See you on the other side brotha...

                                                                           
Έχω μια περίεργη σχέση με τη σειρά αυτή. Τη γουστάρω τρελά. Στα καλά της και τα κακά της, σε υγεία και αρρώστια, σε ζωή και θάνατο ήθελα να τη βλέπω. Και να που ακριβώς αυτή είναι η σχέση μου με το Lost. Τυφλώθηκα νωρίς και το παντρεύτηκα! Αλλά κάπως από συμβιβασμό, ίσως γιατί μου φαινόταν ωραίο στη ζωή μου. Σίγουρα όμως όχι από πάθος κι έρωτα... Και τελικά τι είναι το Lost; Η καλύτερη σειρά ever ή η μεγαλύτερη απάτη; Για μένα τίποτα από τα δύο... Είναι μια πολύ καλή σειρά. Σίγουρα η καλύτερη του είδους της. Φοβερή ιδέα, πολύ πολύ έξυπνο σενάριο και άκρως διασκεδαστικό. Βρήκαν κι από νωρίς το κόλπο του καρότου και το έκαναν και κολλητικό. Και στο τέλος αποτελεί την καλύτερη σειρά μυστηρίου!

Φοβερή ιστορία, απίθανες εξελίξεις, σε κάθε κύκλο η ιστορία μετατοπίζεται αλλού. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος για τίποτα. Αυτά που θεωρείς δεδομένα είναι λόγοι για να γελάνε οι σεναριογράφοι. Απλά ήταν πιο μπροστά από όλους μας(ή τελικά εμείς το παραψάχναμε). Γι΄αυτούς έμπνευση αποτελούν τα πάντα και δεν μπορούμε να τους πιάσουμε πουθενά. Και το τέλειο είναι πως οι περισσότερες αποκαλύψεις έρχονται με μυστήριο τρόπο φυσιολογικά. Σαν να τις περίμενες. Εννοείται μας έπεσε αρκετές φορές το σαγόνι αλλά το ότι τις περισσότερες απαντήσεις νιώθαμε σαν να τις περιμέναμε δείχνει πως δεν αποσκοπούσαν μόνο στον εντυπωσιασμό αλλά και στο να μπούμε μέσα στην ιστορία. Και φτάνει ένα σημείο που γίνονται ΤΑ απίστευτα κι εσύ κοιτάς σαν να βλέπεις το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Κι έρχεται μια ώρα που ο Smokey με τη μορφή του Λοκ λέει: I am the black smoke, ο συνομιλητής του το προσπερνάει σαν να άκουσε I am a postman και αυτό δεν σου φαίνεται αλλόκοτο!!! ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ LOST. Μία σειρά όπου όλα είναι πιθανά και που τίποτα δεν μοιάζει παράξενο...

Εκτός από μυστήριο όμως το Lost είναι και οι χαρακτήρες του. Προβληματικοί, βιαστικά γραμμένοι κάποιοι αλλά κακά τα ψέμματα αποτελούν μέρος του. Και ξέρετε και κάτι; Είναι ενοχλητικό. Όταν σε μια σειρά βλέπεις τυπάκια σαν τον Μπεν και ξέρεις ότι μπορούν να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ένα χαρακτήρα σου  πετάνε μια Κέιτ κι ένα Τζακ και απορείς τι βλέπεις... Την αγάπησα αρκετά τη σειρά και γι΄αυτό δεν θα σταθώ στους μέτριους χαρακτήρες αλλά σε αυτούς που αγάπησα:

Ben Linus: Πανέξυπνος δολοπλόκος. Θα σε φέρει με τα νερά του και κάθε τι που θα σε βάζει να κάνεις θα νομίζεις ότι είναι δικιά σου ιδέα. Ο Μακιαβέλι της Ντάρμα έκανε μια ανεπιτυχή ελεύθερη πτώση στην τελευταία σαιζόν και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο μισώ θανάσιμα και για πάντα τους δημιουργούς. Η συγκλονιστικότερη σκηνή ΟΛΗΣ της σειράς του ανήκει κατηγορηματικά. Όταν το Lost πέταξε για λίγο το mainstream προσωπείο του και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Το μόνο σοκ της σειράς που ήταν βαθιά συγκλονιστικό είναι ολοκληρωτικά δικό του. Ένα μεγάλο respect λοιπόν τόσο στους σεναριογράφους όσο και στον Michael Emerson για την καλύτερη ερμηνεία της σειράς(δυστυχώς δεν ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει). Στο τέλος τον πέταξαν στα σκουπίδια αλλά εδώ πέταξαν όλη τη σειρά εκεί θα κολλούσαν;

John Locke: Πραγματικά αν πέσεις σε ένα νησί τυλίγεσαι γύρω του και δεν τον αφήνεις δευτερόλεπτο. Η μόνη σου ελπίδα για επιβίωση είναι κι ας μη στέκει καθόλου στα λογικά του. Τον αγαπάω γιατί ήταν ο μόνος που ένιωσε αμέσως το νησί, γιατί ήταν ο πιο καλά ανεπτυγμένος χαρακτήρας, γιατί είναι ένας τεράστιος μάγκας και ακόμη και τις μαλακίες που κάνει τις κάνει δικαιολογημένα.Και όταν μας άφησε χρόνους κι έγινε Καπνολόκ πάλι αρχηγόπουλο ήταν και γαμάτος. Όλους με τα νερά του τους έφερνε κι έτοιμος για τα πάντα ήταν ή σχεδόν!

Desmond: Ο Σωτήρας του Lost! Ο άνθρωπος που τον πετάς και κάνει το κάθε επεισόδιο ΓΑ-ΜΑ-ΤΟ! Επεισόδια σαν το Constant και το Happily Ever After σπάνια βλέπουμε στην τηλεόραση και είναι και τα δύο γραμμένα πάνω του. Ο cool Σκωτσέζος με το γαλήνιο βλέμμα, πάντα ήρεμος και χαλαρός είναι από τους πιο αινιγματικούς χαρακτήρες του Lost. Γίνεται της τρελής και αυτός πετάει ατάραχα ένα "see you on the other side brotha" πριν γυρίσει το κλειδί και φάει στη μάπα όλου του κόσμου τον ηλεκτρομαγνητισμό! Γιατί αυτός είναι ο Ντες που αγαπάμε ακόμη κι όταν άφησε τα κλειδιά κι έπιασε τις τάπες...

Είχα γράψει το κείμενο εδώ και καιρό κι είχα αφήσει λίγο κενό για να πω δυο λόγια για το φινάλε. Τώρα όμως είμαι τόσο νευριασμένη που θέλω απλά να το ξεχάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η τελευταία σαιζόν του Lost για μένα έχει 16 επεισόδια και ίσως τελικά να ήταν η χειρότερη. Πραγματικά κρίμα...

Κακά τα ψέμματα δεν είναι το απόλυτο τηλεοπτικό διαμάντι. Δεν είναι κανένας ύμνος στη δραματουργία, ούτε κάτι που θα σε προβληματίσει βαθιά. Είναι μια σειρά που μόνο στόχο έχει τη διασκέδαση και αυτό είναι το μεγάλο της ατού! Δεν είναι με τίποτα αρνητικό αυτό απλά είναι και το κριτήριο που θα με κάνει να μην τη βάλω ποτέ στο ίδιο επίπεδο με σειρές επιπέδου Shield π.χ... Το Lost δεν πρέπει να το συγκρίνουμε με τέτοια έπη κυρίως γιατί αδικούμε και τις δυο πλευρές και γιατί είναι διαφορετικά πράγματα. Τι είναι λοιπόν το Lost; Το απόλυτο ποπ τηλεοπτικό φαινόμενο της δεκαετίας που πέρασε! Κόλλησε πολύ κόσμο στις οθόνες του, δημιούργησε ρεύμα, θεωρίες, συζητήσεις, easter eggs μας απασχόλησαν όλους. Ψαχτήκαμε πολύ, προσπαθήσαμε να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις και λίγοι έμειναν ανεπηρέαστοι από τη μανία! Για μένα όμως το Lost σταματάει εκεί. Κάτι σαν Dan Brown της τηλεόρασης. Αν ήταν βιβλίο θα ήταν μακράν το δημοφιλέστερο και καλύτερο βιβλίο παραλίας της δεκαετίας!

Στα θετικά:
+ Το μυστήριο και οι συζητήσεις που γέννησε
+ Το τρομερό consistency
+ Χαρακτήρες σαν τον Μπεν
+ Κάποιες ωραίες ανατροπές
+ Το πόσο κολλητικό μπορούσε να γίνει

Στα αρνητικά:
- Το ότι τράβηξε πολύ με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά fillers
- Κάποιοι τρομακτικά βαρετοί χαρακτήρες
- Το ότι πολλές φορές ένιωθα ότι αντιμετωπίζουν τους θεατές σαν ηλίθιους.
- Το τραγικό φινάλε.