Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Triangle

    
SPOILER ALERT 
Αν δεν την έχεις δει μην διαβάσεις τίποτα και πάνε δες την!!!

 
Ξεκίνησα να δω την ταινία έχοντας στο μυαλό μου ότι μια παρέα ανεβαίνει σε πλοίο το οποίο φαίνεται εγκαταλελειμμένο αλλά δεν είναι και γίνονται διάφορα τρομακτικά εκεί πάνω. Κάτι σαν Ghost Ship δηλαδή. Πόσο λοιπόν χάρηκα και εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα την παρέα να παγιδεύεται στο χρόνο και η πρωταγωνίστρια να ζει τη μέρα της μαρμότας. Χωρίς τη μαρμότα και με τα όσα επαναλαμβάνονται να είναι κάπως πιο τρομακτικά. Η ιστορία παίζει σε λούπα συνεχώς και η ηρωίδα ως η μόνη που το συνειδητοποιεί πρέπει να βρει τρόπο να το σταματήσει.


Άλλη μια ταινία λοιπόν που παίζει με το χρόνο και τα ταξίδια μέσα σ΄αυτόν. Και είναι από αυτές που το κάνουν σωστά. Τρύπες που βγάζουν μάτι δεν εντόπισα και δεδομένου ότι το χρονικό πλαίσιο είναι μικρό δεν είχαν και ιδιαίτερα δύσκολη δουλειά οι δημιουργοί. Ωστόσο δεν παύει να είναι εντυπωσιακό. Μου θύμισε αρκετά το Los cronocrímenes. Και αυτό μόνο για καλό θα το ανέφερα. Η ταινία από νωρίς ξεφεύγει από το είδος της και χτίζεται με πραγματικά ενδιαφέρον τρόπο. Η ανακάλυψη του τι τρέχει, το πόσες φορές παίζεται η ιστορία, το πως κάθε κομμάτι του παζλ μπαίνει στη θέση του είναι πραγματικά μελετημένα, αυξάνουν την αγωνία και σε κάνουν να μην ξεκολλάς τα μάτια σου από την οθόνη.


Από εκεί και πέρα όμως φοβάμαι πως ίσως ξενερώσει κάποιον που περίμενε καθαρόαιμο θριλεράκι. Γιατί ναι μεν έχει καμιά δυο σκηνές που μπορεί να πεταχτείς ή μια...υποψία ατμόσφαιρας όταν πρωτοανεβαίνουν στο πλοίο, όμως δεν θα έλεγα πως λειτουργεί καλά αν τη βλέπεις για να τρομάξεις. Προσωπικά την προτείνω ανεπιφύλακτα για τη διαφορετικότητά της αλλά αν δεν την έχεις κι έφτασες ως εδώ(παρά την προειδοποίησή) μου, χάλασες την έκπληξη. Από τις ταινίες που όσο λιγότερα ξέρεις τόσο καλύτερα τις απολαμβάνεις!


15 σχόλια:

  1. 1ον) Δεν την έχω δει, αλλά την ανάρτηση την διάβασα όλη! :p
    2ον) Το "Los cronocrímenes" είχε τρύπες στο σενάριό του και το "Ghost Ship" ήταν μεγάλη πατάτα. :p
    3ον) Μετά από αυτά, πες μου ένα λόγο για να δω την ταινία. :p
    4ον) I'm back! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, Μάλιστα, Ωραία. θα το δω!

    Καλησπέρα,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αργύρη
    1) Κακώς
    2) Το Los cronocrímenes είναι πολύ καλή ταινία( το Ghost Ship συμφωνώ, σάχλα)
    3) Μην τη δεις, χάλασες την έκπληξη
    4)Καιρός ήταν!!

    Carlito ελπίζω να μην το διάβασες... Αλλιώς χαζομάρα έκανες κι εσύ.

    Aldo, έφτασε η μέρα! Δεν ήθελα να το δω και μετά να περιμένω δυο βδομάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ταινία είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Από τα κρυμμένα διαμάντια τούτης της δεκαετίας. Κρίμα που από όλη αυτή τη σοβαρή μελέτη της μητρότητας ως κύριο γνώρισμα της γυναικείας φύσης, εντόπισες μόνο τις κωλοτούμπες στο χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάνε αν δεν ήθελε η ταινία να σταθώ στις κωλοτούμπες στο χρόνο δεν θα στρίμωχνε τη μελέτη στα τελευταία 5 λεπτά. Προφανώς και κάνει κάποια σχόλια πάνω στη μητρότητα αλλά σοβαρή μελέτη; Έλα τώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι όλα μέρος της ταινίας. Δε στριμώχνεται, αλλά σε αναγκάζει να επαναπροσδιορίσεις την παραμικρή κίνηση, το παραμικρό βλέμμα της εξαίσιας ερμηνείας μιας υπέροχης και παραγκωνισμένης ηθοποιού. Εκεί, δηλαδή, που κάνει το ξεδιάλεγμα, είναι το στρίμωγμα που λες. Απαιτεί από το θεατή, όσοι έμειναν στις κωλοτούμπες, λυπάμαι λέει, αλλά το χάσατε το έργο, πατήστε το play από την αρχή και ξαναδείτε τα όλα. Ένα μικρό αντίστοιχο του Village, δίχως βέβαια την αυτοαναφορικότητα και τη βάση του τουίστ. Μαεστρικό φιλμ που πρέπει να δουν όλοι. Ξαναλέω, δεν είναι στρίμωγμα τα 10 λεπτά πυκνής δραματουργίας σε ένα φιλμ 100 λεπτών με 6 χαρακτήρες προς ανάπτυξη και timetravels ως βάση, πολλά φιλμ βασίζουν τη δυναμική στο φινάλε, βασίζουν, δε στριμώχνουν. Boy A, ένα καλό παράδειγμα, ένα ακόμη καλύτερο το φετινό αριστούργημα, "Ένας Χωρισμός".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίσης, δεν είπα να μη σταθείς στις κωλοτούμπες (το κάνει άλλωστε με απίστευτη μαεστρία), αλλά δεν ανέφερες πουθενά το πιο σημαντικό κομμάτι της ταινίας. Αυτό λεω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την είχα βρει και νόμιζα ότι θα ήταν βλακεία σαν το Ghost ship αλλά όταν έγραψες ότι δεν είχε σχέση έκατσα και την είδα. Όντως ωραία ήταν και γενικώς μ' αρέσουν οι ταινίες που παίζουν με το χρόνο. Ήταν πολύ ωραίο που σε οδηγούσε πάλι στην αρχή της ταινίας και δεν αφηνε λεπτό ανεκμετάλλευτο στην υπόθεση. Νομίζω έμοιαζε λίγο στο Pimer με περισσότερη αγωνία και λιγότερο μπέρδεμα.
    Πάνο, νομίζω θα διαφωνήσω κι εγώ μαζί σου. Αν η ταινία ήθελε να είναι μελέτη της μητρότητας θα έπρεπε να το μελετούσε περισσότερο! Άποψή μου βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάνε συμφωνώ κάπου με όσα λες. Κι εγώ γύρισα πίσω για να εντοπίσω εκφράσεις και να επαναπροσδιορίσω ένα δυο πραγματάκια. Είναι γεγονός επίσης ότι στο τέλος...χμ δεν μπορώ να το εκφράσω ακριβώς και δεν είμαι καλή στη ζωγραφική οπότε θα το παλέψω και όποιος καταλάβει...

    Στο τέλος λοιπόν υποδεικνύει το πιο ισχυρό και βασανιστικό συναίσθημα της μητρότητας, την ενοχή. Και ναι είναι σπουδαίο κι εντυπωσιακό. Και το πως το κάνει αλλά και ότι το κάνει. Όμως από εκεί και πέρα, αριστούργημα δεν θα το έλεγα. Γενικά εσύ ενθουσιάζεσαι σαν τρίχρονο :Ρ

    Επίσης, εδώ σου λέμε timetravel...και μου στέκεσαι στη δραματουργία; (έχω ένα nerd βαθιά μέσα μου και είχα καιρό να το ταΐσω)

    Sach το Primer(κάπου υπάρχει σε αυτό το blog) είναι άλλο επίπεδο. Όχι τόσο κινηματογραφικά όσο επιστημονικά.

    Συμφωνώ για το πόσο μελετημένη είναι και χαίρομαι που σου άρεσε. Δες και το Los cronocrímenes αν δεν το έχεις ήδη κάνει(κι αυτό υπάρχει κάπου στο blog)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η ενοχή είναι σύμφυτη της μητρότητας. Ίσως γιατί πάντοτε πιστεύουμε ότι ο κόσμος μας είναι βυθισμένος στα σκατά, είτε είμαστε στο 1920 είτε στο (φριχτό για εμάς σωστά;) 2011 (ακούς γουντάκο;). Για τον ίδιο λόγο δηλαδή που η ματαιότητα είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση. Η ταινία δίνει το στίγμα από την αρχή, αν δεν παιδεύεσαι να βρες τι διάολο έκανε εκείνη η πρώτη σκηνή 5 λεπτών σε ένα θρίλερ που κινείται σε 10 διαφορετικούς χρόνους μιας όμως χρονογραμμής και ενός τόπου που πορσπαθεί να σου διαλύσει το κεφάλι, τότε τι διάολο κάνεις στην αίθουσα; Το σινεμά δεν είναι πάντα φωνές και φλυαρίες, είναι λεπτό όταν χρειάζεται, είναι κρυπτικό όταν απαιτεί. Τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σάββατο πρωί... 9:38... Γιατί; Τιμή μου δε λέω αλλά βρε πουλάκι μου είσαι που είσαι στη δουλειά γιατί κάθεσαι και γράφεις για τον βυθισμένο στα σκατά κόσμο;

    Ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τη σύμφυτη(ναι ρε αυτή τη λέξη έψαχνα) της μητρότητας ενοχή αλλά μάλλον ήθελες να μας κάνει το πρωινό χαρούμενο!

    Μετά γράφεις μια από εκείνες τις τεράστιες προτάσεις με τις δύσκολες λέξεις που διάβασα τρεις φορές για να καταλάβω. Και ναι η πρώτη σκηνή σου δίνει κάποιο hint και σε τρώει μέσα σου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.

    Όλα αυτά που λες τα εκτίμησα και γι΄αυτό ασχολήθηκα και με την ταινία και ΝΑΙ είναι εξαιρετική, κρυμμένο διαμάντι και διάφορα τέτοια. Αριστούργημα όμως ΔΕΝ είναι, τουλάχιστον για μένα.

    Τα λέμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το είδα και μου άρεσε πολύ. Διαμαντάκι.

    Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα το έβλεπα. Ευχαριστώ. :)

    4/5: Πολύ καλή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαίρομαι που σου άρεσε Αργύρη! Παρακαλώ λοιπόν ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή