The Imaginarium of Doctor Parnassus

                                                                           
Είδα επιτέλους το Imaginarium of Doctor Parnassus. Και μου άρεσε τόσο πολύ. Ένα παράξενο παραμύθι με κόσμους να μπερδεύονται μεταξύ τους, όνειρα και πραγματικότητα να γίνονται ένα και ταξιδιάρικη διάθεση. Σκοτεινό αλλά αισιόδοξο, με εικόνες που μαγνητίζουν, ωραίες μουσικές...

Η ιστορία μικρή σημασία έχει, κι όμως είναι ενδιαφέρουσα. Άλλωστε πως να μην είναι όταν
περιλαμβάνει στοιχήματα με το διάολο, συμφωνίες μαζί του και απίθανα σούρτα φέρτα στο υποσυνείδητο... Ο Terri Gilliam είχε καιρό να μας χαρίσει κάτι τόσο όμορφο. Ίσως κάπως ανολοκλήρωτο αλλά και πάλι όμορφο. Οι χαρακτήρες κλέβουν την παράσταση, κυρίως με τις ερμηνείες και όχι τόσο λόγω σεναρίου(είναι αρκετά κλισέ εκτός ίσως από τον Τόνι).

Με τον Heith Ledger να είναι εξαιρετικός. Κινήσεις, μορφασμοί, αυτή η υπέροχη προφορά... Η σκιά του είναι βαριά πάνω από την ταινία και ίσως ο λόγος που δεν την απόλαυσα όσο θα ήθελα. Είναι γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος της δεν γίνεται να μη σκέφτεσαι πόσα πολλά είχε ακόμη να δώσει αυτός ο άνθρωπος! Οι αντικαταστάτες του εμφανίζονται με τη σειρά και όσο αλλάζουν τόσο η δυναμική ελαττώνεται. Ο Johnny Depp είναι υπέροχος και τόσο τρομακτικά ίδιος σε φάσεις. Ο Jude Law τελευταία ανεβαίνει στα μάτια μου ενώ ο Colin Farrell δεν μου άρεσε ιδιαίτερα.

Πλάκα έπαθα και με τους Christopher Plummer και Tom Waits(λογικό άλλωστε), όπως και με το απίστευτο πρόσωπο της Lily Cole. Πόσο όμορφη είναι; Σαν ψεύτικη σχεδόν! Γέλασα κιόλας σε αρκετά σημεία. Γενικά την χάρηκα πολύ την ταινία παρά το πλάκωμα που ένιωθα λόγω Χιθ. Και τώρα περιμένουμε το επόμενο παραμυθένιο ταξίδι από τον μάστερ του είδους, Tim Burton που θα μας μεταφέρει στη χώρα των θαυμάτων.