Beautifully Broken

 True Blood: Season 3 Episode 2

Και το True Blood συνεχίζει δυνατά και μάλιστα πολύ πολύ καλύτερα. Λογικό καθώς προχωράει η πλοκή και αποκαλύπτονται τα story lines. Απλά επική η πρώτη σκηνή. Ξεσκίζει ο Bill τα λύκια και εκεί που λες θα γίνει του splatter ακούγεται παραμυθένια μουσικούλα και σκάει ο Βασιλιάς αγέρωχος πάνω στο άτι του, μας βομβαρδίζει με ατάκες το epicness των οποίων αδυνατώ να αποτυπώσω("Coot can be a little sensitive about his name and the evisceration of his friends.") και παίρνει τον Bill μαζί του! Και μετά στη έπαυλη τι τέλειοι διάλογοι. Και σε αυτή τη σαιζόν ο Bill έχει γίνει άντρας! Έκανε και τη Λωραίνα φλαμπέ, εξαιρετικός.

Όχι όσο εξαιρετικός είναι ο Έρικ όμως. Πάει να φλωρέψει βέβαια είναι γεγονός, όμως το αυτάρεσκο στυλάκι του δύσκολα θα το αποχωριστεί("Or have passionate primal sex with you. How about both?"-να μας πεθάνετε θέλετε δεν εξηγείται αλλιώς-, "To have and to hold, to love and to cherish, to blah, blah, blah, blah, blah, until death do you part. Doesn't bother you that you'll be the only one dying?"). Και ως Ναζί ήταν σούπερ. Βέβαια σε κάτι φάσεις ερμηνευτικά το έχανε λίγο αλλά είναι ο Έρικ. Σε αυτόν και στον Σώγιερ όμως συγχωρούμε την κακή ηθοποιία(αν και παίζει πολύ καλύτερα). Δεν μου αρέσει που σιγά σιγά θα αρχίσει να δείχνει συναισθήματα(διάολε είναι βαμπίρ και μάλιστα από τα καλά) αλλά νομίζω ο Ball δεν θα το αφήσει να γίνει πολύ γλυκανάλατος.

Το καλύτερο είναι πως ο Λαφαγιέτ ξεκούνησε την Τάρα και μάλλον θα γλιτώσουμε την κλάψα της. Βρήκε και γκομενάκι βαμπιρένιο όπως δείχνουν τα πράγματα. Tι ωραίος κι αυτός, τι τέλεια φρύδια! Μακράν το καλύτερο κάστ σειράς, εμφανισιακά τουλάχιστον. O Λαφαγιέτ αποτελεί μόνος του κοινωνική σάτιρα. Δυο, τρεις ατάκες, πάντα φαρμακερές και to the point(""You're too busy praising Jesus to realize your daughter trying to move in with him"). Ο πιο άντρας απο όλους εκεί μέσα και μεγάλη ιδέα!

Πολύ χιούμορ για άλλη μια φορά με τη σκηνή ανάμεσα σε Σούκι και Τζέισον να είναι όλα τα λεφτά. Πρώτα ο Τζέισον να ρωτάει αν υπάρχει ο Santa και μετά η Σούκι να λέει πως περιμένει από στιγμή σε στιγμή να ακούσει τον Bill να τη φωνάζει "Ssssoukie". Έχω πει πως με τρελαίνει ο αυτοσαρκασμός του Ball. Πρώτα ειρωνεύεται και σπάει πλάκα με τον ίδιο και το δημιούργημά του και μετά με όλα τα υπόλοιπα(η βασική αρχή για το καλό χιούμορ). Και το αριστούργημα το ίδιο η Παμ, "Let's go to the ladies' room and stare at ourselves in the mirror.", "I think about crying children with soggy diapers. Also maggots."

Ενδιαφέρον το στόρι με τον Βασιλιά που θέλει να παντρευτεί τη Βασίλισσα και όλα τα παρασκηνιακά βαμπιροπολιτικά που παίζονται και πάρα πολύ μου άρεσε σαν ιδέα το οτι οι Λυκάνθρωποι έχουν αφέντη ένα βαμπίρ. Άλλο έπος ο Βασιλιάς. Με τις ρομπίτσες του, τη σπιταρόνα του, το γκομενάκι του, τα γκουρμέ δείπνα του... Τρέλα! Για τον Σαμ δεν θα πω πολλά... Ανθρώπινος και καλός όπως πάντα, περιμένω να την πατήσει από στιγμή σε στιγμή!