Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

A message. A warning. A sign...of things to come.

                                                                                           
Είχα μια συζήτηση πρόσφατα για το αν τελικά είναι ή όχι ο οιωνός τόσο κακή ταινία όσο εικάζεται. Το θέμα είναι πως δεν τη θυμόμουν καλά, αλλά θυμάμαι ότι τόσο κακή δεν τη θεωρούσα. Ίσα ίσα. Και κάθισα και την ξαναείδα και όντως δεν τη βρίσκω κακή ταινία. Σίγουρα αδύναμη και με προβλήματα αλλά το κράξιμο που έφαγε και συνεχίζει να τρώει ποτέ δεν της άξιζε. Ο Shyamalan έχει ένα μειονέκτημα. Έχει πολλές ιδέες και μάλιστα καλές, έχει όραμα και μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα από τις ταινίες του. Έλα όμως που έχει μια δυσκολία έκφρασης... Βάλε και  το κακό promotion των περισσότερων ταινιών του, που παρουσιάζονται σαν κάτι που δεν είναι και προσελκύουν το λάθος κοινό και θα καταλάβεις γιατί έχει δημιουργήσει τέτοια φήμη. Ε και μεταξύ μας είναι εύκολο να κοροϊδεύεις τον Shyamalan. Εδώ όμως θα πω ότι προσωπικά τον θεωρώ υποτιμημένο. Στην τελική έχει κάνει το Unbreakable και το Village δύο πολύ καλές ταινίες(α και την Έκτη Αίσθηση που όμως τη βρίσκω πιο αδύναμη από τις προαναφερθείσες).
 
 
Ο μπερδεμένος λοιπόν αυτός δημιουργός αποφασίζει κάποια στιγμή να κάνει μια ταινία με εξωγήινους. Που ταυτόχρονα είναι μια ταινία για την οικογένεια. Και μια ταινία για την χαμένη πίστη(γενικά και ειδικά). Και μια ειρωνική ταινία για τη μαζική υστερία και τη διαχείριση μιας σοκαριστικής πληροφορίας από την πλειοψηφία του κόσμου. Δηλαδή τέσσερις ταινίες σε μία. Εδώ ακριβώς είναι το φάουλ του Shyamalan. Ποιο είναι το target group; Όσοι το δουν για το sci-fi θα μείνουν με τι χαρά καθώς θα δουν ελάχιστο εξωγήινο, όσοι το δουν για το δράμα...εχμ, δεν θα το δουν γιατί όπως και στο village, στο promotion δεν τους έλαβαν υπόψιν. Και από εκεί και πέρα έχουμε δυο τρία πράγματα που ενώ μπορούν να λειτουργήσουν δεν το κάνουν ολοκληρωμένα καθώς το ίδιο το έργο μοιάζει να ψάχνει συνεχώς την ταυτότητά του. Having said that, θα ξαναπώ πως παρά τα παραπάνω σε καμιά περίπτωση δεν τη θεωρώ κακή ταινία. Για μένα κάποια πράγματα λειτούργησαν. Ίσως όχι άψογα, αλλά είχαν αποτελέσματα.
 
   
Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται πολύ φανερά η ταινία και ίσως ήταν και ο βασικός κορμός πάνω στον οποίο χτίστηκε είναι το πως μέσα από την οργή και την αμφισβήτηση ένας άνθρωπος βρήκε τη χαμένη του πίστη μετά από ένα πολύ σοβαρό γεγονός! Εδώ μου τα χάλασε λιγάκι. Γιατί μπορώ να καταλάβω απόλυτα το πως συγκλονιστικά γεγονότα μπορούν να δυναμώσουν την πίστη(να ξεκαθαρίσω ότι αναφέρομαι στην πίστη γενικά, χωρίς θρησκευτικές προεκτάσεις) ή το αντίθετο, πως έναν άνθρωπο θα τον κάνουν αισιόδοξο, πως μας διαμορφώνουν σαν χαρακτήρες. Όμως μετά από τη συνάντηση με ένα εξωγήινο πλάσμα(green skin, huge eyes, funny fingers and all) να ξαναγίνεται ο Μελ Γκίμπσον πάτερ μου φαίνεται κάπως περίεργο και εκτός τόπου. Ναι ok ξέρω ξαναπίστεψε στα θαύματα και μπλα μπλα μπλα... Ή μήπως το φινάλε έκρυβε μια μεγάλη δόση ειρωνείας; Εγώ ναι, είδα σατυρικό υφάκι στο φινάλε αλλά αυτό με κάλυπτε σαν θεατή. Δυστυχώς δεν ήταν πέρα αμφιβολιών. Με μένα δούλεψε, αλλά νιώθω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το δουν όλοι έτσι. Πάμε παρακάτω τώρα...
 
 
Σε αυτό που μου άρεσε πολύ και που δεν είναι άλλο από την ειρωνεία! Μια συνεχής ειρωνεία πάνω στη σύγχρονη κοινωνία και τον άνθρωπο της ημιτελούς πληροφόρησης. Γιατί μπορεί να δεχόμαστε εκατομμύρια πληροφορίες αλλά τίποτα ουσιαστικά δεν αποτελεί γνώση. Γιατί τα ΜΜΕ είναι σε θέση να δημιουργούν μαζικό πανικό και να φτάνουμε σε παράλογες πράξεις. Το έχουμε δει, το έχουμε ζήσει(κυρίως στη Ελλάδα του ευκολόπιστου ανθρώπου, έχουμε πολλά παραδείγματα). Οπότε μία σκηνή όπου πέρα από τα πανέμορφα παιδάκια του Μελ Γκίμπσον, φοράει καπελάκι από αλουμινόχαρτο και ο θείος τους, αποκτά αμέσως νόημα. Μπορεί να είναι έως και γελοίο σαν θέαμα αλλά από πίσω κρύβεται απελπισία και απογοήτευση και ειρωνεία και νοσταλγία. Αυτό λοιπόν το αστείο καπελάκι από αλουμινόχαρτο, είναι το βασικότερο WIN της ταινίας και ο λόγος που ποτέ δεν θα συμπνεύσω με όσους την θάβουν έτσι αλόγιστα. Και μόνο γι΄αυτό αξίζει κάποια αναγνώριση στον δημιουργό.
 
 

15 σχόλια:

  1. Συμφωνώ κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Βρίσκω την ταινία εξαιρετική και λειτουργική στα περισσότερα από τα επίπεδά της. Διαρκώς ειρωνική (τα περί πίστης θέματα δεν μπορώ να τα πάρω σοβαρά, αν και μετά τη μαλακία που έκανε τελευταία ο Ινδός, εκανεκτιμώ όλα τα φιλμ του), αμείωτου σασπένς σκηνές για όσους καταφέρουν να νιώσουν το ελάχιστο από φαινομενικά αστείες ιδέες όπως αυτή με το καπελάκι που αναφέρεις και από πίσω ο πιστός δημιουργός, αφοσιωμένος και ειλικρινής: όπως και σε όλα του τα φιλμ έτσι και εδώ ο Σαϊάμαλαν επιλέγει μια βασική και πάντοτε δραματική ιδέα προς εξυπηρέτηση, ακολουθώντας την πιστά και ευλαβικά, κάτι που ανακαλύπτει κανείς μονάχα με τη δεύτερη θέαση. Εξαιρετικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τέσσερις γραμμές πρόταση βρε αθεόφοβε; Καλά τα λέμε οι δυο μας, οι άλλοι οι κακοί όμως είναι που περιμένω. Έλεγα στους φίλους μου ότι ξαναείδα τον Οιωνό και γελούσαν :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμένα μου άρεσε πολύ ο Οιωνός, και το πώς "έδεναν" όλα στο τέλος. Γενικά ήμουν τρελός φαν του Σιάμαλαν (με είχε ξετρελάνει ακόμα και το Lady it the water) μέχρι που είδα την τελευταία του ταινία το The last airbender (κυκλοφορεί σε torrents). Δε μου άρεσε καθόλου, το έχουν κράξει όοοολοι οι κριτικοί ανεξαιρέτως κι απορώ τι πήγε κι έβγαλε! Δες και πες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το ποστ περίμενα να μαζέψει πολύ μίσος! Τελικά ήταν ευκαιρία για να συναντηθούμε όσοι μας αρέσει ο Οιωνός. ΚΑΙ οι τρεις :) Μεγάλες στιγμές λέμε... Αν υπάρχει κανείς ακόμη εκεί έξω ας μιλήσει τώρα αλλιώς ας σιωπήσει για πάντα!

    Δεν έχω δει ούτε Lady in the Water, ούτε Happening, ούτε το τελευταίο(που όμως δεν με τραβάει καθόλου). Το Happening είναι το μόνο από το οποίο έχω προσδοκίες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτά τα θρησκευτικά με νευρίασαν πάρα πολύ (ειδικά μια σκηνή που συζητούσαν τα 2 αδέρφια στον καναπέ... τους μούντζωνα όλη την ώρα)... Πάντως αν εξαιρέσουμε αυτό το κομμάτι, συμφωνώ απόλυτα πως δεν είναι κακή ταινία! Έχει αριστοτεχνική σκηνοθεσία και εξαιρετική ατμόσφαιρα (2-3 σκηνικά ειδικά είναι υπερτέλεια - χιτσκοκικά!!!), παίζει και η πρόεδρος Allison Taylor της 24άρας (το 2009 η Cherry Jones βραβεύτηκε με ΕΜΜΥ Β' Γυναικείου ρόλου παρακαλώ για την ερμηνεία της στην 7η σεζόν)... μια χαρά! Β) :p Γενικά αρκετά καλή ταινία (7.5/10), η τελευταία αξιόλογη ταινία του MNS (αναγραμματισμός του MSN!!! Τυχαίο;!;!; :p)

    ΥΓ: Περισσότερες προσδοκίες να έχεις απ΄το Lady in the Water (6.5/10) παρά απ΄το Happening (6/10)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κοίτα κάτι πράγματα... Τέσσερις. Μπορούμε να στήσουμε μπιρίμπα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πέντε... ;)

    Εμενα να φανταστείς η Lady in the Water μου αρέσει περισσότερο από την 6η Sense..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εξι! :-)
    Από τις καλύτερες σκηνοθεσίες που έχω δει. Και νομίζω ότι παρ'ολο τις 4 ταινίες σε 1, όλα λειτουργούν σχεδόν τέλεια. Εκτός βέβαια από τις άστοχες θρησκευτικές αναφορές. Εξαιρετικοί και η πρωταγωνιστική τετράδα. 8/10

    Προφανώς ο κόσμος έχει κόμπλεξ με τους εξωγήινους (αμα αναλογιστείς το τι έχει τραβήξει το εξαιρετικό Monsters, όπου βέβαια φταίνε και οι εντελώς άστοχες συγκρίσεις με District 9 και... Cloverfield από τους διαφημιστές και τους κριτικούς) και θέλει να τους βλέπει κακούς, ματωμένους, νεκρούς. Αλλιώς κράζει. Είδες τι κακό εκαναν ο Λουκάς και οι ταινίες του;

    Από τα άλλα του Σιαμαλάν
    Έκτη Αίσθηση 8-9/10
    Άφθαρτος 6/10
    Το Συμβάν μακριάαααααααααααααααα Άννι αν θες να συνεχίσεις να βλέπεις με καλό μάτι τον Ινδό 3-4/10 και μια από τις ιστορικά χειρότερες ερμηνείες όλων των εποχών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εγώ θα την έλεγα αρκετά ενδιαφέρουσα αλλά μέχρι εκεί. Το σενάριο έχει αρκετά ελαττώματα όπου σε κάποια σημεία του μάλιστα με είχε εκνευρίσει (στα περί πίστεως και θρησκείας).

    Παλιά στις πρώτες του ταινίες (μέχρι και το The Village) κάθε ταινία του αποτελούσε κινηματογραφικό γεγονός. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια πάει από το κακό στο χειρότερο. Βέβαια είναι ακόμα αρκετά νέος και ελπίζω κάποια στιγμή να ξανα βρεί την φόρμα του.

    Για μένα η καλύτερή του ταινία είναι η αριστουργηματική "έκτη αίσθηση" όπου την θεωρώ ως ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά ντεπούτα.

    2,5: Απλώς ενδιαφέρον (+)

    0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου άρεσε πολύ!Την είχα δεί στο σινεμά και ακόμα θυμάμαι την προβολή και το ότι με είχε ολότελα κερδίσει!!Μέχρι και το The Village μου άρεσε αυτός ο σκηνοθέτης.Μετά τι κρίμα ήρθε η κατρακύλα λές και έχασε την έμπνευση του!
    Με λίγα λόγια ο Οιωνός είναι μια καλή ταινία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πιο πολύ μ'ελκύει να παρακολουθώ κοντινά πλάνα ωρών στον Κυριάκο Μητσοτάκη περιμένοντας να εντοπίσω ένα αναθεματισμένο blink, παρά να ξαναδώ αυτό το ανοσιούργημα... Υπάρχει και πολιτικό σχόλιο στην ταινία παιδιά. Και είναι άκρως συντηρητικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΝΑΙ ΡΕ ΑΧΙΛΛΕΑ!!! Όταν έκανα αυτό το ποστ περίμενα να έρθουν να κράζουν. Και να σου όλοι οι γλυκούληδες μαζεμένοι να συμφωνούν μαζί μου.

    Ναυπηγέ μου(επίσημο που ακούγεται) το Συμβάν περιμένει να το δω. Η άλλη με τη...watery tart(χοχο ΚΑΙ Monty Python reference)δε με τραβάει πολύ.

    Academy ανέβα κι εσύ στη βάρκα :) Εφτά είμαστε. Τι μπορούμε να παίξουμε; Εσένα Αργύρη δε σε μετράω αλλά χαίρομαι που δεν τη βρίσκεις κακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άντε σταδιάλο που θα με βάλεις και μένα μαζί με τους γλυκούληδες... Ολόκληρος Bauer!!! :@ :S Β)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεσποινίς Αννι (μιας και πιάσαμε τις επισημότητες) όσον αφορά το συμβάν: please enter at your own risk! αμα το κανιβαλίσεις λίγο ίσως να αντέχεται... :-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το είχα δει σε βιντεοκασέτα -I kid you not- και το μίσησα. Από τις πιο χαζές ταινίες που έχω δει. Έχουν περάσει κάτι χρόνια από τότε βέβαια και αν το ξαναδώ μπορεί και να αλλάξω γνώμη -μερικώς-.
    Είναι καλύτερο από το Lady in the water πάντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή