The Ultimate Experience In Grueling Terror

                                                                    

Πόσο πολύ γαμάτη μπορεί να είναι μια ταινία; Το Evil Dead είναι ένα δείγμα γαμάτης ταινίας. Κουβαλάει αγάπη, αυθορμητισμό, αυθεντική δημιουργικότητα. Κι έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς! Για διάφορους λόγους ο μαραθώνιος που είχαμε κανονίσει δεν έκατσε και περιοριστήκαμε στην πρώτη μόνο ταινία. Δε μας χάλασε(κυρίως εμένα που δεν τη θυμόμουν τόσο καλά). Παρέα αποτελούμενη από δυο ζευγάρια και μια τρελή πάνε να μείνουν σε παραπεταμένη, ετοιμόρροπη καλύβα(για την οποία πλήρωσαν κιόλας)! Βρίσκουν ένα περίεργο βιβλίο και το μαγνητοφωνημένο ημερολόγιο ενός ερευνητή. Αρχίζουν να το ακούν και το αφήνουν ακόμη κι όταν αρχίζει να μουρμουράει κάτι αλλόκοτα που προφανώς θα ξυπνήσουν δαιμόνια και τέτοια. Ακολουθεί ένας απίστευτα κινηματογραφημένος βιασμός από δέντρα και πλέον ότι πεθαίνει απλώς δυσκολεύεται να μείνει νεκρό!

 

Gore, τρόμος, φαν. Ο Sam Reimi έδειξε το δρόμο για ένα σινεμά παρεξηγημένο από κάποιους αλλά λατρεμένο όσο τίποτα από άλλους. Τα έχει όλα, τα έχει πολύ και συμφέρει! Το παλιό σπίτι, το απειλητικό δάσος, η σκόνη και η υγρασία που δημιουργούν εξαιρετική ατμόσφαιρα, λίγο γυμνό για το απαραίτητο sexy, πολύ εντόσθιο, αίμα, παραμορφωμένες ομορφιές και let the party begin! Το Evil Dead είναι επιτυχία σε πολλά επίπεδα. Αρχικά είναι τρομακτικό. Κυρίως τα εξωτερικά νυχτερινά πλάνα που αναδίδουν ένα γοτθικό άρωμα. Υπάρχει απειλή και τη νιώθεις. Όταν πλέον η απειλή ταυτοποιηθεί, αρχίζει η σπλατεριά. Σπλάτερ σε τόσο υπερβολικό βαθμό που γίνεται απίστευτα διασκεδαστικό. Άσε που η Linda είναι απ΄τα πιο αστεία ζομποπράγματα που έχεις δει! Μακράν λοιπόν από τις πιο αρμονικές ταινίες του είδους της(ειλικρινά δεν υπάρχει κάτι που να της λείπει ή που να ήταν αχρείαστο).

 

 

H ταινία χτίζεται μαεστρικά. Σκέψου το λίγο. Ουσιαστικά είναι πέντε ηθοποιοί και μια καλύβα. Οι ίδιοι γίνονται η απειλή και μπορούν να σε ξεγελάσουν. Δεν είναι ζομποταινία να πεις ότι θα πάρεις το κολάι σκοτώνοντας άγνωστα ζόμπι πριν φτάσεις στο σημείο να διαμελίσεις τη σάπια γκόμενά σου(με την πολύ κυριολεκτική έννοια). Πόσο υπέροχη η σκηνή που τη θάβει. Ή στο τέλος που η λύση επέρχεται με άκρως υπερβολικό τρόπο. Απλά και μόνο για να διαλυθούν στα εξ ών αηδιαστικά συνετέθη οι καλοί μας φίλοι :) Τα εφέ σε αυτή την περίπτωση, σήμερα θυμίζουν Halloween αλλά ίσως γι΄αυτό να λειτουργούν τόσο διαολεμένα καλά. Η μουσική είναι πολύ ταιριαστή, οι ηθοποιοί είναι καλοί, κυρίως μετά τη...μεταμόρφωσή τους. Ο δε πρωταγωνιστής είναι εξαιρετικός. Ιδανική φάτσα και σωματοδομή.

 

 

Πολλές οι αναφορές σε αγαπημένες ταινίας (Texas Chainsaw Massacre, Shining-η αρχική σκηνή με το σχεδόν τροχαίο-) και όπως επαναλαμβάνω από την αρχή του κειμένου, εδώ έχουν λειτουργήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Αυθεντικό cult, με τα απαραίτητα μπλεξίματα με τη λογοκρισία και το φανατικό κοινό που της αρμόζει! Την αγαπάω υπερβολικά πολύ αυτή την ταινία και απορώ που είχα τόσα χρόνια να τη δω. Δεν θα το ξανακάνω! Μου αρέσει πάρα πολύ που αγαπημένοι σκηνοθέτες που ξεκίνησαν από μικρά horror αριστουργήματα καταξιώθηκαν στο Hollywood. Ο Reimi μετά τα Spiderman θυμήθηκε τα παλιά με το πολύ καλό(και νοσταλγικό) Drag Me To Hell, σειρά σου Peter Jackson!

 

Α τι ωραία! Γέμισε το blog μου ομορφιές :)