Days Gone Bye

                                                             

The Walking Dead: Season 1 Episode 1
              

Περιμέναμε πολύ τη σειρά όλοι στην παρέα. Νομίζω πέρα από τις κωμωδίες είναι η μοναδική σειρά που βλέπουμε όλοι οι σειρόπληκτοι της παρέας. Κάτι που κάποιοι πήραμε μέρος στο ελληνικό(τρισάθλιο αν με ρωτάτε) promo κλιπάκι, τη σειρά τη νιώθαμε ήδη δική μας. Έτσι οργανώσαμε κι ένα event, πήραμε φαΐ και αράξαμε στην τηλεόραση και το χαρήκαμε ιδιαίτερα. Ξέρεις όμως τι; Άλλες φορές που ως παρέα βλέπουμε κάτι με ζόμπι υπάρχουν διαφορετικές αντιδράσεις "μπλιαχ", "ριχτου του πούστη", "στο κεφάλι βρε βλάκα", "πωωωωω" με μια λέξη χαβαλές! Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά.
                                     

Η πολύ όμορφη εισαγωγική σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής μας πυροβολάει εν ψυχρώ ένα ζομποκοριτσάκι μας άνοιξε την όρεξη. Φλαπ, παρτο κάτω το βρωμιάρικο! Για πολύ ντοματοπελτέ είναι νωρίς ακόμη αλλά πόσο γαμάτα σκάνε τα κεφάλια; Να κάτι τρυπάρες :) Πέρα από τα πολύ καλοφτιαγμένα ζόμπι και την ατμόσφαιρα που σαφώς και έχει η σειρά έχει κι ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Είναι ένα υπέροχο copy paste των ταινιών με ζόμπι. Είναι το μόνο genre που τα κλισέ ΠΡΕΠΕΙ να τηρούνται και είναι αυτά που καθορίζουν την επιτυχία. Το χουμε λοιπόν...
               

Ή σχεδόν. Λείπει το φαν. Οι πιασάρικες ατάκες την ώρα που κατεβάζεις το ρόπαλο στο κεφάλι του ζόμπι. Αυτοί εδώ τα λυπούνται... Τα σκοτώνουν από οίκτο και αυτό είναι βλακεία κυρίως γιατί τα ζόμπι δεν αισθάνονται, δεν έχουν αντίληψη ή λογική! Ξεμωράθηκε ο Ρομέρο και αποφάσισε να τα εκπαιδεύσει αλλά ζόμπι με συναισθήματα μόνο στο Shaun of the Dead μπορεί να σταθεί. Αν θέλεις να βάλεις δράμα, υπηρέτησε σωστά το genre σου πρώτα και μετά θα έρθει μόνο του. Όταν θα χρειαστεί να σκοτώσει ο πρωταγωνιστής δικό του άνθρωπο επειδή δαγκώθηκε, να αφήσει κάποιον πίσω. Αυτά είναι απαραίτητα να γίνουν(πάντα γίνονται) αλλά σε τέτοια σκηνικά μπορεί να επενδύσει ο δημιουργός για να χτίσει χαρακτήρες αν θέλει. Θυμήσου του 28 days later που τόλμησε να αναπτύξει τον πρωταγωνιστή του, το έκανε καλά και πέτυχε σε όλα τα επίπεδα!
                  

Για τους ήρωες δεν θα πω κάτι, ακόμη δεν έχουμε προλάβει να δεθούμε μαζί τους(χτυπιόταν χτυπιόταν στα πατώματα αλλά ενδιαφέρον για την πάρτη του δεν προκάλεσε σε κανέναν μας) απλά και μόνο ότι ο Lennie James είναι για μια ακόμη φορά υπέροχος! Από τους καλούς πιλότους για φέτος, ακόμη νωρίς για συμπεράσματα.Έχει πολλές προοπτικές και αν δεν αναλωθεί σε cheesy δραματάκια αλλά χτίσει σωστά τους χαρακτήρες του, μας γεμίσει αίμα, ανοιγμένα κεφάλια και ανθρώπινα μέλη, θα μιλάμε για μεγάλη σειρά. Α και χιούμορ... Γιατί ρε παιδιά δεν έχει χιούμορ; Αυτό ήταν που με εμπόδισε να λατρέψω έναν πολύ καλό πιλότο...