Κάθε φορά που βγαίνει καινούρια ταινία τρόμου περιμένω τα χειρότερα! Η πραγματικά καλή τελευταία του είδους ήταν το Ορφανοτροφείο στο οποίο είχα τρομάξει μια δυο φορές και ταυτόχρονα ήταν εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα. Όμως πέρα από κάτι ιαπωνικές που επαναλήφθηκαν μέχρι αηδίας, τα πράγματα είναι μίζερα και βαρετά. Έτσι και από το Insidious περίμενα τα χειρότερα και πήγα περισσότερο για το φαν κι επειδή είχα να πατήσω σε σκοτεινή αίθουσα δυο εβδομάδες. Έλα όμως που από τους τίτλους αρχής ήταν φανερό πως κάτι καλό θα συμβεί και κυρίως κάτι πολύ πολύ τρομακτικό! Και πραγματικά εξελίχθηκε σε μια πολύ δυνατή ταινία που προσφέρει έντονα συναισθήματα και αληθινό τρόμο...
Ζευγάρι μετακομίζει με τα τρία του παιδιά σε καινούριο σπίτι. Πατώματα τρίζουν, πράγματα μετακινούνται, ψίθυροι ακούγονται. Το έχεις δει άπειρες φορές και λογικά για να βρίσκεσαι να παρακολουθείς αυτή την ταινία το αγαπάς. Όμως είσαι χαλαρός, τίποτα δεν θα είναι πραγματικά απειλητικό για το θεατή, θα περάσεις καλά, ίσως και να γελάσεις και θα συνεχίσεις το βράδυ σου. Όταν όμως ο μικρός γιος της οικογένειας πέφτει σ΄ένα ανεξήγητο κώμα, το πράγμα ξεφεύγει. Σκοτεινές παρουσίες βγαλμένες από τους χειρότερους εφιάλτες κάνουν την εμφάνισή τους, τα όρια της λογικής αρχίζουν να κάμπτονται, η ένταση ανεβαίνει. Γιατί αυτή εδώ η ταινία δεν μένει σε απλά τριξίματα και καθημερινούς ήχους παλιών(και μη) σπιτιών αλλά δείχνει το κακό κατά πρόσωπο. Απερίγραπτες μορφές που μου θύμισαν τρομερά David Lynch και συγκεκριμένα τον μυστικιστικό ονειρικό κόσμο του Twin Peaks...
Ο James Wan έχει κάνει εκπληκτική δουλειά. Ατμόσφαιρα που θυμίζει τους παλιούς αγαπημένους του είδους. Όλη η ταινία κουβαλάει κάτι παλιό που αυτόματα καθιστά τον τρόμο μονόδρομο. Ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τους φωτισμούς με μεγάλη επιδεξιότητα βάζοντας σε, σε έναν εφιαλτικό κόσμο από τον οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ειδικά οι σεκάνς των ονείρων είναι μαγικές. Ο θεατής μπαίνει σ΄έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι φιλικό και κυρίως τίποτα δεν είναι σίγουρο. Οι γωνίες λήψεις είναι οι καλύτερες δυνατές, κάνοντας τα πάντα να φαντάζουν πιο απειλητικά, πιο σκοτεινά. Και κάπου πριν το τέλος νιώθεις την καρδιά σου έτοιμη να σπάσει, η ανάσα σου σταματάει και μερικές φορές πιάνεις τον εαυτό σου ν΄ ανυπομονεί να τελειώσει, ν΄ανάψουν τα φώτα και να νιώσεις σιγουριά... Αμ δε! Μέχρι το τελευταίο βασανιστικό δευτερόλεπτο τα πάντα είναι δυνατά. Καμιά σιγουριά, καμία δικλείδα ασφαλείας. Είναι από τις ταινίες αυτές που τις νιώθεις στο δέρμα σου και αυτό το βρίσκω ανεκτίμητο. Χρόνια είχα να δω κάτι τόσο δυνατό και νομίζω δεν είμαι η μόνη. Επιτέλους, γνήσιος τρόμος από τα παλιά!
Easter Egg: Η ζωγραφιά του Jigsaw στον πίνακα του σχολείου :)
Δηλαδή να το δούμε έτσι?Πόσο λαχταράω μια ωραία ταινία τρόμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια με μπρίζωσες, το έχω ήδη κατεβάσει και μόλις μπει βραδάκι για τα καλά, θα το δω! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία ταινία Annie με αγωνία και ατμόσφαιρα! Όπως το είπες "γνήσιος τρόμος από τα παλιά"! Αυτό μου θύμισε κι εμένα. Αν και να πω την αλήθεια με χάλασε λίγο το τελευταίο μέρος κι επίσης νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά θύμιζε αρκετά το Poltergeist... Και με τα αρνητικά του όμως, είχαμε πολύ, πολύ, πολύ καιρό να δούμε μια καλή ταινία τρόμου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Πολυ δυνατή η σκηνή της τελευταίας φωτογραφίας που έβαλες!
Δείτε το είναι τρομερή περίπτωση :)
ΑπάντησηΔιαγραφήSach προσωπικά το τελευταίο μέρος(από τη σκηνή της φωτογραφίας κι έπειτα) το βρήκα εξαιρετικό. Ασφυκτικό και υπέροχο!
H ταινία είναι πραγματική άσκηση. Ακόμη κι αν κανείς κλείσει τα μάτια στις σαφείς κινηματογραφικές αρετές του, δίχως να παραβλέψει όσα οι σκληροπυρηνικοί φίλοι του φανταστικού απορρίψουν με μια ματιά (το κωμικό στοιχείο είναι παραπάνω από έντονο), το σοκ που θα υποστεί είναι ισχυρότατο. Πασχίζω να θυμηθώ ταινία που να λειτουργεί σε τέτοια εγρήγορση όλες τις αισθήσεις τα τελευταία χρόνια. Εφιάλτης πργματικός, η ηχητική μπάντα φλερτάρει με αυτής του Σουσπίρια και το σύνολο με ένα απρόσιτο αριστούργημα του είδους, το The Haunting.
ΑπάντησηΔιαγραφήPhantom, μην την κάνεις την αμαρτία. Αν είναι ανάγκη, σου κερνάω εγώ την αίθουσα, πραγματικά. Αν δε σκοπεύεις να τη δεις σε BluRay και προβολέα στο σπίτι σου (ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ), ο κινηματογράφος (απόφυγε τις μεγάλες αίθουσες που συχνάζουν μαλακιστήρια και τις απογευματινές και πρώτες βραδινές προβολές) είναι μονόδρομος.
ΑπάντησηΔιαγραφήSach, πώς γίνεται να σε χάλασε το τελευταίο μέρος; Ένα καθαρά κινηματογραφικό πολανσκικό κρεσέντο φτιαγμένο για ανθρώπους που αγαπάνε το σινεμά, από τη φωτογραφία του, την έξοχη χρήση της ηχητικής μπάντας, το timing του τρόμου του, τις γωνίες του, το ώριμο ξεδιάλεγμα των στιγμών που έστειλαν την καρδιά σου κοντά στον τελευταίο της χτύπο. Κρίμα, αλλά τότε πώς σού άρεσε τόσο;
Για να είμαι σίγουρος ότι καταλαβαινόμαστε. Τελευταίο μέρος εννοώ απ'τον υπνωτισμό του πατέρα και μετά. Όπως το είδα εγώ, η ταινία στο υπόλοιπο της διάρκειάς της προσπάθησε να επιβάλλει (επιτυχώς μάλιστα) μια σκοτεινή ατμόσφαιρα βασισμένη, κατά κύριο λόγο, στον ψυχολογικό τρόμο που, και χωρίς να συνέβαινε τίποτα, σε κρατούσε σε αγωνία. Απ'το σημείο που ανέφερα και μετά νομίζω ότι προσέφυγε λίγο στον πιο "εύκολο" και προφανή τρόμο με το να σου αποκαλύπτει αυτά που πριν απέκρυπτε. Πάντως, για να μην παρεξηγούμαι, δε λέω ότι αυτό το μέρος ήταν χάλια ή δε βλεπότανε. Και πάλι τρόμαξα και είχα αγωνία. Απλά θεωρώ ότι η ταινία θα μπορούσε να κορυφωθεί με καλύτερο τρόπο. Και, επαναλαμβάνω, ότι, λαμβάνοντας υπόψιν τη γενική εικόνα, είναι μια απολαυστική ταινία τρόμου πράγμα που είχαμε πολύ καιρό να δούμε (τουλάχιστον από το Χόλυγουντ).
ΑπάντησηΔιαγραφήρε πάνε δεν μου πληρώνεις και μενα τη βενζίνη να κατεβω να το δω? το εισιτήριο το πληρώνω και μονος μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ταινιακι καλο φαίνεται και θυμάμαι που το αποθέωνε πριν κανα μηνα ο roth.
ps. annie αυτό http://www.youtube.com/watch?v=p0xE-68P4ao το χεις δει?
Πάνε όπως τα λες(και για τη μουσική και για το χιούμορ)! Phantom να τον ακούς. Μη το δεις σπίτι, κρίμα είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήSach να σου πω την αλήθεια εγώ το χάρηκα που τα έδειξε και δεν έμεινε στον ψυχολογικό τρόμο. Πλέον δεν υπήρχε αμφιβολία πως πρόκειται για..."κάτι" και δεν ήταν στο μυαλό τους ή παρανοήσεις γεγονότων που μπορούν να εξηγηθούν!
Ρε Aldo εννοείται το έχω δει! Ερωτήσεις που κάνεις... Θα σου βάλω κείμενο από το αρχείο το βράδυ :) Πάνεεεεε πλήρωσε του τη βενζίνη ρε να έρθει να το δει. Είναι καθαρά γι΄αυτόν η ταινία!