Γιαγιαααα γιατί έχεις τόσο μεγάλο στόμα; Για να χασμουριέμαι καλύτερα!

                                                   

Λόγω της αγαπημένης Amanda δεν υπήρχε περίπτωση να μη δω την Κοκκινοσκουφίτσα κι ας φώναζε από χιλιόμετρα ότι πρόκειται για τύπου Twilight ταινία,οπότε τώρα δεν έχω δικαίωμα να γκρινιάζω και να λέω τι το ΄θελα και τέτοια... Πάντως από το Twilight ήταν καλύτερη, με πιο συμπαθητικούς πρωταγωνιστές και πιο ενδιαφέρον μύθο. Η Valerie ζει σε ένα χωριό όπου κάθε πανσέληνο σκάει λυκάνθρωπος και τρώει ένα ζώο που του αφήνουν οι κάτοικοι. Είναι ερωτευμένη με τον Peter αλλά επειδή οι γονείς της την έχουν τάξει στον Henry (δεν θέλουν να κακοπέσει και πάρει ξυλοκόπο οπότε της δίνουν σιδερά...) κι επειδή μιλάμε για ρομαντικά, αυθόρμητα, ορμητικά πλάσματα αποφασίζουν να κλεφτούν. Την πάτησαν όμως γιατί ο λυκάνθρωπος σκότωσε την αδελφή της Valerie και όλο το χωριό είναι σ΄επιφυλακή. Σαν να μην έφτανε αυτό καταφτάνει ο Πατέρας Solomon για να πιάσει το λύκο και ο γάμος της Valerie με τον Henry πλησιάζει τρομακτικά πολύ.

Το καλό της υπόθεσης είναι η παραμυθένια ομορφιά της Amanda Seyfried με τα τέλεια φορέματα και την κόκκινη κάπα, ο λατρεμένος μου και κατά την προσωπική μου άποψη σούπερ αδικημένος και ηθοποιάρα Michael Hogan και κυρίως ο Gary Oldman που παρά το μαλλί κομμωτηρίου, το ασημένιο νύχι και το μωβ φόρεμα έχει βαθμό coolness "Jeff παρά κάτι", με κράτησε απασχολημένη και δεν με έκανε να βαρεθώ. Ο οποίος Gary Oldman φαίνεται πως βρήκε την ευκαιρία να κάνει σε κάποιους όσα του είχε κάνει ο Βαν Χέλσινγκ και χειρότερα. Μια ευαισθησία ως πρώην σκοτεινό πλάσμα περίμενα να τη δείξει αλλά μπα, έψηνε στον φορητό του φούρνο αδιακρίτως και χωρίς τύψεις.

Το γενικότερο πανηγύρι αρχίζει όταν αποκαλύπτει πως ο λύκος τη μέρα είναι ένας από τους κατοίκους. Με την ανθρώπινη μορφή του μπορεί να κρύβεται και να κοροϊδεύει τους κυνηγούς του! Τότε όλοι είναι ύποπτοι και η καημένη η Valerie στην οποία ο λύκος μίλησε γίνεται άμεσα στόχος και εξαιρετικό δόλωμα! Σχεδόν όλους θα τους υποψιαστείς όπως άλλωστε και η ηρωίδα. Και η καημένη δεν φτάνει που έχει το οργισμένο χωριό να την κοιτάει με μισό μάτι, δεν φτάνει που θέλουν να τη δώσουν στο λύκο να την πάρει, δεν φτάνει που μόλις σκοτώθηκε η αδερφή της, έχει και έναν γκόμενο κι έναν αρραβωνιαστικό που μοιάζουν εξίσου ύποπτοι.

Φυσικά θα νομίζει ότι ο γκομενάκος της είναι λυκάνθρωπος ώστε να έχει το άλλοθι να ενδιαφερθεί φευγαλέα για τον αρραβωνιάρη και να δημιουργηθεί ένα ψευτοδίλημμα λίγων λεπτών. Και τι δίλημμα: ο ένας είναι σαν να βγήκε από αποτυχημένο ερασιτεχνικό goth συγκρότημα και ο άλλος ψευδός φλώρος. Και τρομερά άσχημοι αμφότεροι. Στη θέση της θα τους άφηνα και τους δύο και θα έφευγα με τον Father Solomon. Πάντως πολύ κακό δεν είναι. Για το είδος του και το κοινό στο οποίο απευθύνεται τουλάχιστον. Και ίσως να μη με έχει ενοχλήσει ούτε η έλειψη σεναρίου, ούτε το κόλλημα της σκηνοθέτιδος με τα δέντρα, ούτε οι πραγματικά κακές ερμηνείες των Fernandez και Irons αν όλα αυτά δεν ήταν δεμένα με ηλιθιωδώς αταίριαστη κι ελαφρά ενοχλητική μουσική.