A message. A warning. A sign...of things to come.

                                                                                           

Είχα μια συζήτηση πρόσφατα για το αν τελικά είναι ή όχι ο οιωνός τόσο κακή ταινία όσο εικάζεται. Το θέμα είναι πως δεν τη θυμόμουν καλά, αλλά θυμάμαι ότι τόσο κακή δεν τη θεωρούσα. Ίσα ίσα. Και κάθισα και την ξαναείδα και όντως δεν τη βρίσκω κακή ταινία. Σίγουρα αδύναμη και με προβλήματα αλλά το κράξιμο που έφαγε και συνεχίζει να τρώει ποτέ δεν της άξιζε. Ο Shyamalan έχει ένα μειονέκτημα. Έχει πολλές ιδέες και μάλιστα καλές, έχει όραμα και μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα από τις ταινίες του. Έλα όμως που έχει μια δυσκολία έκφρασης... Βάλε και  το κακό promotion των περισσότερων ταινιών του, που παρουσιάζονται σαν κάτι που δεν είναι και προσελκύουν το λάθος κοινό και θα καταλάβεις γιατί έχει δημιουργήσει τέτοια φήμη. Ε και μεταξύ μας είναι εύκολο να κοροϊδεύεις τον Shyamalan. Εδώ όμως θα πω ότι προσωπικά τον θεωρώ υποτιμημένο. Στην τελική έχει κάνει το Unbreakable και το Village δύο πολύ καλές ταινίες(α και την Έκτη Αίσθηση που όμως τη βρίσκω πιο αδύναμη από τις προαναφερθείσες).

 

 

Ο μπερδεμένος λοιπόν αυτός δημιουργός αποφασίζει κάποια στιγμή να κάνει μια ταινία με εξωγήινους. Που ταυτόχρονα είναι μια ταινία για την οικογένεια. Και μια ταινία για την χαμένη πίστη(γενικά και ειδικά). Και μια ειρωνική ταινία για τη μαζική υστερία και τη διαχείριση μιας σοκαριστικής πληροφορίας από την πλειοψηφία του κόσμου. Δηλαδή τέσσερις ταινίες σε μία. Εδώ ακριβώς είναι το φάουλ του Shyamalan. Ποιο είναι το target group; Όσοι το δουν για το sci-fi θα μείνουν με τι χαρά καθώς θα δουν ελάχιστο εξωγήινο, όσοι το δουν για το δράμα...εχμ, δεν θα το δουν γιατί όπως και στο village, στο promotion δεν τους έλαβαν υπόψιν. Και από εκεί και πέρα έχουμε δυο τρία πράγματα που ενώ μπορούν να λειτουργήσουν δεν το κάνουν ολοκληρωμένα καθώς το ίδιο το έργο μοιάζει να ψάχνει συνεχώς την ταυτότητά του. Having said that, θα ξαναπώ πως παρά τα παραπάνω σε καμιά περίπτωση δεν τη θεωρώ κακή ταινία. Για μένα κάποια πράγματα λειτούργησαν. Ίσως όχι άψογα, αλλά είχαν αποτελέσματα.

 

   

Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται πολύ φανερά η ταινία και ίσως ήταν και ο βασικός κορμός πάνω στον οποίο χτίστηκε είναι το πως μέσα από την οργή και την αμφισβήτηση ένας άνθρωπος βρήκε τη χαμένη του πίστη μετά από ένα πολύ σοβαρό γεγονός! Εδώ μου τα χάλασε λιγάκι. Γιατί μπορώ να καταλάβω απόλυτα το πως συγκλονιστικά γεγονότα μπορούν να δυναμώσουν την πίστη(να ξεκαθαρίσω ότι αναφέρομαι στην πίστη γενικά, χωρίς θρησκευτικές προεκτάσεις) ή το αντίθετο, πως έναν άνθρωπο θα τον κάνουν αισιόδοξο, πως μας διαμορφώνουν σαν χαρακτήρες. Όμως μετά από τη συνάντηση με ένα εξωγήινο πλάσμα(green skin, huge eyes, funny fingers and all) να ξαναγίνεται ο Μελ Γκίμπσον πάτερ μου φαίνεται κάπως περίεργο και εκτός τόπου. Ναι ok ξέρω ξαναπίστεψε στα θαύματα και μπλα μπλα μπλα... Ή μήπως το φινάλε έκρυβε μια μεγάλη δόση ειρωνείας; Εγώ ναι, είδα σατυρικό υφάκι στο φινάλε αλλά αυτό με κάλυπτε σαν θεατή. Δυστυχώς δεν ήταν πέρα αμφιβολιών. Με μένα δούλεψε, αλλά νιώθω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το δουν όλοι έτσι. Πάμε παρακάτω τώρα...

 

 

Σε αυτό που μου άρεσε πολύ και που δεν είναι άλλο από την ειρωνεία! Μια συνεχής ειρωνεία πάνω στη σύγχρονη κοινωνία και τον άνθρωπο της ημιτελούς πληροφόρησης. Γιατί μπορεί να δεχόμαστε εκατομμύρια πληροφορίες αλλά τίποτα ουσιαστικά δεν αποτελεί γνώση. Γιατί τα ΜΜΕ είναι σε θέση να δημιουργούν μαζικό πανικό και να φτάνουμε σε παράλογες πράξεις. Το έχουμε δει, το έχουμε ζήσει(κυρίως στη Ελλάδα του ευκολόπιστου ανθρώπου, έχουμε πολλά παραδείγματα). Οπότε μία σκηνή όπου πέρα από τα πανέμορφα παιδάκια του Μελ Γκίμπσον, φοράει καπελάκι από αλουμινόχαρτο και ο θείος τους, αποκτά αμέσως νόημα. Μπορεί να είναι έως και γελοίο σαν θέαμα αλλά από πίσω κρύβεται απελπισία και απογοήτευση και ειρωνεία και νοσταλγία. Αυτό λοιπόν το αστείο καπελάκι από αλουμινόχαρτο, είναι το βασικότερο WIN της ταινίας και ο λόγος που ποτέ δεν θα συμπνεύσω με όσους την θάβουν έτσι αλόγιστα. Και μόνο γι΄αυτό αξίζει κάποια αναγνώριση στον δημιουργό.