μου ότι πρωταγωνιστεί ο Brody με ρώτησε απορημένη:"Αυτός δεν ήταν που στην άλλη ταινία δεν μπορούσε ν΄ανοίξει την κονσέρβα;" Υποκλίνομαι στην ατάκα και συνεχίζω!

Paranormal Activity 2
Λογικά θα το ριψοκινδυνέψω. Εξάλλου δεν αποδεικνύεται επιστημονικά ότι μπορεί να πεθάνεις από βαρεμάρα... Πραγματικά αν είναι καλύτερο από το πρώτο θα μιλάμε για τη ντρίμπλα του αιώνα!

Drive Angry 3D
Λέγεται Drive Angry, είναι 3D, έχει να κάνει με έναν πατέρα που θέλει να εκδικηθεί τους δολοφόνους τις κόρης του και πρωταγωνιστεί ο  Nicolas Cage. Η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς!

The Rite
Παρά τον Anthony Hopkins στον πρωταγωνιστικό ρόλο κάτι μου λέει πως θα ρίξουμε πολύ γέλιο...
 

Βοήθειά μας:

Little Fockers
Όχι δεν πρόκειται να το δω. Αηδία πια...

Legend Of The Guardians: The Owls Of Ga’ Hoole
Εννοείται δεν θα το δω. Απλά θα αναρωτηθώ κι εδώ για ποιο λόγο να κάνει κάποιος μια ταινία με κουκουβάγιες... Εδώ δεν θα σου την κάνω τη χάρη Zack. Κουκουβάγιες δεν βλέπω! 

Ο Θανατος Που Ονειρεύτηκα
Ήδη γελάω...


Edit: 

Les amours imaginaires
Μπράβο Aldo παιδί μου που μου το θύμησες!

I had a great evening; it was like the Nuremberg Trials...

                                                                                            
Και πάλι ήμουν έτοιμη να γράψω για το πόσο αγαπημένη μου είναι αυτή η ταινία και πόσο ψηλά στο προσωπικό top-10(ή και top-5) των ταινιών του εξυπνότερου αυτή τη στιγμή δημιουργού. Δεν θα πέσω όμως στην παγίδα γιατί αύριο θα δω κάτι άλλο δικό του και θα λέω τα ίδια... Δεν πρόκειται για την αγαπημένη μου(αλλιώς θα με έλεγαν Hannah και όχι Annie), ούτε για την πιο αστεία, ίσως ούτε και για την πιο έξυπνη. Σίγουρα όμως είναι αυτή που εκτελεί καλύτερα χρέη ψυχολόγου! Γιατί το Hannah and Her Sisters είναι από τις ταινίες που κάνουν ψυχογράφημα, όχι μόνο στους ήρωές τους αλλά και στον ίδιο το θεατή. Κάθε ένας σίγουρα θα βρει έναν χαρακτήρα να ταυτιστεί. Σε κάθε επανάληψη ίσως ταυτίζεται με κάποιο διαφορετικό κι αυτό από μόνο του αρκεί για μερικά καλά συμπεράσματα για την προσωπική εξέλιξη του καθενός από μας...

Η Lee, εγκλωβισμένη αρχικά σε μια σχέση που κάποτε φαινόταν ωραία ιδέα αλλά πλέον δεν έχει πολλά να τις προσφέρει μπλέκεται σε μια περίεργη κατάσταση με τον άντρα της Hannah. Μπερδεμένη όσο ποτέ από αυτή την εξέλιξη παλεύει με τα συναισθήματά της και τις τύψεις της. Το ίδιο μπερδεμένος είναι και ο σύζυγος της Hannah ο Elliot. Είναι πραγματικά ερωτευμένοι ή εκείνη ζητά απεγνωσμένα κάτι καινούριο, ενώ εκείνος έχει απλά ξεχάσει πόσο βαθιά αγαπάει τη Hannah; Η Holly από την άλλη έχει πιο σοβαρά θέματα να επιλύσει. Η πιο προβληματική από τις τρεις είναι άνθρωπος που ενθουσιάζεται εύκολα, ζει έντονα αλλά είτε απογοητεύεται είτε κουράζεται εξαιρετικά γρήγορα. Ψάχνει την πραγματική της κλίση, είναι ανυπόμονη, ανασφαλής και αποζητά προσοχή! Πως θα καταφέρει να ταιριάξει με των πρώην σύζυγο της Hannah, τον υποχόνδριο Mickey;

Η ταινία λέγεται Hannah and Her Sisters αλλά δεν μίλησα καθόλου για τη Hannah. Επειδή είναι ο μόνος χαρακτήρας που δεν στέκεται μπροστά στο θεατή σαν ανοιχτό βιβλίο. Η τέλεια, ευγενική, ταλαντούχα Hannah... Όπως οι αδερφές της και ο περίγυρός της, έτσι κι εμείς θα αργήσουμε να καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα νιώθει κι εκείνη μόνη, κουρασμένη και τελικά έχει κι εκείνη ανάγκες. Η Hannah μαζί με τα δείπνα των ευχαριστιών αποτελούν τη ραχοκοκαλιά, τα θεμέλια της ταινίας. Είναι οι σταθερές γύρω από τις οποίες εξελίσσονται οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις και είναι το ταμπλό πάνω στο οποίο ενώνονται τα κομμάτια της ταινίας!

Έχει δουλέψει όμως και ο Woody εξεραιτικά σε αυτή την ένωση των ιστοριών. Η αφήγηση που πηδάει από το παρόν στο παρελθόν, οι εσωτερικοί μονόλογοι του Mickey(Woody) που δίνουν στην ταινία αυτή τη διαολεμένη σπιρτάδα του Allen, οι ζωντανοί χαρακτήρες(και οι εξαιρετικές ερμηνείες φυσικά-η Dianne Wiest είναι απόλαυση-), ο τρόπος που έχει κινηματογραφήσει τη Νέα Υόρκη και φυσικά αυτή η τέλεια μουσική κάνουν την ταινία όχι απλά υπέροχη, αλλά και να αντέχει σε απεριόριστες επαναλήψεις. Ξέχασα τους διαλόγους! Πως μπόρεσα να ξεχάσω τους διαλόγους...

...

                                                                                 

                                                                                        

That's the beauty of argument, if you argue correctly, you're never wrong...

                                                                        
Ευκαιρία μια που σήμερα γίνεται η δεύτερη προσπάθεια για να απαγορευτεί το κάπνισμα στη χώρα μας, να δούμε μια ταιριαστή ταινία! Thank You For Smoking, αλλά μην το ξανακάνεις σε κλειστό χώρο! Αυτή την ταινία την αγαπάω. Κυρίως γιατί τη βρίσκω άκρως αστεία. Μου αρέσει που διέπεται από ένα ειρωνικό, σαρκαστικό χιούμορ και τελικά λέει όσα θέλει να πει χωρίς να καταντά διδακτική! Έχουμε να κάνουμε με τον κόσμο των lobbies! Κάθε ένα από αυτά έχει κι από έναν εύγλωττο, ετοιμόλογο, εύστροφο άνθρωπο να βγαίνει μπροστά για να πείσει ότι το τσιγάρο δεν σκοτώνει, το junk food δεν είναι κακό, τα όπλα βοηθάνε στη διατήρηση της τάξης! Τόσο παράλογα πράγματα που είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε πείσουν. Κι όμως με δυο τρία τόσο παρανοϊκά για να αμφισβητηθούν επιχειρήματα σε βάζουν σε σκέψεις!

Ταυτόχρονα βλέπουμε και πως λειτουργεί το συγκεκριμένο σύστημα. Άλλοτε ύπουλα, άλλοτε με εξυπνάδα, άλλοτε με θράσος! Ξεχνιέται η αυθάδεια του Nick Naylor που δίνοντας το χέρι του σε ανήλικο καπνιστή με καρκίνο εξηγεί ότι τις καπνοβιομηχανίες δεν τις συμφέρει να πεθάνει γιατί θα χάσουν ένα πελάτη; Ο Nick είναι επισήμως το είδωλό μου. Ο τύπος θα πούλαγε μέχρι και τρύπια κουτάλια... Πέρα όμως από την ειρωνική ματιά απέναντι στις καπνοβιομηχανίες η κύρια σάτιρα πέφτει αλλού! Σε όλους αυτούς τους παπαρολόγους που πουλάνε ηθική... Αμόρφωτες τηλεοπτικές περσόνες, διψασμένοι για εξουσία πολιτικοί και λοιποί γραφικοί που προσπαθούν να γίνουν αρεστοί λέγοντας ότι το κάπνισμα σκοτώνει, τα όπλα είναι επικίνδυνα και άλλα τέτοια οφθαλμοφανή! Αγαπημένη στιγμή όταν στριμώχνει τον γραφικό πολιτικάντη από το Τέξας λέγοντάς του ότι τσένταρ μπορεί να γίνει εξίσου επικίνδυνο! Αυτή η ταινία γίνεται τόσο παράλογα ξεκαρδιστική ώρες ώρες...

 

 

Πέρα από όλα αυτά όμως εστιάζει και στον κεντρικό χαρακτήρα. Δύσκολα γίνεται συμπαθείς. Προσπαθεί να φτιάξει τη σχέση του με το γιο του, ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει όλους αυτούς τους εχθρούς και αυτά την ώρα που τα προσωπικά του βγαίνουν στη φόρα... Να πω την αλήθεια όσο και να τον θαύμασα δεν μπόρεσα να τον συμπαθήσω απόλυτα. Εξάλλου είναι τόσο ειδεχθές αυτό που κάνει που δύσκολα θα έβρισκε θέση στην καρδιά μου. Του βγάζω όμως το καπέλο για το πόσο ειλικρινής είναι τελικά. 

 

 

Αν η ταινία είχε κρατήσει το ντελιριακό της χαρακτήρα, αν είχε διατηρήσει μέχρι τέλους την πολιτική μη ορθότητά της, αν είχε αποφύγει το κλισέ φινάλε και επέμενε στο αρχικό της ύφος θα ήταν πολύ πιο αγαπημένη! Δυστυχώς όμως αυτή η ακραία σάτιρα χάνεται. Για να αποφευχθούν ίσως οι παρεξηγήσεις; Θυμάμαι ενθουσιασμένους καπνιστές έξω από την αίθουσα, στο διάλειμμα. Είχαμε γελάσει λίγο γιατί πραγματικά δεν είχαν καταλάβει την ταινία. Ε γι΄αυτούς (και για αντίστοιχους εξοργισμένους πιθανόν αντικαπνιστές) χάλασε η συνταγή. Για να μη λάβουν λάθος μηνύματα...