Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

No toy gets left behind...

                                                                 
Άσχετο: Για True Blood θάψιμο, στην τηλεορασίτσα αριστερά(Aldo σε σένα λέω κυρίως) 
                                                                                                                     
Μπορεί μια ταινία να ξεπεράσει τις παιδικές σου αναμνήσεις; Μπορεί να σε συναρπάσει περισσότερο από αυτή που έκανε το ίδιο όταν ήσουν δέκα; Μπορεί ένας λούτρινος καουμπόι κι ένας πλαστικός διαστημάνθρωπος να σε γυρίσουν χρόνια πίσω; Φυσικά, όταν οι δημιουργοί στοχεύουν πρώτα στο νοσταλγικό θεατή και μετά στους υπόλοιπους. Γιατί κακά τα ψέματα, το Toy Story 3 πρώτα απευθύνεται σε μας που το ένα σημάδεψε τα παιδικές κινηματογραφικές μνήμες και μετά σε όλους τους άλλους.


Δεν είναι μόνο το ότι βλέπεις τους παλιούς αγαπημένους ήρωες να επιστρέφουν, είναι πως συνειδητοποιείς ότι μεγάλωσες. Τους είχες κι εσύ αφήσει καιρό σε ένα μπαούλο. Προτιμούσες πιο ενήλικα θεάματα, ξέχασες τις στιγμές που σου είχαν προσφέρει. Αλλά επέστρεψες για το τελευταίο αντίο. Γιατί όπως και ο Άντι έτσι κι εσύ δεν είσαι απόλυτα έτοιμος να αφήσεις πίσω αυτό που συμβολίζουν. Γιατί στην καρδιά σου έχουν ξεχωριστή θέση και τους θες για πάντα στη σοφίτα ώστε να νιώθεις την ασφάλεια ότι θα είναι εκεί αν τους χρειαστείς! Γιατί το Toy Story είναι η πρώτη σελίδα του βιβλίου που λέγεται animation ΚΑΙ για μεγάλους! Άνοιξε το δρόμο ώστε κινηματογραφικά τουλάχιστον να έχουμε πάντα επαφή με τις αγνότερες και πιο ξέγνοιαστες πτυχές μας και αυτό θα του το χρωστάμε αιώνια.


Όπως και στα προηγούμενα δύο, έτσι κι εδώ μια παρεξήγηση οδηγεί σε μια απίθανη περιπέτεια. Τα πάντα πάνε από το κακό στο χειρότερο και πάνω που πας να ησυχάσεις και να πεις τώρα θα μπει το πράγμα σε μια σειρά έρχεται ένας δυνατός αέρας, ένα φως στο βάθος, ένα σκουπιδιάρικο να τα κάνει χειρότερα. Έχει πολύ δράση, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα. Καταιγισμός σκηνών αγωνίας -κάτι που είχε λείψει από τα προηγούμενα- που από ένα σημείο και μετά καθιστούν διαολεμένα λογικό το ότι αγχώνεσαι βλέποντας καρτούν! Το καταευχαριστηθήκαμε... Επίσης είχε πολύ γέλιο αλλά και κανένα αστείο να μην είχε, ο Ισπανός Buzz φτάνει για να γελάς για μέρες. Επίσης μπορεί να έχει αρκετά κλισέ(απολύτως απαραίτητα και καθησυχαστικά αν με ρωτάς) αλλά απέφυγε τα τραγικά που μπορούσε να έχει. Εύγε λοιπόν!

Πριν το δείτε, ξαναδείτε και θυμηθείτε τα παλιά. Κυρίως για να εντυπωσιαστείτε κι εσείς από το πόσο πιστοί παραμένουν οι χαρακτήρες σε ότι έχουν χτίσει και πρεσβεύουν εδώ και δυο ταινίες. Ο Woody ποτέ δεν εγκαταλείπει αυτό που είναι: "παιχνίδι του Άντι". Από την άλλη ο Buzz είναι πιο λογικός. Δεν σκέφτεται μόνο με την καρδιά του και μαζί κάνουν ένα υπέροχο δίδυμο. Πατάτας θεούλης εννοείται, ενώ η καουμπόισσα ποτέ δεν ήταν η μεγάλη μου συμπάθεια. Καλούλα είναι δεν λέω, αλλά ποτέ δεν ένιωσε τον Άντι τόσο ιδιοκτήτη της όσο οι υπόλοιποι! Α και ο Άντι... Ο ιδιοκτήτης που κάθε παιχνίδι θα ήθελε να έχει. Τα ειλικρινή του μάτια, έστω και σχεδιασμένα με υπολογιστή, είναι ικανά να σε τσακίσουν!


Αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Ούτε το χιούμορ, ούτε η δράση, ούτε το πόσο σωστά φέρονται οι χαρακτήρες... Από ένα σημείο και μετά οι μνήμες ξυπνάνε, οι ήρωες φτάνουν στην κορύφωσή τους σαν χαρακτήρες, βουρκώνεις και δεν υπάρχει γυρισμός. Πραγματικά σε σινεμά δεν έχω ξανακλάψει τόσο. Ok έχω δακρύσει, άντε να έφυγε κανέναν δάκρυ παραπάνω αλλά εδώ μιλάμε για κλάμα(συνοδευόμενο από ρούφηγμα μύτης, δυσκολία στην αναπνοή και άλλα τέτοια σιχαμένα και γραφικά). Ρεζίλι πρέπει να έγινα. Συγκίνηση, νοσταλγία, στεναχώρια, χαρά όλα ένα γίνονται μέσα σου και η μόνη διέξοδος είναι να αφεθείς. Πως να μην την αγαπήσεις αυτόματα λοιπόν μετά; Το 3D ήταν μια μούφα και μισή αλλά τα γυαλιά μου φάνηκαν απαραίτητα, όταν άναψαν τα φώτα. Εννοείται θα το ξαναδώ, όσο πιο σύντομα μπορώ και λέω να το δοκιμάσω και μεταγλωττισμένο.

22 σχόλια:

  1. άντε ρε τόσο καλο? ποτε δεν ήμουν fan. έχω δει τα 2 πρώτα αλλα εντάξει πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

    ps: δεν έχω δει true blood ακόμα...αλλα αποκλείεται να θάψω. εδώ λάτρεψα και τα πρώτα που στους περισσοτερους φάνηκαν μέτρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η τελειότητα η ίδια σου λέω! Πως πέρασαν και δεν ακούμπησαν τα πρώτα βρε; Ούτε το 1;

    ps:Είναι μέτριο δυστυχώς(πάντως έχει σκηνάρα η Παμ για άλλη μια φορά)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έχω την εντύπωση ότι όταν είδα το πρώτο ήμουν γυμνάσιο-λύκειο...ίσως και για αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. TOY STORY = ΘΡΗΣΚΕΙΑ
    μαζί με τα dragonball όρισαν την παιδική μου ηλικία.
    οι αγαπημένες μου ταινίες της Πιξάρ μετά από ξέρετε-όλοι-ποιο

    πάω να το δω αύριο, για αυτό δεν διάβασα το κείμενο σου. :-) ελπίζω να προλάβω να δω το 2 προηγουμένως που δεν το έχω φρέσκο....

    aldo μικρότερος μου είσαι και όταν βγήκαν ήμουν ακόμη δημοτικό. με τι μεγάλωσες εσύ; με barbie??? :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με αυτό μεγάλωσα:P

    Μια ακτίδα, όπλο κι ασπίδα, πριγκίπισσα του φεγγαριού. Καραβάκι μου την ελπίδα, είμαι εγώ η s_______n.
    Το φεγγάρι απάντηση θα πάρει, δε συγχωρεί κακούς το φεγγάρι.
    Όποιος τολμήσει να σ' αδικήσει, θα το πληρώσει ακριβά.

    Μη φοβάσαι είμαι εδώ και ξέρω πως, θα βρώ το δρόμο να δούμε το φως.

    Μια ακτίδα, όπλο κι ασπίδα, πριγκίπισσα του φεγγαριού. Καραβάκι μου την ελπίδα, ειμαί εγώ η s_______n.
    Ειμαί εγώ η s_______n, ειμαί εγώ η s______n...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α εγώ τα παιδάκια που βλέπαν sailormoon τα κορόιδευα λίγο. Ποτέ δεν μου άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άντε ρε το πρόλαβες και εσύ? εμενα πάλι στο δημοτικό με άρεσαν όλα! πάντως αμέσως κατάλαβες ποιο είναι:)

    να επανορθώσω για το προηγούμενο:P
    http://www.youtube.com/watch?v=m0aTPc66lfk&feature=player_embedded#!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. To πρόλαβα κι επίσης είχα έναν συμμαθητή στο γυμνάσιο που το έβλεπε φανατικά. Πριν κανα χρόνο που τον πέτυχα στο δρόμο δεν μου φάνηκε πολύ straight :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ωχ λες σε λίγα χρονια να αρχίσω να βγάζω και γω τέτοια συμπτώματα? δεν πειράζει μωρέ....τha απολαμβάνω καλύτερα το ταλέντο του eric:)

    ps: η αλήθεια είναι ότι μου ήρθαν πολλές καφρίλες αλλα κρατήθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Άσχετο: Για True Blood θάψιμο, στην τηλεορασίτσα αριστερά(Aldo σε σένα λέω κυρίως)"

    Καλά Annie, αν θες (κυρίως) τον Aldo για θάψιμο του True Blood, κατάλαβα... θα το ξετινάξετε τόσο πολύ στο θάψιμο που δεν θα προβληθεί καινούριο επεισόδιο για 1 μήνα!!! Μην το θάψετε τόσο πολύ ρε... Κρίμα!!! :p :) :| :)) Β)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εσύ που θάβεις καλά γιατί δεν έρχεσαι; Μη φοβάσαι θα σου ανοίξουμε :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 1. Δεν είπα πως εγώ θάβω καλά, αλλά πως εσείς δεν υπάρχει περίπτωση να θάψετε καλά το TB...

    2. Άσε που ακόμα κι όταν δεν σου αρέσει εσένα ένα επεισόδιο, πάλι δεν συμφωνούμε γιατί αυτά που δεν αρέσουν σε σένα εμένα μου αρέσουν και το αντίθετο...!!!

    3. Αφού η πρόσκληση ήταν κυρίως για τον Άλδο... Δεν πηγαίνω ποτέ κάπου 2ος Qρία μου...!!! Β) ο.0 Ας το θάψετε οι 2 σας καλύτερα... :/ :) :)) Β)

    4. Δεν θες πραγματικά να έρθω (πάλι για το 24 θα λέω... Πως είδες εσύ τον μαύρο στο trailer του Hung και ανέφερες το Jericho; Ίδια φάση)... Β)

    ΥΓ: Θα πω μόνο το εξής (στον Αλδο κυρίως :p): Ο Jason χωρίς μλκς παίζει να είναι και ο καλύτερος ηθοποιός στη σειρά!!! Και μόνο που σε έπεισε απόλυτα ένας Αυστραλός (γέννημα θρέμμα) πως είναι στ'αλήθεια βλαχο-χαζοαμερικανάκι αρκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νοσταλγική κατάθεση.
    Και τι συροπιαστό(καλώς εννοούμενο) να την λαμβάνεις από έναν φανατικό νοσταλγό.
    Όμως το Toy Story, έξω και από το πλαίσιο του νοσταλγού, μπορεί κάλλιστα ν μιλήσει και σε μια γνωριμία παρθενική, δίχως παρελθόν, σ' έναν θεατή. Γιατί η Pixar τελειοποιεί αυτό που κάνει χρόνια τώρα: εκπομπή μυνημάτων. Κι αν δε κλωτσάς, σαν θεατής, μπροστά σ' αυτό, ναι το Toy Story θα σε απογειώσει! Σε Γαλαξίες άλλους.
    Εξαίρετες και οι αναφορές επίσης...

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν κλωτσάω ποτέ :) Κυρίως γιατί ποτέ δεν το κάνει διδακτικά(με την κακή έννοια) και γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μηνύματα θετικά και ειδικά για τις μικρότερες ηλικίες.

    Αυτό που λες καλημέρα το μεσημέρι το ξέρεις ότι με τρελαίνει ε; Εκτός αν το κάνεις σαν τους Ιταλούς που λένε μέχρι να δύσει ο ήλιος και όχι επειδή ας πούμε ξύπνησες πριν λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θα πάω να το δώ εντός των ημερών με το μικρό ανήψι και σκέφτομαι που όλοι βγαίνουν με τα μάτια πρησμένα απο το κλάμα μην ρεχιλευτώ στο παιδί!!!Και γενικά συγκινούμαι πολύ εύκολα στις ταινίες.Με βλέπω με τα γυαλιά 3d κανα μισάωρο μετά.Annie τι να κάνω?Ενοείται οτι προσκυνάω toy story!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εγώ το μόνο που βλέπω είναι να μαθαίνει το ανιψάκι ότι δεν είναι ντροπή να δείχνουμε τα συναισθήματά μας και πως καμιά φορά κλαίνε και οι μεγάλοι :) Πάντως μην πας στο 3D, δεν είναι εντυπωσιακό και με τα γυαλιά φαίνεται πιο σκοτεινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. 1.Τoy Story 3 (9,5/10:Παρα πολυ καλη +).
    Ιδιοφυες, δεξιοτεχνικο, ξεκαρδιστικο και βαθια συγκινητικο.Υποδειγματικος συνδυασμος παιδικου θεαματος και ενηλικης απολαυσης.Ισως η καλυτερη ταινια της τριλογιας, αλλα σιγουρα η αγαπημενη μου.Κινηματογραφικη μαγεια που φτανει "μεχρι το απειρο και ακομα παρα περα"!!!

    2.Toy Story (8,5/10:Πολυ καλη +).
    Υπεροχη αναμειξη γελιου, συγκινησης και περιπετειας.Ενηλικο χιουμορ, ξεκαρδιστικοι χαρακτηρες.Τρομεροι διαλογοι.Πανεξυπνο το στορι.

    3.Toy Story 2 (7,5/10:Καλη +).
    Εχει ολες τις αρετες της προηγουμενης ταινιας (αρτια σκηνοθεσια, εξοχο σεναριο, γρηγορος ρυθμος, δραση, χιουμορ), αλλα δεν προσφερει εκπληξεις, ουτε κατι καινουργιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ απόλυτα. Κι εγώ ακριβώς με αυτή τη σειρά τις έχω στο κεφάλι μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δεν το έχω δει ακόμα αλλά όπως βλέπω κι εδώ από τα ενθουσιώδη σχόλια αλλά και γενικά από αυτά που έχω διαβάσει πρέπει να είναι πολύ καλό και γεμάτο με νολσταγία.
    Το πρώτο μου άρεσε περισσότερο από το δεύτερο, το οποίο όπως είπε κι ο ανώνυμος δεν είχε τίποτα να προσθέσει. Για να δούμε για το τρίτο...

    Υ.Γ. Δεν διάβασα το κείμενο γιατί δεν το έχω δει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. To δεύτερο είχε να προσθέσει λίγη ακόμη ξέγνοιαστη ώρα με τον Woddy και τον Buzz :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή