Life is only on Earth. And not for long...

                                                

Ελάχιστα πράγματα για το Melancholia. Δυο τρία σημεία που κράτησα μήπως ανοίξουμε καμιά ενδιαφέρουσα κουβεντούλα στα σχόλια:

Η αρχική σκηνή είναι ένα αριστούργημα μόνη της. Μαύρη οθόνη να έδειχνε από εκεί και πέρα γι΄αυτό το υπέροχο θέαμα των πρώτων λεπτών θα άξιζε και με το παραπάνω... Οπτικά είναι έργο τέχνης, γεμίζει με τις εικόνες και τους ήχους κάθε σου κομμάτι. Υπέροχη. Αντίστοιχα ένα ποίημα ήταν και το κλείσιμο. Τα τελευταία δευτερόλεπτα είναι τόσο όμορφα και δυνατά που σταματάς να αναπνέεις. 

Το πρώτο μέρος είναι ικανό να σε δυαλύσει. Όλο και κάποιον θα βρεις να ταυτιστείς, κάτι θα σε κάνει να πονέσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση. Και αν ταυτιστείς με την Justine θα νιώσεις και άσχημα γι΄αυτό που είσαι. Αυτό το παραπονεμένο βλέμμα του Alexander Skarsgard θα το βλέπω στον ύπνο μου καιρό και θα μου ραγίζει την καρδιά... Ψυχογράφημα όχι αστεία. 

Οι δύο πρωταγωνίστριες είναι εκπληκτικές. Στο δεύτερο μισό άνετα κλέβουν την παράσταση σε σχέση με την όλη ιστορία που στην τελική δεν έχει και μεγάλη σημασία. Στο επίκεντρο είναι αυτές οι δύο και αν η γη κινδυνεύει να καταστραφεί είναι για δείξουν αυτοί οι δύο χαρακτήρες όλο τους το μεγαλείο. 

Ευχάριστη έκπληξη οι έξυπνοι και αστείοι διάλογοι! Σε Τρίερ δεν έχω γελάσει τόσο ποτέ. Το καταχάρηκα. Άσε που ο σαρκασμός και τα βιτριολικά σχολιάκια ταίριαζαν άψογα με την όλη κατάσταση που αν και δεν θα σου έλειπαν αν δεν υπήρχαν, τα εκτιμάς τρομερά. Και είναι τόσο "to the point" που όσο και να γελάσεις καταβάθος πληγώνουν...

Στα χαμηλότερου επιπέδου τώρα έχω να σχολιάσω ότι τα χέρια της Kirsten Dunst δεν βλέπονται και πως ήταν απαράδεκτο να σηκωθεί αυτή να φύγει όταν γδυνόταν ο Alexander. Άφησέ τον καλή μου να βγάλει και το πουκάμισο και φύγε μετά... 

Γενικά η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ αλλά κάπως σαν μου χάλασε τη βραδιά. Και το Σαββατοκύριακο μη σου πω. Όπως και να έχει δηλώνω για χιλιοστή φορά ότι δεν θα ξαναδώ Τρίερ. Άντε στα διάλα κύριε που θες να μας στείλεις ομαδικώς για ψυχανάλυση... Τα κάνει κι ο Woody αυτά αλλά πιο ανάλαφρα ρε παιδί μου. Το ξέρουμε ότι έχουμε θέματα να αντιμετωπίσουμε, μη μας τα πετάς έτσι στα μούτρα κι όποιον πάρει ο χάρος.