Bronson

                                                                  
Με το Scott Pilgrim ακόμη πρόσφατο δεν θα πω ότι είχα καιρό να ενθουσιαστώ με ταινία. Όμως αυτή τη φορά δεν το περίμενα καθόλου μα καθόλου. Κάτι που δεν πολυήξερα τη φάση είναι η ταινία, κάτι που δεν είχα άποψη για τον σκηνοθέτη (δεν έχω δει τα Pusher αλλά μετά από αυτό θα το κάνω σύντομα), κάτι που δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τον Tom Hardy ως ηθοποιό, ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα. Και για να πω την αλήθεια και πλακάρα έπαθα και γούσταρα απίστευτα πολύ. Πρωτότυπη, ενδιαφέρουσα, δεν είναι απλά μια βιογραφική ταινία. Και σου λέω πως την είδα αδιαφορώντας γι΄αυτή, απλά γιατί ο Hardy είναι κούκλος(μην κοιτάς που εδώ είναι αγνώριστος).

Ο Michael Peterson  είναι ο πιο διαβόητος Άγγλος κρατούμενος. Πρώτη φορά φυλακίστηκε για εφτά χρόνια το 1974. Είναι ακόμη στη φυλακή, καθώς λόγω της συμπεριφοράς του η ποινή του συνεχώς μεγάλωνε. Τον περισσότερο καιρό τον έχει περάσει στην απομόνωση λόγω του βίαιου χαρακτήρα του. Άντε τυχεροί θα σας μορφώσω σήμερα. Εδώ, σαϊτάκι "Free Bronson" κι εδώ, wikipedia. Α το Bronson είναι το παρατσούκλι που χρησιμοποιούσε όταν πάλευε, εμπνευσμένο προφανώς από τον Charles Bronson. Στη φυλακή επιδόθηκε σε ξυλοδαρμούς δεσμοφυλάκων(με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω) και παίρνοντας ομήρους άλλους κρατούμενους, φύλακες ή τον δάσκαλο των καλλιτεχνικών. Κυρίως για να αναγκάσει τους φρουρούς να τον πλησιάσουν και να τους σαπίσει στο ξύλο για ακόμη μια φορά. Ιδιόμορφος χαρακτήρας, πολύ βίαιος, με καλλιτεχνικές τάσεις. Οδηγεί σε καταστάσεις ακραίες αλλά και οδηγείται σ΄αυτές. Έχει περίεργη αίσθηση του χιούμορ και μια αδιανόητη ευγένεια κάποιες στιγμές.

Τον καταφανώς διαταραγμένο αυτό χαρακτήρα ο Tom Hardy τον υποδύεται Α-ΨΟ-ΓΑ! Έμεινα πραγματικά άφωνη. Είναι καταιγιστικός, απολαυστικός και με εξέπληξε απίστευτα. Κρύβει τεράστιο ταλέντο, όλη η ταινία είναι πάνω του και δεν μοιάζει καν να κουράζεται. Κι ενώ η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή και έξυπνη νομίζω ότι ο Hardy κλέβει την παράσταση. Ο άνθρωπος είναι έπος, αποκάλυψη! Από δίπλα όμως και η σκηνοθετική ματιά του Nicolas Winding Refn. Ο Δανός δεν διστάσει να δώσει μια κάπως θεατρική υπόσταση στο δημιούργημά του. Σουρεαλιστικές πινελιές, κλασσική μουσική και στο τέλος δεν έχεις ένα δράμα φυλακών όπως όλα τα άλλα!

Εμπνευσμένη προσέγγιση του κεντρικού ήρωα, ασφυκτικά κοντινά ανά στιγμές, παιχνίδι με τους φωτισμούς. Μια βουτιά στον ψυχισμό του Bronson. Μου άρεσε πολύ και ίσως είμαι και λίγο περισσότερο ενθουσιασμένη από όσο θα έπρεπε αλλά ήταν τόσο ευχάριστη έκπληξη και την χάρηκα τόσο πολύ την ταινία που δεν μπορώ να μην είμαι. Πάντως δεν θυμίζει ταινία. Είναι κάπως σαν εικαστικό installation. Ζωγραφική, μουσική, βίντεο όλα μπερδεμένα σε ένα παράξενο, ιδιόμορφο δημιούργημα. Να την δείτε όλοι χθες :)