Τη νιώθω τη μονομανία με το Ιταλικό σινεμά να έρχεται οπότε ας συνεχίσω από εκεί που την άφησα. Με Dario και μία αγαπημένη ταινία. Μία τραγουδίστρια της όπερας παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο όταν η προκάτοχος σκοτώνεται σε ατύχημα. Και είναι η στιγμή που οι γύρω της αρχίζουν να δολοφονούνται ένας ένας. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Και γιατί την αναγκάζει να παρακολουθεί κάθε φόνο; Μυστικά του παρελθόντος, σαδιστικοί φόνοι, μουσικάρες(όποτε χώνει thrash-ιες γουστάρω τρελά)... Τα γνωστά!!! Η ταινία ξεκινάει με επιβλητικά πλάνα και ήχους, εντυπωσιάζει και γρήγορα ψυλλιάζεσαι πως έχει να κάνει άμεσα με σένα.
Γιατί εδώ εσύ είσαι το βασικό θέμα του Argento, δηλαδή ο θεατής. Η Betty γίνεται θεατής στις μακάβριες δολοφονίες των φίλων της όμως αυτή δεν έχει τη δική μας πολυτέλεια να κλείσει τα μάτια. Είναι εκεί και πρέπει να δει την παραμικρή λεπτομέρεια. Από θέαμα πάνω στη σκηνή έχει γίνει θεατής και δεν σου αφήνει περιθώρια να μην ταυτιστείς μαζί της. Αλλά ο Argento συνεχίζει να παίζει μαζί μας. Η κάμερά του ζωντανεύει, αναπνέει και πλέον βλέπουμε μέσα από τα μάτια του δολοφόνου. Και λίγο αργότερα μέσα από τα μάτια του κορακιού που τον καταδεικνύει. Η κάμερα κυριολεκτικά πετάει μέσα στο θέατρο και σε αφήνει χαζό. Τη λατρεύω αυτή τη σκηνή. Α και μη ξεχνάμε τα αμέτρητα κοντινά στα μάτια των ηθοποιών του που κάνουν ακόμη πιο ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα φιλμ πάνω στη σχέση θεατής-θέαμα. Εντωμεταξύ προσπαθώ ώρα να κάνω το κείμενο να βγάζει νόημα αλλά δεν τα καταφέρνω. Βγάλτε συμπέρασμα από τα συμφραζόμενα...
Στα της καθαρής διασκέδασης τώρα: οι ερμηνείες είναι όσο κακές επιβάλλεται ενώ το gore μπορεί να μην είναι πολύ αλλά είναι εμπνευσμένο. Μάτια φεύγουνε, μαχαίρια καρφώνονται, βελόνες, κοράκια, σίδερα, ψαλίδια... Και με μια πολύ spooky ατμόσφαιρα να χτίζεται από πολύ νωρίς! Δεν τρομάζεις βέβαια, όμως το νιώθεις ότι βλέπεις horror. Εγώ την είδα σχετικά πρόσφατα για πρώτη φορά(και δεύτερη ακόμη πιο πρόσφατα) και νομίζω πως είμαι η τελευταία από όσους πρέπει να την έχουν δει. Αν έχει μείνει και κανένας άλλος προφανώς πρέπει να το κάνειο. Αυτά! Sorry για το "πως είναι έτσι" κείμενο, στο μυαλό μου όσα ήθελα να πω για την ταινία φαίνονταν πολύ cool.
καλά το πας! και καλά τα λες. όχι ότι κατάλαβα τίποτα βεβαια:p
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λατρεύω! μέχρι πέρυσι ήταν η αγαπημένη του argento.
γαματες μουσικές έχει. και το πως αλλάζει από όπερα σε rock είναι τέλειο.
Εδώ εγώ δεν καταλαβαίνω τι λέω... Μεγάλη ταινία. Η τελευταία του πολύ γαμιστερή νομίζω(μου λείπουν μερικές από τις τελευταίες)
ΑπάντησηΔιαγραφή