Τι είναι πιο δύσκολο από να κλέψεις μια ιδέα; Να τη δημιουργήσεις και αυτό καλείται να κάνει ο καλύτερος κλέφτης ιδεών με την ομάδα του. Επικίνδυνο να μπεις στα άδυτα του μυαλού, να βουλιάξεις στο υποσυνείδητο...όμως ο ήρωας δεν έχει άλλη επιλογή! Η μόνη του λύση είναι να go...deeper(το πήρατε χαμπάρι ότι πάει να γίνει meme αυτό ε;). Πως, τι και γιατί δεν κάθομαι να γράψω! Ο Νόλαν εξάλλου κάνει πολύ προφανή το πως λειτουργούν τα πράγματα και δεν μπερδεύεσαι καθόλου. Έτσι απλά χαζεύεις...
Και θα ξεκινήσω πρώτα με το...χάζεμα! Εικόνες απίθανες, πολύ δράση, αγωνία. Αυτή την ταινία τη ζεις. Slow-motion πλάνα που κόβουν την ανάσα εναλλάσσονται με καταιγιστικές σκηνές καταδίωξης. Ο χρόνος άλλωστε είναι σχετικός πόσο μάλλον μέσα στα όνειρα! Το κυριότερο της γνώρισμα σαν ταινία είναι ότι κάνει εντύπωση! Και το νιώθεις μέσα σου όταν ξαφνικά παίρνεις βαθιά ανάσα ζητώντας απεγνωσμένα οξυγόνο. Ναι, είχες ξεχάσει να αναπνεύσεις...
Σίγουρα λοιπόν είναι ταινία που θα θυμόμαστε για χρόνια. Και πραγματικά είναι εδώ για ακριβώς αυτό το λόγο! Δυνατή, εφετζίδικη, στιλάτη! Όμως ΔΕΝ σταματάει εκεί! Πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω... Παίζει υπέροχα με το υποσυνείδητο...εκείνο το γαμημένο μέρος του ανθρώπινου μυαλού που δεν μπορούμε να ελέγξουμε! Αυτό που ευθύνεται για το ποιοι είμαστε, που μας ορίζει και που στα όνειρα γίνεται κυρίαρχος! Και ξέρεις πως είναι αυτά... Τι γίνεται όταν μια ιδέα καρφωθεί βαθιά εκεί. Όχι; Άσε τον κύριο Cobb να σου πει: "The idea is like a virus. Parasite, highly contagious. Grow from small seeds. Or you define, or destroy..."
Και τι είναι αυτό που συνθέτει το λαβύρινθο του υποσυνείδητου; Οι μνήμες! Άνθρωποι και καταστάσεις ζωντανεύουν και κυνηγούν να σε κατασπαράξουν! Και πραγματικά εκεί γράφονται τα πάντα. Και όταν ο Cobb προσπαθεί να κρατήσει την ανάμνηση της γυναίκας του ζωντανή, οι ενοχές που νιώθει θα κάνουν το υποσυνείδητό του να τη μετατρέψει σε θανάσιμο εχθρό. Και ξέρεις τι είναι εκπληκτικό; Να βλέπεις αυτή την τόσο αληθινή λειτουργία του εγκεφάλου, οπτικοποιημένη... Γιατί μπορεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος να είναι σκέτη χημεία αλλά έχει και πολύ ηλεκτρισμό και από εκεί καθοδηγούνται τα συναισθήματα, οι παράνοιες, οι εμμονές! Και αυτό είναι που κάνει τον Νόλαν τόσο μεγάλο δημιουργό...το ότι κατάφερε να αποτυπώσει σε εικόνα κάτι τόσο απροσδιόριστο που συνήθως γίνεται αντιληπτό μόνο στο όνειρο...
Και όταν αρχίζεις να ζεις μέσα στις αναμνήσεις σου, όταν τους δίνεις επιπλέον διάσταση, όταν αρχίζουν να σε κατατρώνε, τότε πρέπει κάποιος να σου δείξει την έξοδο. Την έξοδο από το λαβύρινθο. Και ποια θα ήταν πιο κατάλληλη από μία Αριάδνη; Η Αριάδνη που έφτασε μέχρι την άκρη του μίτου και αυτό που αντίκρισε την τρόμαξε. Είναι τόσο εύκολο να εγκλωβιστείς εκεί μέσα... Και ο Cobb έφτασε ένα χιλιοστό πριν τον εγκλωβισμό. Οι ενοχές, η θλίψη, η απώλεια τον έφτασαν στα όρια αλλά κατάφερε να δει ότι όλο αυτό δεν είναι αληθινό. Ή μήπως όχι; I really don't want an answer!
Και πάλι έχουμε έναν εκπληκτικό Di Caprio(αν δεν πάρει φέτος όσκαρ θα είναι πολύ κρίμα), αν και μου θύμισε πολύ Aviator(hey μήπως δεν είναι αρνητικό αυτό;)... Μπορεί τον ρόλο του χαμένου, μπερδεμένου, σχεδόν παρανοϊκού να τον έχει φορέσει πολύ αλλά του ταιριάζει καλά οπότε fine by me(τι έχει τραβήξει ο καημένος αυτή τη χρονιά...)! Η Elen Page συμπαθητική, ο Joseph Gordon-Levitt μου άρεσε ιδιαίτερα και με εντυπωσίασε και στις σκηνές δράσεις(άτσα ο πιτσιρικάς) και ο Cillian Murphy πάντα ευχάριστη παρουσία(σε μια σκηνή μου ήρθαν μνήμες Sunshine)... Όμως θα σταθώ λίγο παραπάνω σε αυτή την υπέροχη γυναίκα. Πόσο σαγηνευτική μπορεί να είναι; Σε αγγίζει με την ερμηνεία της και σε μαγεύει με αυτό το βλέμμα που πλέον πολύ λίγες γυναίκες του σινεμά διαθέτουν. Η Marion Cotillard έχει έναν αέρα παλιακό και πάντα θα το εκτιμώ αυτό!
Μια μικρή αναφορά ΠΡΕΠΕΙ να κάνω τόσο στη φωτογραφία όσο (κυρίως βασικά) και στην μουσική που ντύνει εκπληκτικά την ταινία! Προσφέρει πολύ στην ατμόσφαιρα και χτίζει την ένταση υπέροχα... Η ταινία βλέπεται πολλές φορές και σίγουρα σε δεύτερη και τρίτη φάση θα αντιληφθούμε περισσότερα πράγματα. Το σίγουρο όμως είναι πως ο Νόλαν για μια ακόμη φορά πατώντας σε μία καθαρά εγκεφαλική βάση παραδίδει στο τέλος μια βαθιά συναισθηματική ταινία, την καλύτερη της καριέρας του(so far).
Α και επειδή δεν κρατιέμαι: You shoot me in a dream, you better wake up and apologize ;)
Τι΄άλλο να πούμε λοιπόν?Οτι ήταν αναμενόμενο οτι θα δούμε κατι τόσο καλό?Η οτι ο Nolan γίνεται ολο και καλύτερος?Μπράβο λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το εκπληκτικό είναι πως απ΄ότι φαίνεται θα πρέπει να περάσουν πολλές προβολές για να σταματήσουμε ν΄ανακαλύπτουμε κάτι καινούριο, κάποιο νέο επίπεδο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάθε την πλακίτσα σου με τούτο εδώ τώρα:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=UVkQ0C4qDvM
Εγώ ετοιμάζομαι να την ξαναδώ αύριο-μεθαύριο. Είναι η ταινία που θα σφραγίσει τη νέα δεκαετία κατά την γνώμη μου: Κατάφερε με έναν απίστευτο τρόπο να αγγίξει τα πιο διαφορετικά κοινά και να μας κάνει να σηκωθούμε από τις πολυθρόνες μας, να σβήσουμε την τηλεόραση, να παρατήσουμε τα (γαμάτα) σήριαλ και να πάμε σινεμά -πόσα χρόνια είχε να γίνει αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντυπωσιακό indeed Πάνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Φώτη δεν το συζητάμε καν! Και μία και δύο και πολλές φορές ακόμη! Πάντως το να πάω σινεμά ποτέ δεν μου ήταν τόσο δύσκολο...
να το δεις με τον μπαμπα σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε χαμένε πατέρα κάνεις τρεις βδομάδες διακοπές και μου θες και σινεμά; Έλα με το καλό και κάτι θα κάνουμε :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην είδα αλλά επειδή δεν προλαβαίνω τώρα να γράψω αυτά που έχω στο μυαλό μου (διότι το "Inception" δεν είναι μια απλά υπόθεση) θα τα πούμε την Παρασκευή.
ΑπάντησηΔιαγραφήIt's a date :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αύριο θα μα το φέρουν... Αλήθεια μόνο στην Αθήνα βγήκε νωρίτερα;!;!; Κανονικά στις 24 δεν βγαίνει; Ακόμα και στο imdb 24/8 λέει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι 24. Δεν ξέρω γιατί σε κάποια σινεμά το έδειξαν και Παρασκευή και Σάββατο(όχι όμως Κυριακή και Δευτέρα :/ )
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαμώ την )(**&^%$#%^&(σέβομαι την θρησκευτικότητα μερικών) !!!!!Πώς θα περιμένω μέχρι αύριο να το δω με αυτά που διαβάζω!!!!!!!!Δεν θέλω να πω τίποτα,θα τα γράψω όλα μετά το σινεμά...Απλά,το μισό καλή να είναι από όσο λέτε όλοι...ετοιμαστείτε για ΄πολλή πώρωση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ:Σκίστους όλους,ρε Χριστοφοράρα!!!!!!
Faunt χαλάρωσε γιατί ΔΕΝ λένε ΟΛΟΙ τα καλύτερα (όχι πως λένε τα χειρότερα βέβαια)... Κάποιοι λένε πως υπερβάλλουν όσοι έχουν ενθουσιαστεί ΤΟΣΟ πολύ... Σου έχω πει για τον Dark_Tyler... τώρα διάβασε κι αυτό από ένα άλλο blog (την 1η και την τελευταία παράγραφο διάβασα και δεν έφαγα κανένα spoiler)... :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε συ,με 8/10 δεν το λες και κακό...Είναι προφανές ότι δεν θα συμφωνούν όλοι!Αν κάποιος του βάζει 10 ή 9 ή 8.5,είναι άλλο από το να του βάζει 4 και 5.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή ξέρω την θεματική του Νόλαν,την οποία λατρεύω, και διαβάζω αυτά που διαβάζω, είμαι σίγουρος ότι θα με ενθουσιάσει
Μα δεν είπε κανένας πως είναι κακή ταινία (αντιθέτως), απλά σου λέω πως δεν συμφωνούν όλοι πως είναι Η ταινιάρα ή "η καλύτερη ταινία του 2010"...
ΑπάντησηΔιαγραφή΄΄Αν κάποιος του βάζει 10 ή 9 ή 8.5,είναι άλλο από το να του βάζει 4 και 5.΄΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λες εννοούσα. Όσο ανεβαίνει η κλίμακα,είναι πιο δύσκολο και ασαφες να πεις αν είναι αριστούργημα,ταινιάρα ή κάτι άλλο.Ειδικά για μια ταινία που δεν την έχουν δει σχεδόν οι μισοί ακόμα από όσους θα την δουν.
Faunt ενθουσιάσου από τώρα ρε! Όπως και πριν δέκα χρόνια, έτσι και τώρα ανοίγει υποδειγματικά τη δεκαετία... Μόνο που τώρα το κάνει πολύ πιο εντυπωσιακά και πολύ πιο ουσιαστικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήJack τίποτα από ότι λέγεται δεν είναι υπερβολικό σε διαβεβαιώ! Μπλοκμπαστερικό αριστούργημα και ταυτόχρονα άψογο story-telling και συναισθηματικό βάθος... Πραγματικά δύσκολα δεν θα είναι η καλύτερη της σαιζόν!
Σήμερα συζήταγα με έτερο ενθουσιώδη φαν(που δεν ήξερε από που το ήρθε)! Είναι υπέροχο το ότι τι σκεφτόμαστε ακόμη και όλοι θέλουμε να την ξαναδούμε.
1. Για μένα πάντως το 8 που έχει στο blog του υπερσυνδέσμου... δεν μεταφράζεται ούτε ως ταινιάρα, ούτε ως αριστούργημα. "Απλά" ως πολύ καλή ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Στην Ελλάδα εννοείς προφανώς... γιατί στο εξωτερικό την έχουν δει πάρα πολλοί.
ΠΡΟΣ ΑΝΝΙΕ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι... Και γω να ξετρελαθώ θέλω... Πάντως έχω ελπίδες και για τα:
1. The Tree of Life
2. Black Swan
3. The Social Network:
Παρεμπιπτόντως έχει πάρει γαμάτες πρώτες κριτικές που το χαρακτηρίζουν "the movie of the year that also brilliantly defines the decade" και ως "splendid entertainment from a master storyteller, packed with energetic incident and surprising performances", "this is also social commentary so perceptive that it may be regarded by future generations the way we now look to Gatsby for its acute distillation of Jazz Age decadence" (περισσότερα εδώ). Όπως λέει και το firstshowing: "I'm sure there's going to be a few dissenters coming out of the woodwork now claiming that there's just "no way" a movie about Facebook could be that good, but I think they need to open themselves up".
Δυστυχώς το Social Network περιορίζεται από το θέμα του! Σίγουρα θα είναι σημαντικό κομμάτι της νέας κινηματογραφικής δεκαετίας κυρίως από κοινωνικής πλευράς όμως δεν θα έχει το φιλοσοφικό/συναισθηματικό(κυρίως το δεύτερο) βάθος του Inception. Για μένα είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψω γιατί είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει πραγματικά πολύ, όμως πέρα από αριστουργηματική σκηνοθεσία και άριστη κοινωνική ανάλυση δεν θα μπορεί να δώσει κάτι άλλο! Εδώ ο Νόλαν βουτάει στα σκοτεινότερα σημεία του μυαλού(κάτι που έκανε και ο Φίντσερ στο Fight Club) και αυτό δεν νομίζω να το ξεπεράσει το Social Network.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον Αρονόφσκι πάλι και το περιμένω και θα το χαρώ ιδιαίτερα!
Άλλο ένα απόσπασμα της ίδιας κριτικής (:p):
ΑπάντησηΔιαγραφή"This is very rich material for a movie on such timeless subjects as power and privilege, and such intrinsically 21st-century ones as the migration of society itself from the real to the virtual sphere—and David Fincher’s The Social Network is big and brash and brilliant enough to encompass them all"
Για το συναισθηματικό κομμάτι δεν μπορώ να ξέρω, αλλά και για τις ερμηνείες ακούγονται θετικά σχόλια...
Annie...do you marry me?!!!:P
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι Jack κοινωνική ανάλυση φαίνεται κι εδώ(απόλυτα λογικό και απαραίτητο, ταινία για το Facebook είναι). Απλά δεν βλέπω τρόπο να αγγίξει βαθιά συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήFaunt αν ήταν να παντρευόμουν κάποιον γιατί κινηματογραφικά ταιριάζουμε θα ήμουν στο LA με τον Άντρα τώρα :Ρ
Ετοιμάζεσαι για σήμερα;
Marry him ρε Annie...!!! :p :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ρε μάνα μου...........................................
ΑπάντησηΔιαγραφή:) Κάτι παρόμοιο αναφώνησα κι εγώ όταν τέλειωσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ όχι...Απλά,όσο την σκέφτομαι μέσα μου μεγαλώνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήpooo ipervoles:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα ποιος μιλάει για υπερβολές!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι καλά που δεν σχολίασες αλλιώς αυτό που έγραψα,γιατί τώρα που το ξαναδιαβάζω..........:Ρ
nai re pos pou ksefige!!! skouriazo:)
ΑπάντησηΔιαγραφήAldo δεν είναι υπερβολές... Μιλάμε οπτικοποίησε μία λειτουργία του εγκεφάλου και την έκανε κατανοητή!
ΑπάντησηΔιαγραφήFaunt όσο νυχτώνει το Inception μεγαλώνει ;)
Θα πω μόνο ένα πράγμα που δεν αναφέρθηκε (και σίγουρα κάνω misquote) SPOILER ALERT:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πάμε κάπου. Δεν ξέρουμε το που, δεν ξέρουμε το πως. Έχει σημασία; Θα είμαστε μαζί."
Αυτό το τρένο ειδικά για κάποιο λόγο ήταν απίστευτα ψυχαναγκαστικό κι ας μην ήταν αληθινό.
Από εκεί και πέρα θα κάνω ολόκληρη διατριβή, οπότε ας το κόψω.
"Πάμε κάπου. Δεν ξέρουμε το που, δεν ξέρουμε το πως. Έχει σημασία; Θα είμαστε μαζί."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρναγε τόσο πολύ στο μυαλό μου που ίσως και γι΄αυτό το ξέχασα στο τέλος! Η πιο αγαπημένη μου στιγμή...
Μου αρέσουν οι διατριβές :) Θα περιμένω στο λέω!
"όσο την σκέφτομαι μέσα μου μεγαλώνει..."
ΑπάντησηΔιαγραφή:D :D :)) :)) :p
""Μιλάμε οπτικοποίησε μία λειτουργία του εγκεφάλου και την έκανε κατανοητή!""
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν την τσόντα ένα πράγμα:)
Τι είστε εσείς; Τσκ τσκ τσκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήpera apo thn plaka twra...den to exw dei akoma.
ΑπάντησηΔιαγραφήmariki na einai toso kali oso lete. vevea sigoura kapou ipervalete kai esis.
Μαρίκι να ήταν, αλλά δυστυχώς δεν είναι (εσύ σίγουρα θα ξετρελαθείς)... :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μαρίκι,μωρή μαρίκα;;;!:Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν θα είμαι καθόλου υπερβολικός...
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Θα είσαι υπερβολάρα του κερατά και συ. Β) :p ;)
Faunt ελπίζω να είσαι υπερβολικά υπερβολικός :) Ο ενθουσιασμός είναι πολύ όμορφη αίσθηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργύρη προσπαθείς να αφήσεις σχόλιο; Μήπως να το δοκιμάσεις σε δυο μέρη επειδή το βλέπω κάπως μεγάλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστός στο ραντεβού! Αν και σίγουρα δεν θα συμφωνήσεις αλλά έτσι το είδα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά δεν ήταν το "Memento" της νέας δεκαετίας όπως είχα πει όταν είχα δει το τρέιλερ, όντας κατενθουσιασμένος που όμως δεν ικανοποίησαν τις πολύ μεγάλες προσδοκίες που είχα για το "Inception".
Η ταινία μου άρεσε πολύ και ήταν εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα (κυρίως η σκηνοθεσία και η μουσική της) αλλά θα σταθώ περισσότερο στο γιατί η ταινία δεν κατάφερε να με ικανοποιήσει 100% (γύρω στο 80%) και η αιτία βρίσκεται στο υπερφορτωμένο αλλά ομολογουμένος πολύ καλά γραμμένο και οργανωμένο για το σκοπό που ήθελε να εξυπηρετήσει η ταινία. Κι εξηγούμαι:
Το σενάριο της ταινίας περιστρεφόταν σχεδόν αποκλειστικά και μόνο πάνω στην προσπάθεια του πρωταγωνιστή να επιστρέψει στα δύο παιδιά του μέσω μιας ευκαιρίας που του παρουσιάζεται μπροστά του. Δηλαδή πρόκειται για μια ταινία που επηρεάζει την μοίρα ενός μόνου ανθρώπου και όχι ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου ή ακόμα και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Για μένα, συνήθως οι κορυφαίες ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι εκείνες που πραγματεύονται θέματα που επηρεάζουν με τις επιπτώσεις τους έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων ή ακόμη και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Συνήθως σε τέτοιες ταινίες, αυτού του είδους, κατενθουσιάζομαι και τους βάζω 5 διότι τις βρίσκω πιο ολοκληρωμένες, πιο διαχρονικές και σου δίνουν περισσότερη τροφή για σκέψη.
Κι ο Νόλαν επέλεξε να επικεντρωθεί στην μοίρα ενός μικρού αριθμού ανθρώπων όπου όμως το έκανε πολύ καλά ξεδιπλώνοντας έτσι το ταλέντο του στην συγγραφή σεναρίων, κατακλύζοντάς μας έτσι με πάρα πολλές λεπτομέρειες οι οποίες όμως ήταν αναγκαίες ώστε να καταλάβουμε τον σκοπό της ταινίας. Έτσι όμως ξόδεψε ένα αρκετά μεγάλο μέρος της ταινίας προσπαθώντας να μας κάνει να καταλάβουμε την πολύπλοκη ιδέα του "Inception", βάζοντάς μας να παρακολουθούμε την προετοιμασία των μελών της ομάδας του ΝτιΚάπριο για την μεγάλη τους αποστολή. Ήταν σαν να κάηκε στην προθέρμανση. Βεβαία όταν ξεκινάει η αποστολή, η ταινία παίρνει φωτιά και ο Νόλαν αξιοποιεί στο έπακρο τις τεράστιες δυνατότητες που του δίνει το ευρηματικότατο και ευφάνταστο σενάριό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα άλλο σημείο του σεναρίου το οποίο δεν με έπεισε, ήταν το συναισθηματικό κομμάτι της ιστορίας μεταξύ του ΝτιΚάπριο και της Κοντιγιάρ όπου περισσότερο προσπαθούσε να το εκβιάσει παρά να βγει αυθόρμητα. Με άλλα λόγια το συναισθηματικό της κομμάτι χάθηκε μέσα στην πολυπλοκότητα της ταινίας.
Εν κατακλείδι, ήταν σαν να έβλεπα ένα αυτοτελές, μεγάλο σε διάρκεια επεισόδιο της περιπετειώδους σειράς “Mission Impossible” όπου όταν τελείωσε μπορεί να μου άρεσε και να με ενθουσίασε πολύ, αλλά όταν θα παιχτεί το επόμενο επεισόδιο θα το έχω ξεχάσει. Έτσι αν βαθμολογούσα αυτήν την ταινία σαν μια “αποστολή” που ανέλαβε ο Νόλαν να βγάλει εις πέρας θα του έβαζα βαθμολογία 5/5. Αλλά αν τη βαθμολογήσω με γενικά κριτήρια η βαθμολογία μου είναι αυτή που έχω στο τέλος του σχόλιού μου. Οι αμερικάνοι είναι όπως πάντα υπερβολικοί σε αντίθεση με μεγάλη μερίδα Ελλήνων κριτικών που δεν ενθουσιάστηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή-------ΑΡΧΗ SPOILER-------
Μπορεί κάποιος να μου ξεκαθαρίσει το φινάλε;
Έχω τρεις εκδοχές:
1) Ότι εφόσον δεν σταμάτησε η σβούρα να γυρνάει, ήταν ακόμα μέσα σε όνειρο.
2) Όταν τελείωσε η ταινία, η σβούρα είχε αρχίσει σιγά σιγά να χάνει την ροή της που σημαίνει ότι θα σταμάταγε να γυρνάει οπότε αυτό που βλέπαμε ήταν η πραγματικότητα.
3) Το φινάλε ήταν ανοιχτό και στο κάτω κάτω ποιος νοιάζεται από την στιγμή που ο ΝτιΚάπριο συνάντησε τα δυο παιδιά του.
Εγώ πιστεύω ότι είναι το δεύτερο.
-------ΤΕΛΟΣ SPOILER-------
4: Πολύ καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Χαχαχα εσύ το παράκοψες νομίζω :Ρ Κι επειδή έκλεψα και το είχα δει από το mail το σχόλιο, πάρε τσακ μπαμ και την απάντηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει το θέμα που θέτεις με το κατά πόσο επηρεάζει την ανθρωπότητα ή ένα μόνο άτομο! Εδώ όμως θα πρέπει να δούμε ότι η επιστημονική φαντασία έχει θέσει κάποια δεδομένα τα οποία ΔΕΝ είναι απαραίτητο να ακολουθεί ένας δημιουργός... Δεν το κάνει αυτό κακή ταινία(ούτε καν απλά καλή) επιστημονικής φαντασίας. Δέχομαι ότι υπάρχει άγραφος κανόνας και αν δεχθούμε ότι τις περισσότερες φορές η επιστημονική φαντασία έχει να κάνει με space καταστάσεις ή επανάσταση των μηχανών. Πριν χρόνια όμως ήρθε ο Κιούμπρικ με την Οδύσσεια που σε πρώτη φάση είναι ταινία βαθιάς αυτογνωσίας για κάθε έναν μας ξεχωριστά(και για τον ήρωα) και μετά περνάει σε πανανθρώπινο επίπεδο! Αυτό τώρα δεν θα το καταλάβει κανείς βέβαια γιατί γράφω σαν βλάκας αλλά δεν μπορώ να το πω με λόγια :(
Τώρα το τι αρέσει προσωπικά στον καθένα είναι άλλο θέμα! Εγώ χίλιες φορές προτιμώ ο κεντρικός ήρωας να έχει να παλέψει με τους δικούς του δαίμονες, η ιστορία να επηρεάζει μόνο αυτόν. Και αυτό γιατί σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, οι καταστάσεις όντας μακριά από την πραγματικότητά μου δεν θα με αγγίξουν ιδιαίτερα, ενώ ο φόβος, οι ενοχές, το παρελθόν που στοιχειώνει, η ανάγκη για ψυχική ηρεμία(και πάει λέγοντας) είναι πράγματα που και να καταλάβω μπορώ αλλά και να ταυτιστώ με κάποιον που κατατρώγεται απ΄αυτά!
"ξεδιπλώνοντας έτσι το ταλέντο του στην συγγραφή σεναρίων, κατακλύζοντάς μας έτσι με πάρα πολλές λεπτομέρειες οι οποίες όμως ήταν αναγκαίες ώστε να καταλάβουμε τον σκοπό της ταινίας."
Το ντεκουπάζ είναι αριστουργηματικό. Όσο για τις λεπτομέρειες πραγματικά ενώ μπορώ να δω το "φορτωμένο" που λέτε μερικοί, δεν μπορώ να βρω κάτι που θα μπορούσε να λείπει. Για μένα το πρώτο μέρος με την προετοιμασία ήταν το ίδιο καλό με το δεύτερο. Ο τρόπος που εξηγήθηκε το πως λειτουργεί το πράγμα ήταν πολύ πρωτότυπος. Σχεδόν σαν διάλεξη ή ντοκιμαντέρ. Κι ενώ θα μπορούσε είτε να σε μπερδεύει είτε να γίνει βαρετό, υπάρχει ένα τόσο καλό "τεμάχισμα" στις σκηνές που περνάνε νεράκι :)
Για το συναισθηματικό κομμάτι μπορώ να μιλάω ώρες. Είναι προφανές ότι διαφωνούμε οπότε δεν θα κάτσω να αναλύσω αυτά που ένιωσα. Απλά θα πω ότι δεν ήταν το κύριο ζήτημα η σχέση των δύο αλλά ο ψυχισμός του Cobb. Η ιστορία τους έχει τελειώσει πολύ πριν το Inception. Δεν αφορά κανέναν παρά μόνο τον ίδιο τον Cobb. Οι ενοχές του όμως, η απειλητική μορφή της Mal μέσα στο υποσυνείδητό του, το πως θα απελευθερωθεί από το παρελθόν του...αυτά μας απασχολούν. Και αν εκεί το σενάριο είχε μια δυο ελλείψεις, ήρθε το κουρασμένο πρόσωπο και οι εκφράσεις του Di Caprio να τις καλύψει! Η αυτή η θλίψη στα μάτια της Cotillard... Όλες οι αναμνήσεις του Cobb, στα μάτια της!
Για το φινάλε θέλω πάρα πολύ να είναι το δεύτερο που λες. Πολύ φοβάμαι ότι είναι το πρώτο. Ακόμη περισσότερο φοβάμαι πως η ιστορία της Mal είναι στην ουσία αυτή του Cobb! Αυτός χάθηκε στον κόσμο των ονείρων και εκείνη δεν μπόρεσε να τον φέρει πίσω... Αυτός που ήμουν μαζί του στο σινεμά, με κοιτάει όταν τελειώνει και βλέπωντάς με με μια απόγνωση σκάει χαμόγελο. Του λέω "έπεσε η σβούρα ε?Θα πέσει τώρα ε;"(έντρομη όμως) και με κοιτάει με μια λύπηση και μου λέει "το ξέρεις ότι δεν θα πέσει"... Κακός άνθρωπος αλλά η αλήθεια είναι ότι το ξέρω πως δεν θα πέσει :(
Το επόμενό μας ραντεβού είναι την Δευτέρα! Ελπίζω να είσαι ελεύθερη. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο...
Άντε ας σου δώσω ρεπό το ΣΚ και μένα χρόνο να το ξαναδώ και να απαντήσω κατάλληλα σε όσα θα αραδιάσεις τη Δευτέρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑαααα δεν παίζω έτσι, διότι εσύ θα είσαι καλύτερα προετοιμασμένη αφού θα το έχεις δει δυο φορές κι εγώ μία. :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια το ξαναείδες; Κι αν ναι, σου φάνηκε καλύτερο από την πρώτη φορά που το είδες; Κι αν ναι, ποιος σε ακούει πάλι! :p
1. Το ότι δεν ακολουθεί τον “άγραφο κανόνα” σίγουρα δεν σημαίνει ότι είναι κακή ή απλά καλή ταινία (απλά ήταν πολύ καλή ενώ θα μπορούσε να ήταν αριστούργημα :p). Αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα όπως το σενάριο, την σκηνοθεσία, τους ηθοποιούς κτλ. Ο Νόλαν έγραψε ένα σενάριο που είχε ως θέμα ένα συγκεκριμένο μότιβο (μια συγκεκριμένη αποστολή) το οποίο όμως παραφόρτωσε με πάρα πολλές λεπτομέρειες εξαντλώντας κάθε τυχόν παραθυράκι που τυχόν μπορεί να υπήρχε με αποτέλεσμα η ταινία να ασφυκτιά και κάνοντας εμένα προσωπικά να μπουχτίσω. Μάλλον ο Νόλαν ενθουσιάστηκε παραπάνω από όσο θα έπρεπε, νομίζοντας ότι όσα πιο πολλά προσθέσει στο σενάριο και όσο πιο περίπλοκο γινόταν, τόσο το καλύτερο.
Εγώ πιστεύω ότι είναι θέμα καθαρά προσωπικού γούστου, δηλαδή το τι του αρέσει να βλέπει ο καθένας σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Εσένα σου άρεσε το “Inception” επειδή η υπόθεση επικεντρωνόταν στους προσωπικούς δαίμονες του πρωταγωνιστή, εγώ όμως ήθελα κάτι πιο γενικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη ή η δική μου είναι πιο σωστή. Απλά θα έλεγα ότι είναι δύο πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις :).
2. Όσο για το “φορτωμένο” σενάριο εγώ δεν είπα ποτέ ότι κάτι λείπει. Όπως είπα και σε ένα σημείο στο σχόλιό μου για την ταινία “ναι μεν ήταν υπερφορτωμένο, όμως πολύ καλά γραμμένο και οργανωμένο για το σκοπό που ήθελε να εξυπηρετήσει η ταινία”. Εμένα το “Inception” μου φάνηκε σαν μια “ειδική αποστολή” και το σενάριό του ήταν τέλειο γι’ αυτό. Αλλά αν το πάρω με γενικά κριτήρια, τότε δεν με ικανοποίησε.
3. Για το συναισθηματικό κομμάτι όντως διαφωνούμε αλλά δεν πειράζει. Όσο εσύ παρατηρούσες αυτήν την θλίψη στα μάτια της Cotillard εγώ παρατηρούσα κάτι άλλο :p:). Λες γι’ αυτό τελικά να μην με συνεπήρε συναισθηματικά η ταινία; :D
4. Όσο για το φινάλε, έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες και ομολογώ ότι δεν είχε πάει το μυαλό καθόλου σ’ αυτό, αλλά από την άλλη δεν πιστεύω ότι άφησε κάτι τέτοιο να εννοηθεί σε κανένα σημείο της ταινίας, οπότε το θεωρώ λιγάκι απίθανο. Κι εγώ θέλω να είναι το δεύτερο αλλά πολύ φοβάμαι ότι το φινάλε ήταν ανοιχτό σε όλα τα ενδεχόμενα. Γιατί ρε Νόλαν μας το έκανες αυτό; :)
Μου φάνηκε το ίδιο. Πρόσεξα νέα πράγματα αλλά ήταν οδυνηρή η εμπειρία στην αίθουσα και δεν το ευχαριστήθηκα το ίδιο(πήγα πολύ αργά και ήμουν κουρασμένη, δεν είχε διάλειμμα και το είχαν κάνει και κατάψυξη με τον κλιματισμό). Θα το δω και τρίτη φορά σίγουρα γιατί υποψιάζομαι ότι ίσως χάνει από την επανάληψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον ενθουσιασμό αυτό του Νόλαν μόνο να τον λατρέψω μπορώ! Το χαίρομαι που γούσταρε τόσο και που έδωσε ότι είχε. Πάντως ξαναλέω ότι δεν το βρήκα περίπλοκο με κακό τρόπο. Το σενάριο το βρήκα εώς και ρεαλιστικό. Τόσο κατανοητά το έδωσε ο Νόλαν!
"Αυτό δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη ή η δική μου είναι πιο σωστή."
Ακριβώς αυτό!
Πάντως η Marion ερμηνευτικά με ενόχλησε σε κάποια σημεία. Όμως η ομορφιά της σου κόβει την ανάσα οπότε χαίρομαι που ήταν σ΄αυτή την ταινία!
Να πω τώρα ότι τη δεύτερη φορά πρόσεξα το πόσο πολύ επαναλαμβάνονται οι διάλογοι στην ταινία. Και αυτό είναι τόσο λογικό. Δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ και εντυπωσιάστηκα με την επιλογή αυτή του Νόλαν. Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από το υποσυνείδητο με υλικό τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες μας. Λογικό λοιπόν φράσεις να επαναλαμβάνονται και deja vu καταστάσεις να δημιουργούνται από επίπεδο σε επίπεδο!
για το θέμα της επιστημονικής φαντασίας θα συμφωνήσω με την annie! μερικές φορες η ιστορία ενός ανθρώπου μπορεί να πει περισσότερα για το σύνολο από ένα πιο γενικευμένο story! καλά δεν ξέρω άμα εννοούμε το ίδιο πράγμα αλλα τέσπα:p
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλωστε αργυρη μην ξεχνάς ότι τα μεγαλύτερα αριστούργημα που αφορούν θέματα και ανησυχίες μιας κοινωνίας...είναι προσωποκεντρικά(αυτό σωστά το πα έτσι?).
η marion όντως δεν ήταν καλή. κρίμα το μωρό μου.
Καλησπέρα σε όλους και μπαίνω στο ψητό, εξάλλου όλα έχουν πάνω κάτω ειπωθεί. Θα εστιάσω στις αδύναμες στιγμές της ταινίας. Όταν έχεις σαν βάση να χτίσεις, τα όνειρα και το υποσυνείδητο, μπορείς να κάνεις λαγούς με πετραχείλια, που δεν τα είδα. Ο Lio, καλός αλλά λίγος, η έξοχη Cotillard τα έδινε όλα, ειδικά στο τετ-α-τετ στο τέλος και το μοντάζ την έκοβε για να δείξει τις εκρήξεις. Στο 2ο μέρος (το είδα στην Καλαμάτα, σε σινεμά με διάλειμα), ο Nolan υποχωρεί στις απαιτήσεις του studio, για μπουνίδια-πιστολίδια προς χάριν εμπορικότητας. Η ταινία μας ενθουσιάζει, γιατί με τόσες πατάτες που βγαίνουν, λογικά θα ξεχωρίσει. Όχι όμως και 4η καλύτερη όλων των εποχών στο imdb!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά! Σίγουρα θα το ξαναδώ πάντως!
Ναι Aldo και με αυτό που είπες συμφωνώ! Για την ταινία γενικά τι έχεις να πεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήakis καλώς σε βρήκαμε :) Προσωπικά το κομμάτι της δράσης με τα πιστολίδια και τον μπλοκαμπεστιρικό αέρα το λάτρεψα. Εκεί ίσως το μοντάζ να είναι λίγο πιο απότομο(ναι δεν είναι η σωστή λέξη)απ΄όσο έπρεπε αλλά για άλλη μια φορά θα τονίσω το εξαιρετικό ντεκουπάζ! Στο κόψιμο τα πήγαν καλύτερα από το...ράψιμο!
Και ναι να το ξαναδείς :)
ο nolan συνεχίζει αυτό που έκανε και στο dk. θέλει να πετύχει το τέλειο blockbuster!
ΑπάντησηΔιαγραφήκάπου εκεί βεβαια χάθηκε μιας στην υπερπροσπάθεια του το παραφόρτωσε! πάντως πλησίασε πολύ κοντά. στο dk του το στέρησε ότι ειχε να κάνει με κόμικς και εδώ η υπερ - φιλοδοξία του. την επομενη φορα ίσως και τα καταφέρει. προσωπικά δεν το πιστεύω αλλα ok.
πάντως είναι γαμάτη περιπέτεια και το προτιμώ 1000 φορες περισσότερο από κάτι avatar!
ερμηνευτικά όλοι ήταν καλοί στα όρια του είδους.
αυτά είπα και στον jack:P σίγουρα πάντως δεν πιστεύω ότι είναι η καλύτερη του! για μένα το prestige δύσκολα θα το ξεπεράσει.
να μην συγκρίνω και τι συναισθήματα είχα όταν βγήκα από την περσινή ταινία αυτής της εποχή:p
Μμμμ προφανώς διαφωνώ από πολλές απόψεις. Anyway κι εγώ είχα πρώτο το Prestige τώρα το ξεπέρασε στην προτίμησή μου το Inception.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνώ σε αυτό που λες Aldo. Και αυτό που λέω εγώ και αυτό που λές εσύ και η Annie ισχύουν. Απλά στην συγκεκριμένη ταινία δεν με έπεισε ή αν θέλεις δεν με ικανοποίησε στο βαθμό που ήθελα ώστε να καταενθουσιαστώ. Το γιατί το έχω εξηγήσει παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήAnnie κι εμένα η Κοντιγιάρ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα στην ερμηνεία της. Σαν να προσπαθούσε μονίμως να εκβιάζει συναισθηματικά τις καταστάσεις.
"να μην συγκρίνω και τι συναισθήματα είχα όταν βγήκα από την περσινή ταινία αυτής της εποχή:p"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τώρα το είδα αυτό Aldo. Ε εντάξει δεν θα κάνουμε σύγκριση των δύο τώρα! Φέτος βγήκα νιώθωντας γεμάτη, κατευχαριστημένη, μουδιασμένη, ενθουσιασμένη και με το στόμα ανοιχτό αλλά πέρυσι μιλάμε για κινηματογραφική εμπειρία! Να συγκινείσαι όχι από την ιστορία αλλά από την αγάπη του δημιουργού για την Τέχνη, να γελάς με την ψυχή σου σαν μικρό παιδί, να φωνάζεις αυθόρμητα...
Το Inception είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία(ίσως και αριστούργημα) το Inglourious Basterds όμως είναι Tarantino, νομίζω είναι παραπάνω από σαφής η διαφορά...
ΜΟΝΟ αριστούργημα δεν είναι. Β)
ΑπάντησηΔιαγραφήναι ρε σίγουρα δεν μπορείς να συγκρίνεις τις 2 ταινίες! για συναισθήματα μίλησα κυρίως. πάντως και ο nolan με το prestige είχε καταφέρει κάτι παρόμοιο. όχι βεβαια σε τέτοιο επίπεδο ε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά το Prestige ρε!!! "Απλά" μια πολύ καλή ταινία (8/10)... Β)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ για το "Prestige" θα έλεγα ότι είναι μια αρκετά καλή ταινία (3,5: Καλή +).
ΑπάντησηΔιαγραφή