J. Edgar

                                                 

Ένας αγαπημένος σκηνοθέτης κι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του είχαν φτάσει τις προσδοκίες μου στο θεό. Έτσι το ότι βγήκα λίγο ξενερωμένη από την αίθουσα δεν ξέρω αν ήταν πρόβλημα της ταινίας ή δικό μου. Ο Clint έχει αναλάβει να μας εξιστορήσει τη ζωή του J.Edgar Hoover, του διευθυντή του FBI και ουσιαστικά του ανθρώπου που αποφάσισε πως το "φακέλωμα" είναι ένας καλός τρόπος για να αντιμετωπίζεις το έγκλημα, να ξέρεις που πρέπει να έχεις το νου σου και αν τύχει να εκβιάσεις και τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ώστε να μη σε στείλει στον αγύριστο. Παράλληλα ρίχνουμε κι ένα βλέφαρο στα ίχνη προσωπικής ζωής που ο Hoover κρατούσε κρυμμένα βαθιά στη...ντουλάπα του.

Και ναι όοολα αυτά είναι πολλά. Γιατί από τη μία η σχέση του(μαρτυρικά πλατωνική ως το τέλος) με τον Clyde Tolson που γεννάει πολύ ενδιαφέρον, από την άλλη μια καριέρα που θα γέμιζε τόμους ολόκληρους...που χρόνος να τα στριμώξεις όλα! Κι ενώ στην αρχή έχουν πάρει το χρόνο τους και μας τα λένε όμορφα και αναλυτικά κάπου στη μέση έβαλαν το πόδι στο γκάζι και το πήγαν τρέχοντας ως το τέλος. Πρόσθεσε κι ένα ατυχές ανακάτεμα που έχουν υποστεί τα γεγονότα και τα απότομα χρονικά μπρος-πίσω και το αποτέλεσμα γίνεται κάπως αγχωτικό. Πάντως αν και μεγάλο σε διάρκεια προσωπικά δεν βαρέθηκα στιγμή.

Ο ήρωας μου κίνησε το ενδιαφέρον παρόλο που δεν τον συμπάθησα παρά ελάχιστα. Και είναι και αξιοσημείωτο το ότι ούτε ο Eastwood αλλά ούτε και ο DiCaprio με την ερμηνεία του προσπάθησαν να τον ωραιοποιήσουν σαν άνθρωπο. Ο τελευταίος ειδικά ήταν εξαιρετικός. Απέδιδε με τις κινήσεις και τις εκφράσεις του πολύ καλά τόσο την αποφασιστικότητα όσο και το awkward που κουβαλούσε ο ήρωας. Επίσης πολύ καλός ήταν ο Armie Hammer στο ρόλο του "συντρόφου" του παρά το ότι στο μισό περίπου ερμήνευε μόνο με τα μάτια αφού το υπόλοιπο πρόσωπο ήταν creepy μακιγιάζ. Πραγματικά με το μακιγιάζ κάτι πήγε terribly wrong και μόνο ο DiCaprio ήταν κάπως πιο τυχερός που απλά έμοιαζε με τον Phillip Seymour Hoffman με αποτέλεσμα να αποσπάται συνεχώς ο θεατής!

Γενικά η ταινία δεν με χάλασε αλλά αυτό το λίγο από πολιτικό δράμα, λίγο από ανεκπλήρωτο έρωτα μου άφησε μια αίσθηση μισοτελειωμένου. Και όταν αυτή την αίσθηση στην αφήνει μια ταινία δυόμιση ωρών...ε κάτι δεν πάει καλά. Πάντως θα την πρότεινα αφού και ενδιαφέρον έχει, και στο τρυπάκι σε βάζει να γκουγκλάρεις τον Hoover, και η ερμηνεία του DiCaprio αποζημιώνει. Φέτος ίσως τσακώσει και το αγαλματάκι που τη βρίσκουν να το δίνουν για ερμηνείες πραγματικών προσώπων. Αλλιώς δεν πειράζει, του χρόνου για την ταινιάρα του Quentin!