Παίρνεις το Rio Bravo. Το φέρνεις σε μια πιο σύγχρονη εποχή. Βγάζεις τον John Wayne. Κάνεις τους κακούς να μη βγάζουν άχνα και να μη έχουν καμία σχέση με κάποιον κρατούμενο. Στο αστυνομικό τμήμα τοποθετείς ελάχιστο κόσμο και ακόμη πιο ελάχιστα όπλα και σφαίρες. Πως το παραπάνω θα γίνει αριστούργημα; Το δίνεις στον Carpenter και στο κάνει αγνώριστο!!!
Αποπνικτική, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που τόσο όμορφα χτίζει πάντα ο Carpenter? Checked!
Χαρακτήρες πρωτότυποι και διαφορετικοί? Checked!
Άρωμα b-movie? Checked!
Και να που παρακολουθείς κάτι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχε καν ενδιαφέρον με ενθουσιασμό και αγωνία. Το εύρημα των σιωπηλών κακών τους κάνει ακόμη πιο απειλητικούς. Αν και η εν ψυχρώ δολοφονία ενός κοριτσιού στην αρχή κιόλας της ταινίας δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να τους δεις έστω και με κατανόηση. Από την άλλη, οι πολιορκημένοι, αστυνομικοί και κρατούμενοι δεν είναι ούτε οι κλασσικοί Αμερικάνοι μπάτσοι ταινιών, ούτε οι κλασσικοί super badass κρατούμενοι. Απλά βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και πρέπει να φερθούν ηρωικά ή να πεθάνουν. Μεταξύ τους δεν συμπαθιούνται αλλά η ταινία δεν θα αναλωθεί σε άσκοπα καυγαδάκια. Από την άλλη κάποια κλισέ υπάρχουν αλλά δεν θα ήθελα και να λείπουν. Όπως ένας έρωτας που είναι έτοιμος να γεννηθεί από στιγμή σε στιγμή ή κάποιες κωλόφαρδες στιγμές των “πολιορκημένων”.
Το μεγαλύτερο προσόν της ταινίας είναι η ατμόσφαιρα. Κλεισμένοι στο μικρό αστυνομικό τμήμα, οι πρωταγωνιστές περιμένουν την επόμενη επίθεση των πολιορκητών τους. Δεν ξέρουν γιατί τους επιτίθενται, ούτε πότε θα το κάνουν. Έχουν να αντιμετωπίσουν την εξωτερική απειλή και ταυτόχρονα να συνεργαστούν. Η μάχη είναι άνιση και το ξέρουν. Ή θα πεθάνουν ή θα πεθάνουν παίρνοντας όσο το δυνατόν περισσότερους από τους “έξω” μαζί τους! Το δεύτερο τεράστιο προσόν είναι οι κακοί. Δεν ακούμε τη φωνή τους και για κάποιο λόγο μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται όσο περνάει η ώρα. Δεν βιάζονται και αυτό τους κάνει ακόμη πιο απειλητικούς. Θυμίζουν ζόμπι και καθόλου τυχαίο δεν πιστεύω ότι είναι αυτό. Τα όπλα που χρησιμοποιούν έχουν όλα σιγαστήρα κάνοντας την επίθεση ακόμη πιο…ήσυχη! Ο ήχος από τις σφαίρες σου γαργαλάει το μυαλό και σε αγχώνει απίστευτα… Απόλυτο must see!
μαλακα τι θυμήθηκες!!! τι ταινιαρα. carpenter ρε μουνιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το remake καλο ήταν.
Ξεσκόνισα το αρχείο αφού όλο κωλοβαράω και μια ανάρτηση της προκοπής δεν ετοίμασα! Μεγάλη ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το remake τα καλύτερα έχω ακούσει αλλά δεν έτυχε να το δω.
carpenter ρε μουνιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήθυμησου και την σκηνη που πεθαινει στην αρχη το κοριτσακι στο παγωταντζιδικο...
το παιχνιδι με το καλος/κακος-μαυρος/λευκος-μπατσος/εγκληματιας...
και τι soundtrack!!!
ντεμπουτο με αρχιδια...
Μεγάλη cult-ιά με υποβλητική-κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, κλιμακούμενο σασπένς, soundtrack που γαμάει. Βέβαια όπως είπες κι εσύ υπάρχουν και κάποια κλισέ που όμως είναι τόσο καλοστημένα που τα απολαμβάνεις. Ήταν μανούλα σε αυτά ο Κάρπεντερ. Το remake έτσι κι έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το κείμενό σου Annie.
3,5: Καλή (+)
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Όσο περισσότερο θυμάμαι τα παλιά διαμάντια του Κάρπεντερ όπως αυτό εδώ (με τη φοβερή "νατουραλιστική" σκηνοθεσία όταν το στυλιζάρισμα των σκηνών δεν ήταν ακόμη τάση) τόσο πιο πολύ στενοχωριέμαι για κάτι GHOSTS OF MARS που έκανε μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ΄αρέσει που οι οπαδοί του Carpenter είμαστε φανατικοί(και λίγο κάφροι τολμώ να πω).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά η σκηνή με το κοριτσάκι ήταν πολύ προκλητική και λειτούργησε άψογα. Α και το soundtrack μετράει τρελά. Όπως στις περισσότερες ταινίες του.
Αργύρη παιδί μου γιατί ήταν; Τώρα δεν είναι; Ρε θα κάνει αριστούργημα και θα παραμιλάτε όλοι. Πες Άλντε!
W ότι είπα στον Αργύρη από πάνω. Υπομονή κάνε :)
δείτε το John Carpenter's Cigarette Burns που είναι σχετικά πρόσφατo για να καταλάβετε ότι ακόμα παραμένει ο καλύτερος.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το The Ward θα είναι ταινιαρα.
Ο Carpenter κινηματογραφικά είναι νεκρός, όπως και ο Αρτζέντο και ο Κρέιβεν. Πάνε οι εποχές τους, πέρασαν ανεπιστρεπτί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα από το 1994, με το "In the Mouth of Madness" έχει να κάνει ταινιάρα. Μόνο από τον aldo θα ακούσεις ότι το "Ghosts of Mars" είναι αριστούργημα, όπου φαντάζομαι ότι θα θεωρεί αριστουργήματα και το “Vampires” (καλύτερο πάντως από τα άλλα δύο) και το “Escape from L.A.”.
Τι λες ρε Αργύρη!!! Δες το Cigarette Burns που λέει ο Aldo! O Craven θα κάνει come back με το τέταρτο Scream :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα καλά ρε συ, για ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς θα μιλάμε τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαινία που προτείνει ο Aldo δεν πρόκειται να δω διότι ξέρω ότι έχουμε τελείως διαφορετικά γούστα.
Επεισόδιο σειράς που όμως είναι ανώτερο από πολλές ταινίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αμφιβάλλω αλλά για μένα σημασία έχουν οι “κανονικές” ταινίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονική ταινία είναι απλά με μικρότερη διάρκεια! Η σειρά αυτή ουσιαστικά είναι μια συλλογή από "μικρές ταινίες" από αγαπημένους τρομοσκηνοθέτες! Το συγκεκριμένο μετράει άσχημα...
ΑπάντησηΔιαγραφή