They call themselves "The Goonies"...

                                    

Εννοείται πως κάθε χρόνο βλέπω τις αγαπημένες μου Χριστουγεννιάτικες ταινίες όμως γι΄αυτές τα έχουμε πει αρκετές φορές. Φέτος είπα να δω και κάτι που είχα να δω από τότε που ήμουν παιδί και που θυμάμαι ότι λάτρευα. Τα Goonies! Ναι ξέρω δεν έχει δέντρα και χιόνια και Αη Βασίληδες αλλά στην τελική τι πιο ταιριαστό στο κλίμα των Χριστουγέννων από μια καθαρόαιμη παιδική περιπέτεια; Τα Goonies είναι μια φανταστική ομάδα από συμπαθέστατα πιτσιρίκια. Δεν είναι τα cool παιδιά της περιοχής(το άκρως αντίθετο θα λέγαμε) αλλά σε κερδίζουν με την απίστευτη ικανότητά τους να ελκύουν μπελάδες.

Προκειμένου να βρουν χρήματα για να σώσουν τα σπίτια τους και να μην αναγκαστούν να μετακομίσουν αρχίζουν να ψάχνουν έναν μυθικό θησαυρό. Κάπου στην πορεία θα βρεθούν στο δρόμο μια οικογένειας κακοποιών και το τρελό κυνηγητό αρχίζει. Σαν περιπέτεια λειτουργεί άψογα. Κάθε φορά που νομίζεις πως έχουν φτάσει στο τέλος, κάτι ξεφυτρώνει και το τρέξιμο συνεχίζεται. Υπόγειες στοές, σπηλιές, νεκροί πειρατές, αραχνιασμένες αλλά καθόλα ενεργές παγίδες, συνεχώς κάτι συμβαίνει. Θυμάσαι εκείνη την πρώτη φορά που το έβλεπες με τα μάτια γουρλωμένα και το στόμα ανοιχτό; Τότε που πίστευες ότι όλα αυτά μπορούν να συμβούν και που ζήλευες την τύχη των Goonies να ζήσουν μια τέτοια μεγαλειώδη περιπέτεια... Και το εκπληκτικό είναι πως τόσα χρόνια μετά το έβλεπα με τον ίδιο παιδικό ενθουσιασμό. Λίγες ταινίες το κάνουν αυτό.

Επίσης δεν γίνεται να μιλάμε γι΄αυτή την ταινία και να μην αναφερθώ στα τρία αγαπημένα μου Goonies. Ο μικρός θεούλης Data με τις απίθανες εφευρέσεις. Τι κι αν δεν λειτουργούν σχεδόν ποτέ. Θα το κάνουν όταν πρέπει και θα του σώσουν τη ζωή! Φανταστικός είναι επίσης ο Σλοθ! Την πρώτη φορά που το είδα θυμάμαι πως είχα τρομάξει όταν εμφανίστηκε και μετά που αποδείχτηκε καλός ήμουν γεμάτη τύψεις. Τώρα πια αποτελεί ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια των παιδικών μου αναμνήσεων. Α είπα ότι κουνάει τα αυτιά του στα καλά καθούμενα; Αλήθεια το κάνει! Last αλλά σε καμία μα καμία περίπτωση least ο Chunk! Σαν τώρα θυμάμαι πόσο είχα φοβηθεί ως παιδί στη σκηνή με το μίξερ. Κι ο Chunk φοβήθηκε τόσο πολύ που εξομολογήθηκε όλα όσα έχει κάνει στη ζωή του. Τέλειος!

Πραγματικά χαίρομαι απίστευτα που τη θυμήθηκα και που την είδα ξανά! Καλά Χριστούγεννα κλπ :)