Buried

Πήγα τρομάρα μου πρώτη μέρα προβολής να δω το Buried. Πήρα και κόσμο μαζί μου!!! Μετά το τέλος παίρνουμε τηλέφωνο ένα φίλο να βρεθούμε και ρωτάει: "τι θα κάνουμε;" και του απαντάνε: "πάμε στην πλατεία να δείρουμε την Annie Hall"! Ρεμάλια... Anyway, μπορεί οι άλλοι δύο να δυσαρεστήθηκαν και να βαρέθηκαν και να ξενέρωσαν άσχημα αλλά εμένα δεν με χάλασε καθόλου. Σίγουρα πάντως δεν είναι η ταινιάρα που περίμενα. Είναι όμως μια καλή ταινία. Ο Paul Conroy ξυπνάει θαμμένος σε ένα φέρετρο. Δεν ξέρει γιατί είναι εκεί, ούτε ποιοι τον έβαλαν. Έχει ένα κινητό κι έναν αναπτήρα και διάφορα άλλα που βρίσκει στη συνέχεια. Αν είχε δει το Kill Bill η ταινία θα είχε τελειώσει στο τέταρτο. Αν είχε δει Μαγκάιβερ θα είχε τελειώσει σε μισή ώρα. Δεν είδε όμως τίποτα από τα δύο, κι έτσι μένει εκεί εγκλωβισμένος! Κι αυτός κι οι θεατές.

Μέχρι ένα σημείο ήταν κάπως βαρετό. Τα τηλεφωνήματα όμως που έκανε προσπαθώντας να βρει μια άκρη ήταν εξαιρετικά. Υπέροχα σατυρικά, εκθέτουν τη σύγχρονη κοινωνία, τις Αμερικανικές πολιτικές και είναι ένα εξαίσιο δείγμα σκληρής σάτιρας. Ειδικά το τελευταίο τηλεφώνημα από τον Διευθυντή προσωπικού ήταν ανατριχιαστικό. Πανέμορφα ειρωνικό και το βιντεάκι που έφτιαξε σαν διαθήκη... Το δεύτερο μισό της ταινίας είναι αισθητά καλύτερο. Έχει περισσότερη ένταση και αγωνία. Και όσο πλησιάζει το φινάλε όλο και βελτιώνεται. Και όταν αυτό έρθει μένεις αποσβολωμένος. Όχι ότι δεν το περίμενα, και προφανές ήταν και χωρίς αυτό αποκλείεται να είχαν υπάρξει τόσο καλές κριτικές. Όμως άλλο να το φαντάζεσαι κι άλλο να το βλέπεις μπροστά σου. Δεν είναι πρωτότυπο ή οτιδήποτε αλλά είναι ειλικρινές και υπηρετεί άψογα τη μέχρι εκείνη τη στιγμή εξέλιξη της ιστορίας.

Το αρνητικό της ταινίας είναι τα εξόφθαλμα λάθη. Συνήθως οι τρυπίτσες στο σενάριο ή λαθάκια που εντοπίζω δεν με ενοχλούν. Εξάλλου ελάχιστοι δημιουργοί μπορούν να προβλέψουν τα πάντα. Όμως εδώ βγάζουν μάτια... Σε σημείο να γελάμε! Εφόσον το τηλέφωνο του βγάζει στους άλλους "μη διαθέσιμο" πως τον πήρε ο Διευθυντής προσωπικού όταν άκουσε το μήνυμά του; Ενώ τραγικό είναι που σημειώνει κάθε αριθμό τηλεφώνου ενώ τον συνδέουν αυτόματα. Επίσης τελικά αυτό το "ένας ηθοποιός, σε περιορισμένο χώρο" μπορεί να γίνει βαρετό σε κάποιες στιγμές. Πάντως ο Reynolds ήταν πολύ πολύ καλός και αυτό δεν περίμενα να έρθει μέρα που θα το πω. Πάρα πολύ (αλλά πααααρα πολύ) μου άρεσε η μουσική. Έπιανε σε κάθε περίπτωση τον παλμό της ταινίας και τον μετέδιδε στο θεατή.

Πολύ δυνατή ήταν και η σκηνοθεσία. Με την κάμερα να τραβάει από κάθε πιθανή κι απίθανη γωνία λήψης. Ασφυκτικά πλάνα που αν παρασυρθείς από την ταινία λειτουργούν άψογα. Αλλά το θέμα είναι ότι μόνος σου πρέπει να αποφασίσεις να μπεις στην ατμόσφαιρα. Γενικά αν και σκηνοθετικά το λάτρεψα δεν μου δημιούργησε κλειστοφοβικά συναισθήματα. Προς θεού δεν ζήτησα να πάθω δύσπνοια λες και βλέπω Πολάνσκι αλλά σίγουρα δεν μου προσέφερε αυτό που περίμενα. Ωστόσο είναι άξιο θαυμασμού το τι έχει κάνει σκηνοθετικά ο Rodrigo Cortés σε τόσο μικρό χώρο. Γενικά δεν μου άφησε την αίσθηση κακής ταινίας. Ίσα ίσα... Απλά δεν είναι και για τρελούς ενθουσιασμούς.

ΥΓ1: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ!!!
ΥΓ2: Εσύ που ήρθες μονος σου απογευματιάτικα στο σινεμά και δεν είμασταν μόνο η πάρέα μου...να σου κοπεί η DSL!