Jennifer has a few million close friends. She's going to need them all...

                                                                        
Με ψήσατε Bill και Aldo και ξαναείδα τα Φαινόμενα του αγαπημένου! Αυτή την ταινία τη γουστάρω απίστευτα. Έχει αυτό το ονειρικό, που μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία και δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο επόμενο πλάνο. Όλα είναι δυνατά. Η Jennifer κόρη διάσημου ηθοποιού, έρχεται από την Αμερική σε σχολείο στην Ελβετία. Στην περιοχή κόβει βόλτες δολοφόνος που αρέσκεται στο να καθαρίζει μικρά ανυποψίαστα κοριτσάκια. Επίσης η Jennifer έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα έντομα και γνωρίζει έναν εκκεντρικό ανάπηρο εντομολόγο και τη μαϊμού του. Ναι κάπως πολλά και άσχετα και παρανοϊκά πράγματα μαζεμένα στο σενάριο.

Η αλήθεια είναι πως σαν σενάριο είναι κάπως ότι να΄ναι. Πεταμένα πράγματα, αδύναμο βασικό στόρι. Αλλά για μια στιγμή. Υπάρχει έστω και ένας who really gives a fuck? Τα ασύνδετα του σεναρίου κάνουν ακόμη πιο ονειρική την ταινία. Μικρά κομμάτια, αναλαμπές, δεμένα με ζαλιστικά φώτα και μουσικές. Εγώ δεν έχω καλύτερο. Απίστευτη ατμόσφαιρα, ακόμη και τώρα που το είδα για πολλοστή φορά τρόμαξα σε κάποια σημεία. Νιώθεις κάπως άβολα βλέποντας το. Όχι ακριβώς τρόμος αλλά σαν κάπου κάπου να θέλεις να κοιτάξεις πίσω σου να βεβαιωθείς ότι δεν είναι κάποιος. Και ξέρεις κάτι; Αν δεν ήταν έτσι περασμένο από το μίξερ το σενάριο ίσως να μην έβγαζε τέτοιο feeling.

Βέβαια αυτός που για την ατμόσφαιρα πρέπει να πάρει όλα τα credits είναι ο μεγάλο Dario(πέρα από το σενάριο)! Σκηνοθετεί με νεύρο, χαρίζει μερικά από τα αγαπημένα μας κοντινά σε σιχαμένα πράγματα, βάλε και υποβρύχια λήψη που για άλλη μια φορά μου έκοψε τα ύπατα(αφού το ξέρω ότι όταν βουτάει η κάμερα του Dario, κάτι θα πεταχτεί γιατί συνεχίζω να τρομάζω;) και φυσικά οι λήψεις σε εξωτερικούς χώρους που είναι γεμάτες ένταση. Gore έχει όσο μπορεί, με τη βουτιά στην πισίνα με τ΄απομεινάρια των θυμάτων να με κάνει να μετανιώνω που το είδα αφού είχα φάει. Λατρεύω απεριόριστα κάθε σκηνή με την πιθηκούλα. Τι πλάσμα υπέροχο; Με συγκινεί το ίδιο ακόμη η άτιμη.

Οι ερμηνείες ως συνήθως δεν είναι σπουδαίες αλλά υπηρετούν τέλεια την ταινία. Νομίζω η καλύτερη από όλους είναι η προαναφερθείσα πιθηκούλα :) Αρχειακό το υλικό καθώς πρωταγωνιστεί η Jennifer Connelly πιτσιρίκα. Και κάπου εδώ πρέπει να φωνάξω το πόσο πολύ γαμάει η μουσική της ταινίας: ΑΠΕΙΡΑ!!! Goblin και Argento είναι το απόλυτο WIN αλλά εδώ θα ακούσεις και Motorhead και Maiden. ΕΠΟΣ! Και ταιριάζει πάντα απίθανα με την αγωνία των ηρώων, το φόβο τους ή το μπερδεμένο τους μυαλό. Όσοι δεν την έχετε δει, απορώ τι κάνετε τόσο καιρό! Κάντε μια μετάνοια και δείτε τη.