Precious

                                                          
Ακούστηκε πολύ αυτή η ταινία. Τελικά ήρθε, την είδαμε, τι καταλάβαμε; Γροθιά στο στομάχι και άλλα τέτοια εντυπωσιακά ακούγονται αλλά που τα είδαν; Για τη Μονάκριβη και το δράμα της λέω που κρατεί μια αιωνιότητα και για την ίδια και(κυρίως) για το θεατή.

Η Precious έχει να αντιμετωπίσει όλα τα κακά της μοίρας της. Ο πατέρας τη βιάζει και μένει έγκυος για δεύτερη φορά(και το πρώτο του πατέρα της είναι), η μάνα της της πετάει στο κεφάλι ότι βρει μπροστά της και της φέρεται με το χειρότερο τρόπο, η ίδια δεν ξέρει να διαβάζει, την κοροϊδεύουν στο δρόμο και γενικά το κασελάκι της λείπει. Αποφασίζει να πάει σε εναλλακτικό σχολείο, με εναλλακτική καθηγήτρια για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της και ότι τελοσπάντων της αξίζει.

Δεν λέω ότι είναι κακή ταινία. Μια χαρά είναι αλλά φίλε τόση ταλαιπώρια τόση ώρα ε δεν παλεύεται. Και να έλεγα ότι με αφορούσε, ότι με έκανε η Precious να την πονέσω, να την καταλάβω, ε δεν το έκανε. Βαρέθηκα κατά κύριο λόγο. Μου φάνηκε εκβιαστική ανά σημεία, θα μου πεις είναι το θέμα τέτοιο. Επίσης μου φάνηκε ουτοπική, καθόλου ρεαλιστική όπως έλεγαν πολλοί. Αισιόδοξη μέσα στη μαυρίλα της αλλά πραγματικά το όλο νόημα το βρήκα λίγο αφελές. Ψάξε μέσα σου να βρεις το διαμάντι που κρύβεις και θα οι δουν και οι άλλοι! Αν δεν θέλει ο άλλος να το δει, στη μούρη να του το βάλεις χαμπάρι δεν θα πάρει!

Στα θετικά οι εκλάμψεις έξυπνου χιούμορ και οι απίθανες σκηνές των ονείρων. Πρωτότυπες, φρέσκες και ίσως οι μόνες που χάρηκα. Οι ερμηνείες πολύ καλές, η Mo'Nique δίνει ρεσιτάλ αλλά μόνο σε εκείνον το απίθανο μονόλογο στο τέλος. Αυτά δεν ήταν αρκετά για να μου κόψουν το χασμουρητό. Μπορεί η ταινία να είναι μια χαρά και να μην άγγιξε εμένα, δεν ξέρω.

Από τις οσκαρικές το Hurt Locker και το Blind Side μου έχουν μείνει αλλά ξέρω εκ των προτέρων ότι δε ν θα μου αρέσουν, οπότε τις ψιλοαποφεύγω...