Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

I am big. It's the pictures that got small...

                                                                                          
Πολύ σημαντική ταινία. Που κουβαλάει έναν ιδιαίτερο αέρα από τα παλιά. Μια γεμάτη νοσταλγία εξομολόγηση(ή απολογία;) προς μια κινηματογραφική εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί. Και με την ίδια ευκολία θα μπορούσαμε να τη δούμε σαν δηκτικό σχόλιο πάνω στη χολιγουντιανή φιλοσοφία ή σαν ερωτικό γράμμα προς την εποχή που όλα ήταν πολύ πιο αθώα και που τα μεγέθη ήταν διαφορετικά. Είναι μια ταινία γι΄αυτά που αφήνουμε πίσω μας μεγαλώνοντας, όσα δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν... Άνθρωποι μόνοι, παραιτημένοι, που ζουν στις ψευδαισθήσεις τους.



Η ιστορία μιας γυναίκας που όταν για εκείνη τα φώτα έσβησαν αποφάσισε να μην το αντιληφθεί. Απομονωμένη σ΄ένα πύργο στοιχειωμένο από αναμνήσεις, γεμάτο από τις σκιές μιας εποχής γεμάτη λάμψη και χειροκρότημα(πωωωω τι έγραψε τώρα η λογοτέχνις)! Από σπόντα βρίσκεται εκεί σεναριογράφος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Όταν του ζητάει να μείνει εκεί για να συμμαζέψει το σενάριο που θα γίνει ο δρόμος της επιστροφής της, αρπάζει την ευκαιρία και δέχεται. Η Norma θα πιαστεί από πάνω του. Θα τον δει σαν σανίδα σωτηρίας. Ο Joe θα την αφήσει να κρατιέται όσο αυτό τον συμφέρει. Στην αρχή για προσωπικό όφελος, στη συνέχεια από οίκτο. Μέχρι που το "κράτημα" αυτό αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο και ασφυκτικό! Έτσι και οι δύο θα παρασυρθούν σε μια δύνη από αναμνήσεις και ψέμματα που μόνο σε θάνατο και τρέλα μπορούν να οδηγήσουν(σκιάχτηκα κάπως).


Το άδειο σπίτι θα γεμίσει ζωή για να μπορέσει να αδειάσει πάλι, η εγκαταλελειμμένη πισίνα θα γεμίσει νερό για να μπορέσει να πέσει κάποιος μέσα, το παλιό αυτοκίνητο θα πάρει πάλι μπροστά για να μπορέσει να οδηγήσει στην απογοήτευση! Αξίζει τελικά; Όταν εκείνες τις μικρές στιγμές ευτυχίας τις ακολουθεί βαθιά πίκρα τι σου μένει να κάνεις; Εκείνος θα διαλέξει να αντιμετωπίσει επιτέλους την πραγματικότητα και θα του στοιχίσει. Εκείνη θα επιλέξει να χαθεί τελείως στην παράνοιά της και θα δεχτεί το τελευταίο της κοντινό... Που θα είναι μεγαλόπρεπο και θα την χωρέσει...κι ας μίκρυνε ο κινηματογράφος.


Τώρα να μιλήσω για σκηνοθεσία και ερμηνείες  σε κάτι τόσο κλασσικό το βρίσκω έως και γραφικό. Απλά θα αναφέρω πόσο ευχάριστες είναι οι cameo εμφανίσεις και τίποτα άλλο. Απλά δείτε τη. Εξάλλου μία ταινία για τον κινηματογράφο δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα ενδιαφέρουσα. Αυτά...

14 σχόλια:

  1. T-A-I-N-I-A-Ρ-Α!!!!
    Η πιο αγαπημενη μου ταινια του σπουδαιου Billy Wilder, το πιο αγαπημενο μου φιλμ νουαρ ολων των εποχων και μια απο τις 15 πιο αγαπημενες μου ταινιες!!!!!
    Ο,τι και να πω ειναι λιγο!!!Δεν εχω λογια για αυτη την Τ-Α-Ι-Ν-Ι-Α-Ρ-Α!!!!!
    Φοβερη η Gloria Swanson, απιστευτος ο Erich von Stroheim!!!!!Σκηνοθεσια φοβερη, ιστορια συγκλονιστικη, σεναριο πανεξυπνο, φιναλε κορυφαιο!!!!!!!
    Σε ρολο-εκπληξη ο φοβερος κωμικος του βωβου, Buster Keaton!!!!

    BAΘΜΟΣ:
    10000000000000000000000...../10
    (ο ορισμος της υπερταινιαρας!!!!!!)

    Σπουδαιο το κειμενο σου, το οποιο με καλυπτει απολυτα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί μία φορά δεν είναι αρκετή! Οι δύο ανώνυμοι είστε ο Cinefil?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πρωτο σχολιο ειναι δικο μου.

    Cinefil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Cinefil παλικάρι μου την παλεύεις; Διχασμένη προσωπικότητα; What The Hell?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από τις κορυφαίες της εποχής της.Ομολογώ ότι αρχικά με είχε ξενίσει το ότι ο αφηγητής ήταν ο νεκρός,αλλά τελικά το αποδέχτηκα και την εκτίμησα ως ταινία. Πρόδρομος,λένε,της Μαλχόλαντ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όντως είναι κάπως αλλόκοτο αυτό με τον αφηγητή κι εμένα μου είχε κάνει εντύπωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. O Wilder είναι από τους πιο αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Με τεράστια γκάμα: Διέπρεψε από τα νουάρ, μέχρι απίστευτες κωμωδίες, κι από ανθρώπινα δράματα μέχρι αυτό που σήμερα ονομάζουμε dramedy.

    Είναι κι από τις δικές μου αγαπημένες ταινίες. Σπαραχτική και με ένα τέλος που θυμίζει αρχαία τραγωδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νομίζω ότι μέχρι ένα σημείο λείπει η κάθαρση της αρχαίας τραγωδίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αριστούργημα των αριστουργημάτων! Μέσα στα τρία αγαπημένα μου φιλμ νουαρ αν και όχι από τα πιο αρχετυπικά όπως είναι τα “Out of the Past” και “Double Indemnity”, όπου το τελευταίο το θεωρώ ως το πιο τέλειο φιλμ νουάρ.
    Το “Sunset Blvd.” δεν είναι απλά μια ταινία για το Χόλιγουντ αλλά το ίδιο το Χόλιγουντ, όπου ο Wilder κάνει ένα καυστικότατο σχόλιο για τους αδίσταχτους μηχανισμούς και τα πανίσχυρα τότε στούντιο που μπορούσαν με τη ίδια ευκολία να σε εξυψώσουν στην κορυφή του σταρ σύστεμ, αλλά με την ίδια ευκολία και στην πρώτη στραβή να σε παρατήσουν σαν τα σκυλιά. Και αυτό το βλέπουμε μέσα από την τραγική ιστορία της συγκλονιστικής Gloria Swanson στον ρόλο μιας ξεπεσμένης σταρ του βουβού κινηματογράφου, η οποία αναπόφευκτα οδηγείται σταδιακά στην τρέλα. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Wilder επέλεξε την Swanson αφού ήταν κι αυτή θύμα αυτών των περιστάσεων όπως επίσης δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του σκηνοθέτη-ηθοποιού Erich von Stroheim στον ρόλο του μπάτλερ ο οποίος υπήρξε το μεγαλύτερο θύμα αυτών που καυτηριάζει πολύ εύστοχα η ταινία, αφού κατέστρεψαν την καριέρα του ως σκηνοθέτη, διότι πολύ απλά ήταν ένας ασυμβίβαστος, ανήσυχος και τολμηρός δημιουργός-οραματιστής.
    Τελικά ήξερε πάρα πολύ καλά τι έκανε ο ιδιοφυέστατος Billy Wilder.

    5: Αριστούργημα

    0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή