Hello Bandit

                                           

Dexter: Season 5 Episode 2

Τι καλό επεισόδιο. Όχι τόσο δυνατό όσο η πρεμιέρα αλλά σιγά σιγά κλείνουν τα παλιά θέματα και ανοίγουν νέα. Ο Dexter αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση του και σε αυτή του τέρατος. Τα μικρά τον αφήνουν(damn you Astor) και πλέον το μόνο που τον βοηθάει να μη χάσει τον έλεγχο είναι το...κυνήγι. Παράλογο ακούγεται αλλά είναι τόσο διεστραμμένα λογικό. Ο Michael C. Hall είναι προφανές ότι διανύει την καλύτερη Ντεξτερική χρονιά του αφού επιτέλους ο ρόλος του δίνει τη δυνατότητα να δείξει το ερμηνευτικό του ταλέντο που όσοι έχουμε δει Six Feet Under ξέρουμε πολύ καλά πως διαθέτει.

Ο Κουίν όταν δεν προσπαθεί να πηδήξει τη Ντέμπρα ψαχουλεύει και ο άτιμος είναι κοντά. Το σκίτσο θυμίζει ξεκάθαρα τον Dexter. Είναι και μικρό κλείσιμο ματιού στη δεύτερη σαιζόν όταν την είχε βγάλει πολύ εύκολα καθαρή. Και με τον Κάιλ Μπάτλερ δεν έχει τύχη αφού φρόντισε ο Τρίνιτι να τον φάει κι αυτόν. Ανάθεμα τι θα κάνει αυτή τη φορά ο Ντεξτεράκος.

Μασούκα from the past δεν είχαμε δυστυχώς αλλά η μπουνιά που έφαγε μέτραγε άσχημα! Η Ντεμπ μου άρεσε υπερβολικά πολύ έτσι όπως στέκεται δίπλα στον Dexter, ακόμη ανυποψίαστη. Το μπινελίκι στον Κουίν όταν πήγε σπίτι του, ανεκτίμητο! Ο μικρούλης Κόντι είναι το πιο τέλειο παιδί σε σειρά. Τι ματακια… Μου ράγισε την καρδιά. Άντε στο επόμενο ελπίζω να δούμε τον Dexter να σκοτώνει γιατί είναι το μόνο που λείπει(αν και τεχνικά είχαμε φόνο στο πρώτο επεισόδιο, αλλά δεν ήταν με τον Ντεξτερικό τρόπο)

Όπως και να έχει ελπίζω να κρατήσει αυτό το ύφος κανα δυο επεισόδια ακόμη. Δεν θα πω όχι στο να γίνει λίγο πιο αγωνιώδες αλλά αυτό το είδαμε στη δεύτερη σαιζόν. Αυτή τη στιγμή έχει τόσο πολύ ενδιαφέρον το πώς διαμορφώνεται ο Dexter που ζητάω συνεχώς κι άλλους σκοτεινούς μονολόγους.