Η σχέση της με τους άντρες περίεργη. Είναι καχύποπτη, μετά πέφτει με τα μούτρα και πληγώνεται. Ξαναγίνεται καχύποπτη και προσεκτική και ο κλασσικό κύκλος που κάθε γυναικά ακολουθεί είναι γεγονός. Και όπως πάντα όταν είναι έτοιμη να δοθεί θα γνωρίζει καθάρματα ενώ όταν θέλει να μείνει μόνη της θα γνωρίζει καλά παιδιά... Το κάθαρμα είναι ο Harvey Keitel. Με αυτό το καλοσυνάτο πρόσωπο και τη γλυκιά φωνή δεν γίνεται να μη παραμυθιαστείς. Αφού όταν βγήκε σκάρτος νόμιζα ότι δεν βλέπω καλά. Μα είναι ο Harvey που στο Mean Streets ήταν κύριος! Αλλά ο Marty φαίνεται τον ετοίμαζε για τον ταξιτζή... Όπως ετοίμαζε και τη μικρούλα Jodie Foster. Πόσο πιτσιρίκι τότε. Απίθανο δίδυμο με τον μικρό, κλέβει άνετα την παράσταση στις σκηνές της!
Μετά την ήττα που τρώει από την πρώτη της απόπειρα για σχέση, μετακομίζει σε καινούρια πόλη. Ο γιος της πάντα δίπλα της σχεδόν διαλέγει τον επόμενο σύντροφό της. Κι επειδή κάηκε στο χυλό, του κάνει τη ζωή μαρτύριο μέχρι να ενδώσει. Αυτό το κομμάτι του φιλμ μου άρεσε ιδιαίτερα. Κυρίως για τους χαρακτήρες που πλαισιώνουν την Alice. Λάτρεψα πολύ τη δυναμική συνάδελφο ενώ ερωτεύτηκα τον David. Υπέροχος, γλυκός, ειλικρινής και πολύ cool αν και φλωράκος!
Η Ellen Burstyn είναι απίθανη. Κουρασμένη, αποφασισμένη, ερωτεύσιμη, απογοητευμένη... Μία γυναίκα που ξαφνικά της δίνεται η ευκαιρία να πάρει η ζωή της στα χέρια της και την αρπάζει δυνατά και αποφασισμένα. Οι σκηνές με το γιο της στο αυτοκίνητο συγκινητικές και ξεκαρδιστικές ταυτόχρονα άφησαν για ώρα ένα χαμόγελο στα χείλη μου.
Σκηνοθετικά είναι άψογη. Παίζει ωραία με τα χρώματα και όπως είναι λογικό κινείται στο ύφος του παλιού Scorsese. Ξεχώρισα επίσης τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές και μάλιστα δύο από τα κομμάτια που ακούγονται στην ταινία παίζουν και στο Death Proof του καλού μου! Άλλη μία ταινιάρα από τον Scorsese απλά και εύκολα! Χάρηκα πολύ που την ανακάλυψα και ήδη ανυπομονώ να την ξαναδώ...
H Burstyn κυνηγούσε με μανία ένα όσκαρ. Ήταν μεγάλη σταρ και μπορούσε όχι μόνο να αποφασίζει τα σενάρια αλλά και τους συντελεστές των ταινιών στις οποίες θα εμφανιζόταν. Όταν προτάθηκε ο φέρελπις τότε Martin Scorsese για το Alice doesn't..., έκατσε να δει το Mean Streets για να μπορέσει να έχει άποψη. Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με αυτό που είδε, που ζήτησε άμεση συνάντηση με τον σκηνοθέτη. Όταν τελικά βρέθηκαν από κοντά, η αρχοντική Ellen ρώτησε ανήσυχη τον ντροπαλό Martin:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Το Mean Streets ήταν τέλειο, αλλά είχε μόνο άντρες! Η ταινία που θέλουμε να κάνουμε επικεντρώνεται σε μια γυναίκα. Τι ξέρεις για τις γυναίκες;
Και η μνημειώδης απάντηση του Marty:
-Τίποτα, αλλά θέλω να μάθω τα πάντα.
Η φήμη λέει ότι αυτή ακριβώς η φράση του Scorsese ήταν αρκετή για να τον διαλέξει η Burstyn για τη σκηνοθετική καρέκλα. Και τελικά κέρδισε το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου (αδίκως κατ'εμέ παρά την στιβαρή της ερμηνεία, καθότι απέναντί της είχε ίσως την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία όλων των εποχών, βλ. Gena Rowlands και A woman under the influence).
Λατρεμένος Martin για μία ακόμα φορά - πόσο αγαπάω τους τίτλους αυτής της ταινίας! Ωραία επιλογή Annie.
Ξύπνιος κι εσύ ρε Αχιλλέα; Να σου πω το περίμενα ότι θα σκάσεις εδώ μόλις μυρίσεις Marty :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα καν ότι υπάρχει και κατά τύχη την βρήκα αν το πιστεύεις. Πόσο τέλειο είναι να ξετρυπώνεις κάτι και να σου αρέσει τόσο πολύ!
Θέλω πολύ να το δω αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜονίμως ξύπνιος είμαι Annie. Όταν ήρθαν οι αυπνίες κάτι χρόνια πριν, αποφάσισαν να μείνουν για τα καλά. Βοηθάει και το αυριανό μου ωράριο στη γ...δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπου παίζει Marty, σπεύδω.. Σου έμεινε κανά έργο του που να μην έχεις δει;
Ακόμα να δω τον νέο Πολάνσκι... Πρέπει, πρέπει...
Ναι With να το κάνεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχέρε Αχιλλέα, 6 ώρες μετά το χθεσινό μου σχόλιο και είμαι στη δουλειά...
Ναι έχω ακόμη ταινίες του να δω.
Τι εννοείς "Ακόμα να δω τον νέο Πολάνσκι"; Και τι κάνεις; Τρέχα άνθρωπε!
Μπράβο ρε Annie που την είδες διότι, δυστυχώς πρόκειται για μία από τις λιγότερες γνωστές του ταινίες ενώ της αξίζει μια μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα μέσα στη φιλμογραφία του Σκορσέζε. Η ταινία είναι ένα καταπληκτικό γυναικείο ψυχό-δραμα όπου σε συνδυασμό με την σκηνοθετική ματιά του Σκορσέζε αποτυπώνει με ρεαλιστικό τρόπο τους ρυθμούς ζωής εκείνης της εποχής, κυρίως στις περιφερειακές πόλεις των ΗΠΑ. Η Έλεν Μπέρστιν ήταν εξαιρετική αλλά συμφωνώ με τον theachilles ότι απέναντι της είχε την συγκλονιστική Gena Rowlands και η οποία έπρεπε να πάρει το όσκαρ. Για άλλη μια φορά ο Σκορσέζε τα κατάφερε πολύ καλά και σε ένα είδος μάλιστα που ήταν τελείως έξω από τα νερά του. Όπως επίσης έχει κάνει κι άλλες ταινίες που ήταν έξω από τα νερά του και τα κατάφερε όπως το παρεξηγημένο μουσικο-μιούζικαλ “New York, New York”, η υποτιμημένη και πολύ καλή μαύρη κωμωδία-θρίλερ “After Hours” και το σχεδόν αριστουργηματικό “ The King of Comedy” όπου την θεωρώ και την πιο υποτιμημένη και παρεξηγημένη ταινία στην φιλμογραφία του. Για μένα ο Σκορσέζε είναι αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος εν ζωή Αμερικανός σκηνοθέτης. Annie το ξέρω ότι βάζω φωτιές αλλά δεν μπορούσα να μην το πω.
ΑπάντησηΔιαγραφή4: Πολύ καλή
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Το New York, New York δεν το έχω δει ακόμη... Αγαπάω το King of Comedy και συμφωνώ ότι είναι υποτιμημένο και παρεξηγημένο, λατρεύω όμως υπερβολικά πολύ το After Hours. Τι μου το θύμισες τώρα και δεν έχω χρόνο να το δω... Πόσο γαμάτη είναι αυτή η ταινία!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Για μένα ο Σκορσέζε είναι αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος εν ζωή Αμερικανός σκηνοθέτης. Annie το ξέρω ότι βάζω φωτιές αλλά δεν μπορούσα να μην το πω."
Μα είναι η μία και μοναδική, απόλυτη αλήθεια! Αν διαφωνεί κάποιος δικαίωμά του αλλά προσωπικά απλά δεν μπορώ να το καταλάβω...
αμερικανος ε? θα το σκεφτώ λίγο. γενικά με έρχονται 3-4.
ΑπάντησηΔιαγραφήroad movie είναι δηλαδή? έχω να δω κάτι χρονια.
το τελευταίο που είδα ήταν αυτό http://www.imdb.com/title/tt0249380/ που όμως μου βγήκε λίγο διαφορετικό από τι το περίμενα.
για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να γράψω τον τίτλο:)